สิบสาม
ออกว่าราชการ
“ประตูหลัง”
ท่ามกลางสถานการณ์อันมึนงงชวนสงสัย เสียงหวานพึมพำแผ่วเบาก็ดึงดูดให้บุรุษทั้งสองหันขวับมามองผู้พูดโดยพร้อมเพรียงกัน ซ่างกวนฮุ่ยเฉิงได้สติเป็นคนถัดมา คงไม่มีการดีหากจะให้หัวหน้าพ่อบ้านพบตัวซูเฉิ้งหนานในเรือนของตน
“เช่นนั้นข้าจะนำทางท่านไปเอง” ร่างสูงโปร่งกล่าวจบก็เตรียมผละจากเก้าอี้รถเข็น ทว่ายังไม่ทันลุกดีก็ถูกฝ่ามือเล็กทาบลงบนบ่าพร้อมกับทิ้งน้ำหนักให้ชายหนุ่มหล่นตุบลงไปนั่งลงตามเดิม
กว่าโจรหนุ่มจะรู้ตัวก็เมื่อเงามืดทาบทับลงมา
“อย่าขยับ” ริมฝีปากอวบอิ่มอยู่ห่างจากใบหน้าคมคายไม่ถึงคืบ ครั้นมองเลยขึ้นไปก็สบเข้ากับดวงตาหวานคู่งามแสนตราตรึงเจือความดื้อรั้นและเด็ดขาดที่ผสมผสานกันอย่างลงตัว “อวิ๋นจิ่นลี่นำทางให้ข้า ส่วนเจ้ารออยู่ที่นี่ คอยรับหน้าอวี่เหลียง”
นกยูงสาวกล่าวจบก็ผละกายออกห่างพร้อมกับหันไปพยักหน้าให้บุตรชายแม่ทัพนำทางนางออกไปโดยไม่คิดหันหลังกลับมา
