เราไม่เคยรู้จักกัน
1011 Words
1อาทิตย์ผ่านไป
มารีญายังคงงวนอยู่การออกแบบเสื้อผ้าแนวใหม่ที่จะต้องนำไปประกวดที่อังกฤษงานนี้เหล่านักออกแบบทั้งหลายต่างทำกันสุดความสามารถเพราะไม่มีคำว่าพี่น้องหรือเพื่อนเพราะรางวัลของงานชิ้นนี้มันมีมูลค่ามากเหลือเกิน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูติดกันสามครั้งปลุกให้มารีญาที่นั่งวาดแบบได้เงยหน้าขึ้นและตอบกลับเสียงนิ่ง
"เข้ามา"
เมยพนักงานที่เด็กที่สุดในบริษัทเดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มสีดำ
"ฝ่ายนั้นตอบตกลงแล้วค่ะนี่คือสัญญาที่เราจะต้องเซ็นกันในวันพรุ่งนี้"มารีญาพยักหน้ารับรู้เมยจึงเดินออกมาทันทีเธอรู้เรื่องของนายแบบคนนั้นแล้วเขาเป็นแฟนเก่าท่านประธานคนสวยของเธอส่วนแฟนของนายแบบคนนั้นก็คือเพื่อนรักที่กลายมาเป็นเพื่อนแค้น
"พรุ่งนี้แล้วสินะ...."มารีญานวดขมับคลายเคลียดเล็กน้อยเมื่อพรุ่งนี้เธอจะได้เจอกับแฟนเก่าและอตีดเพื่อนรักของเธอ
"นายจะจำเจ้าหญิงคนนี้ได้รึเปล่า..."แม้ความรู้สึกว่าไม่อยากเจอแต่เอาจริงๆแล้วเธอก็คิดถึงเขามากตั้งแต่วันนั้นวันที่เขาไล่เธอออกมาเธอก็ไม่เคยไปเจอเขาอีกเลย
บริษัท Queen Mareeya
"บริษัทใหญ่จังเลยปริ๊นช์เรานี่โชคดีจังนะที่ได้มาร่วมงานกับบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศไทย.."เสียงแหลมๆของกรีนดังขึ้นข้างๆปริ๊นช์นายแบบสุดหล่อที่สาวๆหลงรักแม้เขาจะประกาศไปแล้วว่าตัวเองมีแฟนแล้วแต่ฐานแฟนคลับสาวๆของเขาก็ไม่ได้น้อยลงเลย
"แบบนี้คงดัง"ปริ๊นช์ยกยิ้มมุมปากอย่างพออกพอใจเพราะช่วงนี้งานเขากับกรีนก็น้อยๆอยู่กระแสเริ่มจะไม่ค่อยดีการที่งานนี้ติดต่อเข้ามานับเป็นโชคจากสวรรค์จริงๆ
"ใช่เราจะดังเป็นพลุแตกคิกๆ"กรีนหัวเราะออกมาเมื่อนึกไปถังความสำเสร็จในวันข้างหน้าปริ๊นช์จับมือแฟนสาวให้เขามายังด้านในซึ่งก็มีคนคอยบริการพวกเขาอย่างดีเยี่ยม!ทั้งกาแฟขนมเค้กที่สั่งมาจากร้านดังทำให้ทั้งสองรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก
"กรุณารอสักครู่นะคะท่านประธานกำลังเดินทางมาค่ะ"
"ครับ/ค่ะ"ทั้งสองพยักหน้ารับ
"นี่ปริ๊นช์เคยเห็นตัวจริงของคุณมารีญารึยัง"กรีนเอ่ยถามปริ๊นช์ที่นั่งกินมอคค่สปั่นอย่างสบายใจสายตาก็สอดส่องไปเรื่อย
"ยังอ่ะทำไม"ปริ๊นช์ยกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถามจ้องมองอีกฝ่ายที่ตักเค้กสตอเบอรรี่นมสดกินอย่างอร่อย
"เพื่อนกรีนบอกว่าเธอสวยมาก...เป็นนักออกแบบที่สวยที่สุดในโลก!"กรีนทำหน้าตาเวอร์วังอลังการจนปริ๊นช์ถึงกับแอบตกใจเธอเล่นใหญ่ไปไหม
"เพ้อเจ้อทำเหมือนเขาเป็นนางฟ้านางสรรค์ไปได้เคยเห็นแล้วรึไง"เสียงเข็มเอ่ยถามนิ่งๆ
"ก็เคยเห็นนะแต่จากไกลๆนู้นแต่ถึงจะอยู่ไกลกรีนก็สัมผัสได้ถึงออร่าความสวยของเธอ...แต่!ถ้าปริ๊นช์เจอห้ามชอบเธอนะปริ๊นช์ชอบได้แค่กรีนคนเดียวรู้ป่าว..."ว่าแล้วก็ใช้ใบหน้าถูแขนหนาอย่างออดอ้อน
"หึหึหึ"เสียงหัวเราะในลำคอของปริ๊นช์ทำเอากรีนใจไม่ดีเธอไม่รู้ว่าตอนนี้ที่เราสองคนเป็นแฟนกันเพราะปริ๊นช์ชอบเธอจริงๆหรือเพียงแค่คบเพื่ออยากไถ่โทษกับความผิดที่เขาได้ทำกับเธอไว้
"คุณมารีญามาแล้วค่ะเชิญคุณทั้งสองเข้าด้านในได้เลยค่ะ"กรีนผละหัวออกจากต้นแขนหนาและลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าทั้งของเธอและของปริ๊นช์พอเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้วก็พากันเดินเข้าห้อง
ทั้งสองเดินเข้าห้องประชุมมือก็จับกันแน่นภาพเหล่านั้นทำเอาพนักงานเงียบกริบผิดกับมารีญาที่ลุกขึ้นแนะนำตัวด้วยใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม
"สวัสดีค่ะคุณปริ๊นช์และคุณกรีนฉันมารีญาจะเรียกว่าควีนก็ได้ค่ะพวกเราอายุเท่ากัน"ทั้งปริ๊นช์และกรีนต่างมองตาค้างดวงตาจ้องไปที่คนที่ลุกขึ้นแนะนำตัวเธอสวยมากสวยสง่าราวกับหงส์แถมชื่อของเธอก็ยังดูสง่า'ควีน'เธอดูเหมือนเจ้าหญิงจริงๆด้วยแต่ที่ทำเอานิ่งค้างไปกว่านั้นก็คงจะเป็นทั้งชื่อจริงและชื่อเล่นที่เหมือนคนในอตีด
"สะ..วัสดีค่ะ/ครับ"ทั้งสองกลาวทักทายมารีญาพายมือเป็นสัญญาณให้พวกเขาทั้งสองนั่งลง
"ไม่ทราบว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อนรึเปล่าครับผม...คุ้นหน้าคุณจัง"คำถามของปริ๊นช์ทำเอาควีนนิ่งไปรวมถึงกรีนและพนักงานคนอื่นๆด้วย
"เฮ้!เธออะมีคู่ยังมาคู่กับเราป่าว"
"กะ..ได้"
"เธอนี่น่ารักจังเลยนะชื่ออะไร"
"อ่อเราชื่อควีน...แล้วนายล่ะ"
"เราชื่อปริ๊นช์...ต่อไปนี้เรารู้จักกันแล้วนะ"
มารีญาสะบัดหน้าไปมาเพื่อลบภาพในอตีดก่อนจะจ้องมองปริ๊นช์ที่กำลังมองเธออยู่
"ไม่นี่คะ....เราไม่เคยรู้จักกัน"
"เบลลี่ว่าเราเข้าเรื่องกันเถอะค่ะ"เสียงของเบลลี่ดังขึ้นทำให้ปริ๊นช์ที่ยังคงจ้องร่างบางอยู่ถึงกับได้สติและละสายตาออกจากเธอ
"คอนเชปนี้เป็นแนวคู่รักนะคะแล้วบริษัทเห็นว่าพวกคุณกำลังคบกันอยู่และค่อยข้างมีชื่อเสียงเราจึงอยากร่วมงานกับคุณชุดทั้งหมดจะเสร็จภายในเดือนนี้ค่ะกำหนดการถ่ายคือวันที่15ของเดือนหน้านะคะ"เบลลี่เป็นคนพูดอธิบายงานทั้งหมดโดยมารีญาเอาแต่นั่งฟังนิ่งๆ
#อะไรมันจะบีบหัวใจได้ขนาดนี้
- Writer
