3 วันต่อมา...
ผ่านมาสามวันแล้วหลังจากเกิดเรื่องนั้นฉันพักที่ห้องเดิมเพิ่มเติมคือตอนนี้ป๋ามันออกจากห้องปลอดเชื้อแล้วและมันอยู่กับฉัน ซึ่งฉันไม่คิดว่าแม่มาลิกาจะพูดจริง ๆ =_=
แต่เขายังไม่ฟื้นหรอกนะแม้ว่าอาการจะดีขึ้นแต่เขาก็ยังไม่มีท่าทีจะฟื้นขึ้นมา ทุกวันพ่อแม่ก็มาเยี่ยมและส่งคนมาเฝ้าหน้าห้องเอาไว้เพราะไม่รู้ว่าคนพวกนั้นมันจะกลับมาทำร้ายเราอีกไหม
“รีบ ๆ ฟื้นได้แล้วนอนนาน ๆ ไม่เมื่อยหรือไง?” ฉันพูดขึ้นลอย ๆ ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องคนเดียวเพราะพ่อแม่ต่อกลับไปทำงานแทนป๋ามันที่นอนเดี้ยงอยู่ ส่วนพวกบอดี้การ์ดก็คอยยืนคุมอยู่ด้านนอกไม่ได้เข้ามา และฉันก็กำลังนั่นกินขนมที่พ่อแม่ซื้อมาทิ้งไว้ให้แล้วมองป๋ามันไปด้วย ซึ่งอาการของเขาหนักกว่าฉันนิดหน่อยคือคอต้องใส่เฝือกเพื่อดามคอเอาไว้ แขนหัก ขาหักแถมยังซี่โครงร้าวอีก เยอะ!! บอกเลยแต่เห็นแล้วก็สงสารบวกกับขอบคุณจริง ๆ ที่เขาช่วยฉันไว้
