วาคีนไม่ตอบฉัน เขาเอาแต่นิ่งมองหน้าฉันแล้วก็ขับรถออกมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว ส่วนฉันก็นั่งลุ้นรอคำตอบว่าเขาจะยังไง ถ้าเรายอมห่างกันจริงวาคีนก็ต้องกลับไปอยู่ที่คอนโดของเขา และพอถึงตอนนั้นฉันคงทำใจปล่อยเขาได้เร็วกว่านี้เพราะไม่ต้องเห็นหน้ากันบ่อยๆ ไม่ได้นอนเตียงเดียวกัน ฉันคงจะทำใจได้เร็วกว่านี้แน่ๆ
"ทำไมมึงจ้องแต่จะเลิก จะห่างกับกูนักวะเฟิร์น"
รถจอดติดไฟแดง วาคีนหันมาพูดกับฉันด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เขาคว้ามือของฉันไปกุมเอาไว้แน่น ฉันใจสั่นค่ะ ไม่รู้ทำไม ฉันไม่สามารถบอกได้เลยว่าทำไม แต่ฉันรู้สึกใจสั่นทันทีที่เห็นรอบดวงตาของวาคีนแดงก่ำอย่างนั้น
ฉันต้องหันหน้าไปทางอื่นค่ะ มองออกไปนอกหน้าต่าง มองนั่นมองนี่ไปเรื่อยๆ โดยที่วาคีนยังกุมมือของฉันอยู่ ฉันไม่อยากใจอ่อนอีกแล้ว ฉันรู้ค่ะว่าวาคีนกับผู้หญิงคนนั้นคงจะมีอะไรที่มันลึกซึ้งกันอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นผู้หญิงคนนั้นจะตามเขาขนาดนี้เหร
