สิบเอ็ด
งัดข้อ
เรือนสกุลซ่างกวนมิใช่ใหญ่โต แต่อาศัยค่ายกลที่อวิ๋นจิ่นลี่ทำเอาไว้จึงทำให้หญิงสาวมิอาจเข้าถึงเรือนที่ชายหนุ่มซ่อนตัวอยู่ได้
“เหตุใดสหายของข้าจึงมีสีหน้าอมทุกข์เช่นนี้เล่า ตลอดชีวิตของเจ้าแสนจืดชืด มีสาวงามอันดับหนึ่งแถมยังพ่วงด้วยตำแหน่งท่านเจ้าเมืองมาตามติดมินับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีหรอกหรือ” คุณชายเสเพลเอนร่างพิงเข้ากับตู้หนังสือ สายตาจ้องมองซ่างกวนฮุ่ยเฉิงที่กำลังนั่งอ่านตำราบนโต๊ะไม้ตัวเล็กอย่างหยอกเย้าสนุกสนาน
เขาไม่ได้เห็นซ่างกวนฮุ่ยเฉิงมีอาการนั่งไม่ติดมานานแล้ว ดูท่าข่าวที่เขาร่ำลือกันว่าท่านเจ้าเมืองเปลี่ยนไปจะเป็นเรื่องจริง นับว่าน่าสนใจมากเลยทีเดียว
“เจ้าบ้าซ่างกวน! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ เจ้าลูกเต่าหัวหด! ” เสียงแหลมดังแว่วมากับลมพัดหวน แต่มันก็ทำให้ผู้ที่ถูกเรียกถึงกับคิ้วกระตุก
วันแรกเขาคิดว่านางน่าจะถอดใจตั้งแต่ถูกทหารจากจวนท่านเจ้าเมืองพากลับไปแล้ว ไฉนวันนี้
