Kasalukuyan naming tinatahak ang daan patungong mall nang mapansin kong nakatanaw lang sa labas si Gellie.
Tahimik niyang pinapanood ang mga punong nakahilera sa daan. Her eyes we're deep, parang may malalim siyang iniisip. Kanina lang ay napaka bubbly niya, pero bakit natahimik yata siya ngayon?
"Hey Gellie, what's wrong?" Hinawakan ko ang mukha niya at iniharap sa akin. I bent my face down to meet her gaze.
She swallowed and shook her head. Mas nabahala ako.
"Bakit ka malungkot?" I asked again, with my voice etched with concern.
She bit her lower lip, her eyes were glittering with tears trying to escape her lids.
"Kasi po.." Hindi na niya itinuloy ang sasabihin niya ng tumulo na ng tuluyan ang luha niya.
That made my heart constrict in pain, so I pulled her closer and hugged her
