พรึ่บ! เรารีบเด้งตัวออกจากกันทันทีเมื่อเห็นรอยยิ้มกรุ่มกริ่มแปลก ๆ ของด็อกเตอร์มาลิกาฉันรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยเพราะเสื้อผ้ายับเพราะไอ้แก่ตัวแสบนั่นน่ะสิ
“ไม่ต้องอายก็ได้กับแม่น่ะแต่กับคนอื่นต้องระวังหน่อย”
“มันไม่ใช่...”
“ไม่ต้องเขินไปหรอกน่า แม่ว่าแล้วว่าต้องเลือกคนไม่ผิด” ผิด!! โคตรคิดผิดที่รับงานนี้แต่ไม่รับมันก็ไม่ได้ไง!! ด็อกเตอร์มาลิกาพูดพร้อมเอามือทาบอกอย่างภูมิใจนี่เขาไม่รู้ตัวเลยใช่ไหมว่าตัวเองทำให้คนอื่นเขาทุกข์ขนาดไหน?
ไม่ใช่ฉันนะรวมถึงลูกเขาด้วย!!!
หมับ!!!
“ครับแม่ผมต้องขอบคุณแม่มาก ๆ ที่หาเมียดี ๆ มาให้ผม!!” เขาดังฉันไปกอดก่อนจะเอ่ยชมซึ่งนั่นทำให้ฉันงงมากแม่???
“แหม ๆ เห็นลูกพูดแบบนี้แม่ก็สบายใจจ้ะ^^” จ้ะ!!เอาเลย!!สบายใจให้เต็มที่ไปเลยแม่!!!
“ครับ ว่าแต่แม่มาทำไมเหรอครับ?”
“ก็ว่าจะชวนลูกไปทาน
