Chapter 1
2148 Words
"Amaya! Amaya! Nasaan ka nanaman ba?" narinig ng paslit na si Amaya ang boses ng kanyang Mommy.
Nasa bahay siya ng kanyang Ninong Amir. Sinasamahan niya ito para hindi na ito malungkot, namatay kasi ang Ninang Mylene niya at kahit di sabihin ng kaniyang Ninong, batid niyang nalulungkot ito dahil nag-iisa na lamang ito sa malaking bahay na iyon.
"Don't be sad na po Ninong, alam ko po na nandirito pa rin po sa bahay si Ninang. Tsaka po, nandito pa naman po ako eh, hindi po kita iiwan gaya po ng bilin sa akin ni Ninang," malungkot na wika niya sa kanyang Ninong Amir na nasa upuan ng mga sandaling iyon at pinagmamasdan ang picture ng kanyang Ninang.
"Thank you anak, alam mo naman wala akong ibang hangad kundi ang makasama pa natin ng matagal ang iyong Ninang. Kaya lang hindi na rin niya kinaya ang lahat ng sakit na nararamdaman niya. Buti na lang nandiyan ka anak, kahit papaano nalilibang si Ninong mo," nakangiting wika nito sa kanya pero batid niyang malungkot pa rin ito dahil walang sigla ang boses. Pati na ang ngiti nito ay hindi umaabot sa mata.
Lumapit siya dito at hinalikan ito sa pisngi tsaka niyakap.
"Promise ko po Ninong, hindi po kita iiwan hanggang sa paglaki ko po. At papasayahin po kita palagi para maging happy din po si Ninang Mylene sa heaven. Kasi po sabi niya sa akin, nalulungkot daw po siya kapag nakikita kang malungkot kaya nga sabi niya sa akin, pasayahin daw po kita palagi. Gusto nyo po ba samahan ko na muna kayo dito sa bahay. Diba po pwede pa naman po akong matulog dito kahit wala na po si Ninang tsaka po mami-miss ko po ang room ko kapag di na kayo pumayag," mahabang pahayag niya dito.
"Salamat anak, pwede ka pa naman matulog dito at tsaka forever ng sayo iyang room mo dito sa bahay. Kaya lang baka hindi ka na payagan ng iyong Mommy kaya wag na nating ipilit anak. Pwede ka pa rin naman magtungo dito anytime, alam mo naman na ikaw lang ang nag-isang prinsesa ni Ninong diba?" nakangiting wika muli nito.
"Sad ka po kasi Ninong, tsaka po bakit naman po hindi papayag si Mommy eh dati naman po pumapayag siya. Palagi din naman po siyang wala kaya kayo po ni Ninang ang nag-aalaga sa akin," enosenteng wika niya sa lalaki.
"Iba na kasi anak, patay na ang Ninang Mylene mo. Ako naman parati na ring aalis dahil may sinisimulang negosyo si Ninong mo kaya baka hindi na rin kita maasikaso," sagot nito.
"Ah! Basta! Dito pa rin ako palagi!" sambakol ang mukha na wika niya. Sabay upo sa sofa at kunot noong tinalikuran ang Ninong.
"Ay sus, nagtampo nanaman ang Prinsesa ko." narinig niyang wika nito. At napahagikhik siyang ng simulang kilitiin nito.
"Naku, ikaw talagang bata ka. Nandito ka nanaman sa Ninong mo. Tinatawag na kita hindi ka manlang sumagot," wika ng kanyang Mommy na nasa may pituan na pala ng bahay ng kanyang Ninong.
"Mommy! Sorry po, si Ninong po kasi eh!" natatawang wika niya tsaka lumapit siya sa ina.
"Naku pare, ito talagang inaanak mo nagpapasaway nanaman yata sa iyo. Ito nga pala pare, strawberry fresh from Baguio. Thank you ha sa pagtingin-tingin sa inaanak mo," nakangiting wika ng kanyang Ina.
"Naku Mare, wala iyon alam mo naman itong inaanak ko. Siya na nga lang ang dahilan kaya nakakangiti pa ako ngayon. Salamat dito Mare, mukhang napakasarap," wika naman ng kanyang NInong.
"Ganon talaga Pare, alam kong masakit ang pagkawala ni Kumare pero wala na tayong magagawa doon kundi ang tanggapin. Basta pag kailangan mo ng kausap, nandito lang ako at ang inaanak mo. Kumpare mo anytime pwede kang tumawag sa kanya. Sino pa ba ang magtutulungan kundi tayo-tayo lang naman," nakangiting wika naman ng kanyang Mommy.
"Mommy, promise ko po papasayahin ko po palagi si Ninong para hindi na po niya ma-miss si Ninang. Uhhmm, Mommy sabi po ni Ninong baka daw po hindi na po kayo pumayag na dito ako matulog kapag wala ka. Bakit po? Kawawa naman po si Ninong kapag gano' n, tapos po sa labas naman po natutulog si Manang Meling. Takot po ako mag-isa eh, mabuti po pag sa room ko dito malapit lang po si Ninong," mahabang pahayag niya. Hindi kasi niya maintindihan kung bakit hindi ito papayag.
"Gano'n ba baby? Wala naman problema kung dito ka pa rin. Alam ko naman na mapagkakatiwalaan ang Ninong mo. Basta palagi ka lang mag-behave ha, lalo na pag wala ako," wika naman ng kanyang Ina na nagpangiti sa kanya.
"Yeheyy, thank you po Mommy!" masayang wika niya sabay halik niya sa pisngi nito. "Narinig nyo po ba iyon Ninong? Pumayag po si Mommy!" masayang wika naman niya sa kanyang Ninong.
"Naku, ikaw talagang bata ka! Hindi ka talaga pwedeng tanggihan." natatawang wika nito sabay gulo sa buhok niya.
Nagkatawanan na lamang sila.
Simula noon tuwing wala ang kaniyang Mommy, palaging sa bahay ng kaniyang Ninong siya natutulog. Sa mismong room niya na talagang pinasadya pa ng mag-asawa para sa kanya. Palagay na palagay talaga siya sa bahay ng kaniyang Ninong, mas palagay pa nga siyang matulog sa room niya dito kesa sa room niya sa kanilang bahay.
Ito rin ang naghahatid sa kanya sa school kapag busy si Manang Meling. Bale halos ito na nga ang gumagawa ng dapat sana ang Daddy niya ang gumagawa. Palagi kasing wala ang kanyang Daddy, isa itong seaman at bibihira lamang magbakasyon. Kaya naman minsan napapagkamalan pang ang kanyang Ninong ang kanyang ama.
Sa tuwing sasapit ang kanyang birthday hindi pwedeng simple lamang ang kanyang party. Palaging bongga, dahil na rin sa kagustuhan ng kaniyang Daddy at pinapasegundahan pa ng kaniyang Ninong. Pero kung tutuusin ayaw sana niya ng gano'n, mas nais niyang makauwi ang kanyang Daddy. Kumain sila ng sabay-sabay kasama ang kaniyang Ninong Amir, pero mukhang imposible talaga. Palaging hindi nakakauwi ang kaniyang Daddy sa kaarawan niya kaya walang ibang tumatayo bilang Daddy sa kaniya kundi ang kaniyang Ninong.
"Nak, uuwi ba ang Daddy mo sa debut mo?" tanong ng kaniyang Ninong Amir habang sila ay kumakain.
Dinner na, doon siya matutulog dahil wala ang kaniyang Mommy. Nag out of town mukhang may raket nanaman. Dalawang buwan na lang 20th birthday na niya pero mukhang bibiguin nanaman siya ng kaniyang Daddy. Noong debut niya di na ito nakauwi, pati ba naman ngayon na 20 years old na siya.
Medyo nakaramdaman siya ng lungkot sa isiping iyon. Kahit na nakiusap na siya dito pero mukhang malabo talaga.
"Hindi ko nga po alam Ninong, mukhang mauuwi nanaman sa pangakong napako," malungkot na sagot niya dito.
Tuluyan na siyang nawalan ng gana kahit favorite niya ang ulam nila. Fried chicken na mismong ang kaniyang Ninong ang nagtimpla at nagluto, masarap kasi itong magluto ng friend chicken. Sobrang lutong parang jollibee style, pero nawalan na talaga siya ng gana kaya binitawan na niya ang isang hitang hindi pa nga niya nakakagatan.
"Oh, malungkot ka nanaman anak. Siguro naman hindi ka na bibiguin ng daddy mo, magtiwala ka lang. Kaya kumain ka na diyan, hayaan mo at tatawagan ko ang Daddy mo para makompirma kung uuwi siya," wika naman nito.
Tumingin siya dito na tila naiiyak na.
"Bakit gano'n si Daddy? Palagi na lang, noong first birthday ko lang siya naka-attend, mabuti ka pa nga po Ninong hindi mo nakakalimutan ang birthday ko. Hindi ko naman po kailangan ang sosyal na birthday eh, alam ninyo naman po iyon diba? Kahit nga ito lang fried chicken ninyo ang handa ko basta nandito lang sana si D-Daddy," pumiyok na siya sa pagbigkas ng "daddy".
Sa loob ng dalawampung taon, sa first birthday lang niya ito nakasama. Hindi naman niya maaalala iyon kasi baby pa siya, noong debut niya hindi rin ito umuwi pati ba naman ngayong 20 na siya, hindi pa rin niya ito makakasama.
"Intindihin mo na lang Amaya, basta palagi mong isipin na mahal na mahal ka ng Daddy mo. Kain ka na diyan, tama na ang drama, sige ka kalabitin ka diyan ng Ninang Mylene mo!" wika ng kaniyang Ninong, tinakot pa talaga siya nito.
"Ninong naman eh!" palatak niya, ito naman ay napahalakhak na lang at ginulo ang kaniyang buhok.
Nahawa na rin siya sa paghalakhak nito, basta talaga malungkot siya, napakadali lamang na magbago ang mood niya kapag ito ang kasama. Kaya malaki ang pasasalamat niya dito dahil kahit na ngayong dalaga na siya ay tila paslit pa rin siya kung ituring nito. Ramdam din niya ang pagmamahal nito bilang pangalawang ama. Parang ito na nga ang binabasehan niya kaya hanggang ngayon wala pa rin siyang pinapansin sa mga manliligaw. Parang ang standard kasi niya ay ang kaniyang Ninong Amir. Pogi, sobrang bait, mapagmahal, parang super hero niya ito dahil palaging nandiyan sa lahat ng oras. At super spoiled siya nito kaya naipangako niya sa kaniyang sarili na katulad nito ang hahanapin niyang boyfriend. Para sure siya na mamahalin at aalagaan siya palagi.
Sa isiping iyon hindi na niya namalayan na nakatitig na pala siya sa lalaki. Nagsasalita ito at natigilan na't lahat pero nakatitig pa rin siya dito habang nakangiti.
"Hoy! Ganyan na ba ka-pogi ang Ninong mo para titigan mo ako ng ganyan, parang nananaginip ka ng gising Amaya?" Natatawang tanong nito sa kanya.
Natauhan siya ng tapikin siya nito sa braso.
Hiyang-hiya tuloy siya sa nagawa, pakiramdam niya ay umakyat ang lahat ng dugo niya sa kanyang pisngi. Kaya naman tila nag-iinit ang kabilaang pisngi niya.
"S-Sorry po Ninong, m-may naalala lang po ako." nauutal na palusot niya. Tsaka mabilis na tumayo mula sa pagkakaupo at tumakbo sa kaniyang silid. Hindi na niya naisip pa kung ano ang iisipin ng kaniyang Ninong basta gusto lang niyang maitago ang pamumula ng kaniyang pisngi.
Natatawa namang napailing na lamang si Amir dahil sa ginawi ng inaanak.
"Pasaway kang bata ka, hindi mo na naubos itong pagkain mo!" sigaw niya, tiyak naman maririnig nito ang sinabi niya dahil malapit lang ang silid nito sa may dining area.
Tumayo na rin siya at nagsimulang iligpit ang kinainan nila. Hindi na rin kasi siya kumuha ng kasambahay dahil mag-isa na lang naman siya. Tuwing weekend may pumupunta lamang doon para maglinis at maglaba. Kadalasan naman na si Amaya ang naghuhugas ng plato, ngayon lang ito tumakas sa hugasin. Hindi rin niya alam ang dahilan pero napangiti siya ng maalala ang namumulang pisngi ng inaanak.
Kayganda talaga ng dalaga lalo na kapag namumula ang pisngi nito. Ilang beses na niya itong nahuling namumula ang pisngi habang nakatitig sa kanya. Siguro, nakikita nito sa kanya ang pagiging ama kaya ganon ito, marahil dahil sa pagka-miss sa kanyang kumapare kaya ito umaasta ng gano'n.
Matapos maghugas ng plato, nanood muna siya ng tv. Ang kaniya namang inaanak ay hindi na lumabas ng silid nito. Halos isang oras siyang nanood ng magpasya na rin siyang matulog pero nakasanayan na kasi niya na i-check si Amaya bago matulog kaya naman dahan-dahan siyang pumasok sa silid nito. Nakabukas pa ang ilaw pero tulog na tulog na ang pasaway. Lumapit siya dito para ayusin ang kumot nito dahil baka lamigin pero agad siyang natigilan ng mapansin na nakalilis ang pang-itaas na pantulog nito.
Para siyang na-istatwa sa pagkakatayo habang nakatingin sa may kalusugan nitong dibdib na nakalabas dahil nakalilis ang suot nitong pantulog. Pakiramdam niya ay bigla siyang pinagpawisan kahit napakalakas naman ng aircon sa loob ng silid nito.
Sunod-sunod ang ginawa niyang paglunok ng laway dahil sa napakagandang tanawin na iyon. Kanang dibdib nito ang nakalabas, mamula-mula ang naninigas nitong dunggot na katamtaman lamang ang laki. Ngunit ang dibdib nito ay medyo may kalakihan, tayong-tayo at perfect ang hugis. At tila hinihila siyang lumapit sa inaanak at gawin ang bagay na hindi dapat. Hindi rin natatapos ang tagaktak ng pawis niya kahit naman sobrang lamig sa loob.
Agad siyang napa-atras ng maramdaman ang pag-aalburuto ng kaniyang alagang noon ay tila nais ng kumawala sa kaniyang boxer short. Umilaw ang babala sa kaniyang isipan, hindi dapat siya nakakaramdam ng ganito sa inaanak. Napabuga siya ng hangin at agad na tumalikod , hindi na siya nag-abala pang ituloy ang binabalak na pag-aayos ng kumot nito.
Hiyang-hiya siya sa kaniyang sarili, napakabastos ng kaniyang isipan parang hindi niya matanggap na nakaramdaman siya ng matinding pagnanasa sa kaniyang inaanak. Ilang sandali na siyang nakahiga sa kaniyang kama pero ganon pa rin ang kaniyang pakiramdam, hindi pa rin humuhupa ang init sa kaniyang katawan. Bumangon siya at kumuha ng mineral water sa kaniyang mini refrigerator, inisang tungga lamang niya ang 300ml pero parang wala pa ring epekto iyon.
Maging ang alaga niya ay ganon pa rin ang epekto, galit na galit pa rin iyon, tayong-tayo at animo nagmamalaki sa kanya, tila inaaya siya sa kahalayang nais nitong gawin. Pati paghinga niya hindi na rin normal kaya naman, ibinaba niya ang kaniyang boxer at sinimulang hagurin ang katigasan niyon.
ITUTULOY
- Writer
