อาการของร่างบอบบางผิดกับจอมโจรวิญญูชนที่สีหน้าราบเรียบ เขาหันกายเอื้อมมือไปคว้าผ้าผืนใหญ่ซึ่งกองอยู่บนพื้นรถม้า “ข้าเกรงว่ามันอาจจะร้ายแรงมากกว่านั้น” เขาเอ่ยพลางหันมามองหน้านาง “ขออนุญาต”
ไม่มีการแจกแจงอธิบายอะไรทั้งสิ้น ครั้นขออนุญาตเสร็จก็ชิงลงมือ ใช้ผ้าห่อร่างอีกฝ่ายพร้อมม้วนปิดจนมิดเสมือนเป็นดักแด้ กว่าหญิงสาวจะทันได้เอ่ยค้านก็รู้สึกราวกับร่างถูกเหวี่ยงออกไปอย่างแรง เสียงชักกระบี่เสียดแทงอยู่ข้างหู ตามมาด้วยกลิ่นคาวเลือดและเสียงกรีดร้องโหยหวน
ลงไม้ลงมืออย่างโหดร้ายเพียงนี้ย่อมเป็นมือสังหาร!
ร่างของนางถูกม้วนอยู่ในผ้าอย่างแน่นหนา เมื่อมิอาจขยับตัวจึงพยายามใช้ปากและลิ้นดุนเปิดช่องของผืนผ้าที่พันอยู่ทั่วร่าง แม้ร่างเดิมจะคุ้นชินกับการผาดโผนทว่าร่างใหม่กลับอ่อนแอนัก มิทันไรนางก็เวียนหัวจนอยากอาเจียนออกมา
แม่โจรสาวพยายามอดทน ในที่สุดก็สามารถทำให้ผ้าเกินรูเล็กๆ พาให้มองลอดผ่าน บนท้องถนน
