“ยินดีต้อนรับกลับจวนขอรับ คุณชาย”
เสียงทักทายจากบ่าวรับใช้มิได้รับการใส่ใจเท่าที่ควร ทันทีที่ชายหนุ่มกลับบ้านก็ยกมือขึ้นมากุมศีรษะ ความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานในคุกหลวงติดต่อกันหลายวันส่งผลให้อ่อนล้า ชายหนุ่มเดินลัดเลาะไปตามระเบียงทางเดินซึ่งทอดยาวไปยังเรือนของตนอย่างเอื่อยเฉื่อย ครั้นกวาดสายตามองทัศนียภาพที่ยังมืดสลัวก็ต้องแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นแสงไฟวูบไหวออกมาจากเรือนของบิดา
ท่านพ่อตื่นเช้าหรือว่ายังไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืน?
แม้จะอ่อนเพลียทว่าความเป็นห่วงพลักดันให้เขาเปลี่ยนเส้นทางไปยังเรือนนอนของบุพการีแทน
ท่านพ่อเล่าว่ามารดาของเขาตายไปตั้งแต่ตอนที่เขายังเด็ก ผู้ที่เลี้ยงดูเขามาจึงมีเพียงท่านพ่อและอาจารย์ผู้สอนวิชาแพทย์ให้ แม้ช่วงที่เขากำลังโตจะติดตามอาจารย์ออกไปรักษาผู้คนอยู่บ่อยครั้ง ทว่าสายสัมพันธ์ของพ่อลูกก็นับว่าแน่นแฟ้นในระดับหนึ่ง
เสียงเคาะประตูส่งผลให้จาเซินไฉซึ่งกำลังนั
