ซีรีส์ รักนี้พี่ขอเหมา ตอน อยากรักแม่หม้าย

ต่อไปนี้พี่จะคอยปกป้องเธอเอง

ตอนที่ 8

เมื่อชญานนท์จอดรถคู่กายเรียบร้อย นายอั้มก็ตรงมาดึงแขนของพชรมนที่ยังไม่ทันลงจากมอเตอร์ไชด์ออกไปทันที ก่อนจะบังคับและกระชากแขนพชรมนให้ไปนั่งรถของเขา ชญานนท์เห็นภาพนั้นแล้วถึงกับทนไม่ได้และเดินตรงไปหานายอั้มทันที แต่ระหว่างที่นายอั้มกำลังกระชากแขนพชรมนอยู่นั้นเขาทำกุญแจรถตกพื้น พชรมนได้จังหวะก็สบัดข้อมือจนหลุดจากการเกาะกุมของนายอั้มได้สำเร็จ เธอรีบวิ่งมาหาชญานนท์ทันที แต่นายอั้มก็เดินย่างสามขุมตามมาอีก

“แพทพี่มีเรื่องคุยด้วย”

“แพทไม่มีอะไรจะคุยกับพี่อั้มแล้ว”

“แล้วทำไมวันนี้แพทถึงซ้อนท้ายมากับมันได้”

“มันไหน พี่เบสเป็นคนในครอบครัวของแพทนะ ทำไม..เราจะไปไหนมาไหนด้วยกันไม่ได้”

“หึ..เธออย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ นี่คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วล่ะสิ” นายอั้มพูดจาหยาบคายและไม่ให้เกียรติหล่อนเลยสักนิด จนชญานนท์ที่ฟังอยู่เริ่มจะหมดความอดทน

“พี่อั้ม เราจบกันแค่นี้ ต่างคนต่างไปดีกว่า” พชรมนรีบบอกเพราะไม่อยากให้ชญานนท์เดือนร้อนไปด้วย

“ไม่..พี่ไม่จบ..เธอต้องคุยกับพี่ก่อน”

“แพทไม่ไปไหนกับพี่ทั้งนั้น..กลับไปเถอะพี่อั้ม” พชรมนพูดจบนายอั้มก็พยายามจะดึงข้อมือของหญิงสาวอีกรอบ แต่คราวนี้ชญานนท์ไม่ปล่อยให้นายอั้มลากเธอไปอีกเหมือนเมื่อสักครู่ เขารีบเอาตัวเข้าไปขวางทันที ร่างสูงใหญ่ในชุด รด. ยืนกั้นกลางระหว่างพชรมนและนายอั้มก่อนจะพูดขึ้นด้วยความใจเย็น

“เฮ่ย!.. อั้ม แกหยุดได้แล้ว พอดีน้องสาวชั้นไม่ได้อยากไปต่อกับแกแล้ว แกเลิกยุ่งกับแพทซะ ”

“เฮ่ย!...ไอ้ลูกหมา มึงอย่ามาเสือกเรื่องของกูกับแพท”

“แพทไม่ไป ปล่อยแพทเดี๋ยวนี้” ชญานนท์พยายามดึงมือของนายอั้มออกจากข้อมือของพชรมนได้สำเร็จ นายอั้มที่ไม่กลัวชญานนท์จึงรีบเข้าไปคว้าแขนหล่อนอีกครั้ง

“เฮ่ย!.. บอกให้ปล่อยไง” ชญานนท์จับแขนนายอั้มออกไปจากข้อมือของพชรมนอีกครั้ง หลังจากนั้นเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ผลั๊ว...

“ว๊าย!...พี่เบส” ชญานนท์ถูกหมัดของนายอั้มต่อยไปที่ริมฝีปากจนหน้าหัน มีเลือดซึมเล็กน้อย จากนั้นปณตที่เห็นเหตุการณ์ว่าเพื่อนถูกทำร้ายจึงรีบเข้ามาระงับเหตุการณ์ ชญานนท์รีบดึงน้องสาวให้เข้ามาอยู่ด้านหลัง

“เฮ่ยหยุดเดี๋ยว ไอ้อั้ม มึงมาต่อยไอ้เบสทำไม” ปณตชี้หน้านายอั้มแล้วเอ่ยถามทันที

“ก็มันอยากมายุ่งกับแฟนกูทำไม” นายอั้มเถียงขึ้นทันควัน ปณตก็งงว่าเพื่อนรักมายุ่งเรื่องนี้ได้ยังไง เพราะเมื่อวานเห็นบอกว่าจะยุ่ง และเขาก็ต้องแปลกใจเมื่อรู้ว่าพชรมนมาด้วยกันกับชญานนท์เพื่อนของเขา ซึ่งมันเป็นเรื่องเหลือเชื่อจริง ๆ

“เฮ่ย!..พอได้แล้ว มึงลูกผู้ชายก็อย่ารังแกผู้หญิงสิวะ” ปณตเอ่ยขึ้นอีกครั้ง และเพื่อนห้องเดี๋ยวกันกับชญานน์ก็รีบเดินมาช่วยทันที นายอั้มเห็นว่ากลุ่มชญานนท์ตรงมากันหลายคนก็รีบขึ้นคร่อมมอเตอร์ไชด์แล้วขับออกไป

เมื่อนายอั้มยอมถอยออกไป ปณตจึงรีบเข้าไปถามอาการเพื่อน ดูทรงแล้วหน่วยก้านชญานนท์เพื่อนของเขาก็ไม่เป็นรอง แต่ทำไมปล่อยให้นายอั้มอัดหน้าอยู่ฝ่ายเดียว จึงเอ่ยถามด้วยความแค้นแทนเพื่อน

“เฮ่ย!..เบส เจ็บมั้ยวะ แกปล่อยให้มันต่อยแกอยู่ฝ่ายเดียวได้ไง เป็นฉันหน่อยไม่ได้”

“ในนี้เป็นโรงเรียนเพื่อน ปล่อยมันไป ถ้าเป็นข้างนอกแล้วมาทำแบบนี้ ฉันก็ไม่ปล่อยมันไปแน่”

“พี่เบส เจ็บมากมั้ยคะ” พชรมนถามด้วยความเป็นห่วง เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเลือดที่มุมปากให้กับชญานนท์

“พี่ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกแพท”

“เป็นเพราะแพทเลยพี่เบสถึงต้องมาเจ็บตัวแบบนี้”

“อย่าโทษตัวเองเลย แพททำถูกแล้ว” ทั้งคู่พากันโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองจนปณตเริ่มหมั่นไส้

“เอ้า!.. สองคนนี้จะคุยกันอีกนานมั้ย เอากระเป๋าไปเก็บแล้วก็เตรียมตัวมาเข้าแถวได้แล้ว” ระหว่างที่ทั้งสามคนยืนคุยกันอยู่ ก็เห็นนายอั้มขับรถออกไปจากโรงเรียนทันที มันขับด้วยความเร็วจนเสียงท่อดังเข้ามาในเข้ามาในโสตประสาท

“สงสัยวันนี้มันจะไม่เข้าเรียนแฮะ” ปณตเอ่ยขึ้น

“พี่อั้มไม่ค่อยเข้าเรียนหรอกค่ะ ช่างเขาเถอะ” พชรมนรีบบอก

ชญานนท์เดินมาส่งว่าที่น้องสาวที่ห้องเรียนของเธอ และด้วยความเป็นห่วงกลัวว่านายอั้มจะมาดักรอเธออีก ในช่วงพักกลางวันชญานนท์จึงเดินไปรับเธอที่ห้องเรียนเพื่อมาทานข้าวที่โรงอาหารด้วยกัน ระหว่างที่ทั้งคู่ทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว พชรมนก็เอ่ยกับพี่ชายของเธอ

“พี่อั้มไลน์มาด้วยค่ะ แต่ว่าแพทไม่ได้ตอบ” ชญานนท์มองหน้าเธอด้วยความห่วงใย

“บล็อกได้ก็บล็อกไปเลยจ้ะ น้องแพท” ปณตที่นั่งทานข้าวอยู่ด้วยกันรีบบอก

“มันไลน์มาว่าไงบ้าง” ชญานนท์รีบถามทันที

“ก็ไลน์มาง้อนั่นแหละค่ะ”

“พี่ขออ่านได้มั้ย” ชญานนท์พูดขึ้นทันที และปณตก็ลอบยิ้มให้พชรมน เพราะรู้สึกว่าเพื่อนของตัวเองดูแปลกไป

“ได้ค่ะ ” เด็กสาวยื่นสมาร์ตโฟนให้ชญานนท์ เขาจึงรีบเอาไปอ่านทันที เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้พิมพ์ข้อความตอบโต้อะไรไป จึงยื่นโทรศัพท์คืนให้หล่อน

บ่ายวันนี้ปณตและชญานนท์ไปเรียน รด.ด้วยกัน ชญานนท์เรียนเสร็จก็รีบมารับพชรมน เขาไลน์มาสั่งว่าให้เธอรออยู่ที่ห้องเรียน พอจอดรถมอเตอร์ไชด์คู่กายที่หน้าตึกเรียบร้อย เขาก็เดินขึ้นมารับเธอ ชญานนท์เห็นน้องสาวคนสวยที่นั่งทำการบ้านรอเขาอยู่ก็ยิ้มให้อย่างดีใจ นายอั้มที่ดักซุ้มรออยู่ข้างรั้วโรงเรียน เมื่อเห็นชญานนท์และพชรมนออกมาด้วยกันจึงขับมอเตอร์ไชด์ตามมาห่าง ๆ แล้วเมื่อถึงทางเปลี่ยวมันจึงเร่งแซงขึ้นมา

ชญานนท์เห็นแล้วว่านายอั้มขับรถตามตนเองมาตั้งแต่ออกจากรั้วโรงเรียน เขาจึงอยากจะเคลียร์เรื่องนี้ให้จบ เขาจึงชะลอความเร็วลง

“พี่เบสอย่าจอดนะ” พชรมนที่กลัวชญานนท์ถูกทำร้ายก็รีบห้ามทันที

“แกขับรถตามฉันมาทำไมทราบ” ชญานนท์เอ่ยถามนายอั้มที่ขับมอเตอร์ไชด์แซงขึ้นมาตีคู่

“ไอ้ลูกหมา มึงจอดรถเดี๋ยวนี้ กูจะคุยกับแพท” ได้ยินคำนั้นทำให้ชญานนท์ควันออกหู เขาจอดรถทันที นายอั้มก็จอดเช่นเดียวกันเขาจอดรถเลยไปเพียงแค่นิดเดียว พชรมนที่กลัวเธอจึงนั่งหลบอยู่ข้างหลังชญานนท์ โดยไม่ยอมลงจากมอเตอร์ไชด์ นายอั้มจอดเสร็จก็รีบตรงมาหาทันที ชญานนท์พูดสั้น ๆ ก่อนที่นายอั้มจะเดินมาถึง

“ไหน ๆ แกก็ให้ฉั้นเป็นลูกหมาแล้ว ถ้างั้นเรื่องเมื่อเช้าฉันขอเอาคืนที่นี่ก็แล้วกันนะ”

นายอั้มเดินมาถึงก็สาวหมัดใส่ทันควัน ชญานนท์ที่ระวังตัวอยู่แล้วก็เลยเอี้ยวตัวหลบหมัดแล้วตามด้วยหมัดสวนทันที

ผลั๊ว!!... หน้านายอั้มหงายหันไปอย่างแรงจนมันล้มลงไปกองกับพื้นบริเวณปากเต็มไปด้วยเลือด จากนั้นมันกำลังจะลุกขึ้นมา ชญานนท์ที่ยังคร่องมอเตอร์ไชด์อยู่ ก็สวนด้วยรองเท้าคอมแบท โดยถีบไปที่ยอดอกของมันจนกระเด็น ชญานนท์ลงจากรถแล้วตามไปซ้ำเพื่อปิดบัญชีอย่างไม่รีรอ ด้วยการเตะเข้าไปที่ปลายคางอีกครั้ง จนเลือดกบปาก ดีว่ามันไม่สลบไปเสียก่อน มันนอนซมจนลุกขึ้นมาไม่ได้ ชญานนท์จึงนั่งลงไปคุยกับมัน-