When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ไหม... ไหมจะกลับบ้านแล้วค่ะ” “ยังไม่ให้กลับ” “อาเดชน่ะ” เธอดิ้น เขากอด ใบหน้าหล่อเหลาขยับมาจนชิดใกล้ เธอหลับตาหนีก็โดนบดจูบเข้าให้ “ผู้ใหญ่ชอบรังแกเด็กแบบนี้หรือไง” “เด็กมองอาตาเยิ้มเชียว ท่าทางอยากให้รังแก” เขาบีบจมูกเล็กๆ อย่างเอ็นดู “จะทำการบ้านไม่ใช่เหรอ” “อาเดชคะ” “ครับ” “เรื่องของเราจะทำให้อาเดชเดือดร้อนไหมคะ” “เดือดร้อนเรื่อง” เขาทวนประโยคของเธอก่อนจะเข้าใจ “จริงๆ มันก็ไม่สมควรมีคนรู้” “เอาแบบนี้ไหมคะ” เธอกัดปากตัวเอง หาทางแก้ปัญหา “เอาท่าไหน โอ๊ย!” “อาเดชไม่เล่นค่ะ ไหมจริงจังนะ” “ครับ” เขารับคำ ไล้สะโพกผายของเธอเบาๆ ใยไหมหน้าแดงร้องคราง “ก็บอกว่าเราเป็นอาหลานกัน ที่พูดไปวันนั้นแค่อยากจะประชดแฟนเก่า” “พูดออกไปแบบนั้นแฟนเก่าจะกลับมาหาเราหรือเปล่า” เขาพูดอย่างเป็นกังวล “ไม่หรอกค่ะ แฟนเขาคงไม่อยากให้กลับมาหาหรอกค่ะ” “ถ้าทำแล้วสบายใจก็ยินดี แต่เป็นอาหลานแค่ในมหาวิทยา