รีเทิร์นหัวใจ

Tara talk. "อื้อ กี่โมงแล้ววะพี่นนต์"ผมถามคนข้างๆ ปวดตัวชิบหาย เมื่อวานผมไปนั่งกินเหล้ากับพวกเพื่อนผมที่ผับไอ้อาร์ม ไม่ได้กลับบ้าน เลยโดนคนข้างๆมันลงโทษแบบนี้ ผมเลยปวดเมื่อยไปทั้งตัว ผมไม่อยากจะลุกจากที่นอนเลยให้ตาย ถ้าไม่ติดว่าอยู่ปีสุดท้ายแล้วนะกูจะโดดเรียนแม้งเลย "หกโมงกว่าแล้ว"พี่นนต์แฟนผมเองครับไม่รู้ตื่นตั้งแต่เมื่อไร กำลังนอนลูบแก้มผมอยู่เนี่ย "หิว"ผมบอกคนข้างๆ พี่นนต์เลยยิ้มให้ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผมแรงๆแล้วลุกไปทั้งที่ไม่ได้ใส่อะไรสักชิ้น "มองแบบนี้ระวังไม่ได้ไปเรียนนะ"พี่นนต์คาดโทษไว้ก่อนจะหยิบเสื้อคุมมาสวม "ก็ใครใช้ให้แก้ผ้าเดินวะพี่ กูไม่ได้มองนะ สายตามันไปเอง" "หรอ" พี่นนต์หันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไปข้างนอก พี่นนต์เรียนจบไปหลายปีแล้วครับ แต่ก็ยังไปช่วยงานที่มหาลัยอยู่ปกติพี่มันไม่ค่อยยิ้มแบบนี้ให้ใคร อยู่ที่มหาลัยพี่มันไม่ยิ้มเลยก็ว่าได้ แต่กับผมยิ้มแบบนี้ตลอดผมว่าผมชักหวงรอยยิ้มของพี่มันนะครับ ไม่อยากให้พี่มันยิ้มให้ใคร อยากให้พี่มันยิ้มให้ผมแค่คนเดียว สายเข้า>>>จิว "มีเหี้ยไรแต่เช้าวะ"ผมหยิบมือถือที่สั่นอยู่บนหัวเตียงมาดูพอเห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนสนิทเลยกดรับ "กูไม่มี แต่ไอ้เหี้ยอาร์มมันมี"ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย มันมีห่าอะไรอีกวะ วันก่อนมันทะเลาะกับแฟนพวกผมเลยนั่งเป็นเพื่อนมันยันเช้า เมาจนกลับไม่ได้ไง "เออเดี๋ยวกูรีบไป" ผมพูดก่อนจะวางสายจากไอ้จิว ผมลุกไปอาบน้ำ ก่อนจะออกมาแต่งตัวพอเดินลงมาชั้นล่างก็ได้กลิ่นอาหาร พี่นนต์กำลังผัดข้าวให้ผมกินน่ะสิ ผมเลยเดินไปกอดพี่มันจากด้านหลัง "หอมจังวะ" "ไปนั่งรอเลยอย่ากวนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่ได้ไปเรียน"พี่มันว่าผมเลยหอมแก้มพี่มันแล้วรีบเดินออกมา ไม่นานข้าวผัดจานใหญ่ก็มาวางตรงหน้า "พี่มึงไม่กินด้วยหรอวะ" "ยังไม่หิวเดี๋ยวไปส่งน้ำแล้วค่อยกลับมากินก็ได้ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน"พี่นนต์บอกผมแล้วเดินไปอาบน้ำ ผมเลยแบ่งไว้ให้พี่มันบ้างส่วน ทำให้ผมแต่ตัวเองไม่กินแบบนี้ได้ไงวะ "ไม่อร่อยรึไง"พี่นนต์มานั่งข้างๆผมก่อนจะถามคงเห็นข้าวในจานยังเหลืออยู่ "อร่อย กินด้วยกันดิวะ" ผมเลยตักข้าวไปจ่อที่ปากพี่มัน พี่มันส่ายหน้าก่อนจะอ้าปากรับพอกินข้าวเสร็จพี่นนต์ก็ขับรถไปส่งผมที่คณะเหมือนทุกวัน "เลิกกี่โมงโทรหากูนะเดี๋ยวมารับ" "อือ"ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะลงจากรถพี่มันแล้วเดินเข้าคณะ "กว่าจะมาได้ไอ้สัสนึกว่าจัดกันอีกรอบ"ไอ้จิวมันว่าผมตอนเดินไปถึงโต๊ะ "ที่พูดนี่กูหรือมึง"ผมเลยถามกลับจนมันพูดไม่ออกแสดงว่าเมื่อเช้ามันจัดมาเลยไม่เถียงแบบนี้ ผมเลยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองไอ้อาร์มที่นั่งหลับตาอยู่ สักพักน้องเมแฟนมันก็เดินมา "พี่อาร์มค่ะ"เพื่อนผมมันลืมตามามองน้องเมแต่ไม่ได้พูดอะไร "ทำไมไม่รับสายหนูคะ"น้องเมพูดเหมือนอยากจะร้องไห้อีกจนผมอดสงสารไม่ได้ "โทรหาพี่มีอะไรรึป่าวคะ พี่ไม่ว่างรับสาย ขอโทษทีนะคะ" "ต้องมีอะไรด้วยหรอคะ ถึงจะโทรไปหาได้ งั้นขอโทษค่ะ ที่รบกวน"น้องเมพูดแล้วเดินร้องไห้ออกไป ไอ้อาร์มมันก็แกล้งหลับตาครับ ผมเห็นน้ำตามันไหลแต่ผมไม่ได้พูด "ไหวไมไอ้สัส"น้ำฝนมันถามไอ้อาร์ม "ไหวดิ ถึงเวลาเรียนปลุกกูด้วย" ไอ้อาร์มมันบอกพวกผม "อย่าปากแข็ง โกหกพวกกูได้ แต่โกหกตัวเองไม่ได้นะไอ้เหี้ย ความรู้สึกมึง มึงรู้ดีที่สุด"ผมเลยว่ามัน พอเรียนเสร็จผมก็โทรหาพี่นนต์ พี่นนต์ไม่ได้รับสายผมแต่เป็นผู้หญิงรับแทน /สวัสดีค่ะ/ "..."ใครกันที่รับสายแทนพี่มันแบบนี้ ปกติพี่นนต์ไม่ชอบให้ใครยุ่งกับมือถือพี่มันนะ /จะพูดรึป่าวคะ/เธอถามย้ำอีกรอบ "พี่นนต์อยู่ไหน"ผมถามเสียงนิ่งๆ /นอนอยู่ค่ะ/พี่มันนอนอยู่กับเธอหรอวะผมหงุดหงิดเลยวางสายใส่ "ไปส่งกูหน่อย"ผมหันไปบอกไอ้เอกที่นั่งข้างๆ "มาแปลกโว้ย วันนี้ให้กูไปส่ง ผัวไปไหนไม่มารับ"ไอ้เอกมันถามผมกลับมา "อย่าถาม จะไปไม่ไป"ผมกำลังอารมณ์ไม่ดีไง เลยไม่อยากตอบมัน ไอ้เอกมันมาส่งผมที่บ้านน่ะครับ บ้านผมทำไร่องุ่น มีธุระกิจโรงแรมอีก เดี๋ยวเรียนจบผมต้องเข้าไปดูแลเองตอนนี้มีคุณตาช่วยดูอยู่ครับแต่ท่านอายุมากแล้วผมเลยอยากให้ท่านพักผ่อน ผมลงจากรถไอ้เอก ก่อนจะไปเอากุญแจรถในบ้านแล้วขับรถตัวเองไปบ้านพี่นนต์ พอไปถึงบ้านพี่มันผมก็เข้าไปข้างใน ไม่เห็นพี่มัน ผมเลยเดินหาจนทั่วก่อนจะไปเจอพี่มันนอนอยู่บนเตียงไม่ได้ใส่เสื้อ มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ข้างๆ "แบบนี้หรอวะที่มึงบอกว่ารักกู"