Bebeklerim...
Kızlarım...
Benim hayata dair bildiğim bir şey varsa kaşıkla verip kepçeyle almaya bayıldığıdır. Ne zaman mutlu olsam gözüm etrafı tarar ve bir şey beklerim. Hayatımın içine edecek basit bir şey. Şimdiye kadar elime geçen tüm fırsatları ben yarattım. Kendi mutluluğumu tırnaklarımla kazıdım çıkardım. Hep iyi şeyler başardım demiyorum ama iyi bir insan olmaya uğraştım.
Mesela, halk otobüslerinde, metrobüslerde hep yer verdim benden büyüklere. Kopya çekmedim. Uzun kuyruklarda kimsenin önüne geçmedim. Okula giderken gördüğüm seyyar satıcıdan hiç sevmesem de her gün acıbadem aldım. İyi dilekte bulunan dilenciye hep para verdim. Belki ihtiyacı bile yoktu, ama ya varsa sorusunun vicdanını taşımak istemedim.
İyi olmak istedim ben. Belki hatalarım vardı, belki değil cidden hatalar
