11
“ปิ่น ฮือ ปิ่น ขอโทษ” หญิงสาวพูดได้เพียงเท่านี้ พร้อมกับน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาเป็นทาง
“แกนี่มันหน้าด้านหน้าทนจริงๆ เลย เป็นฉันนะฉันไม่ทนอยู่ที่นี่หรอก รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณอุไรตาย ยังจะหน้าหนาเดินอยู่ที่นี่ได้ตั้งหลายปี น่าจะถูกไล่ออกไปจากไร่ตั้งแต่วันนั้นแล้ว นังตัวซวย” ป้าเยาว์ยังคงด่าทอไม่หยุด และดูเหมือนว่าจะไม่หยุดง่ายๆ ด้วย คนที่เหลือต่างผสมโรงต่อว่าต่อขานอีกแรงหนึ่ง
“กะอีแค่จานแตกแค่นี้ถึงต้องมารุมด่ากันขนาดนี้เลยเหรอ” เสียงของป้าหวายดังแทรกเข้ามาอย่างเหลืออด นางฟังคำพูดไม่รักษาน้ำใจของป้าเยาว์และคนอื่นๆ ที่ทำตัวเหมือนลูกคู่อยู่นานแล้ว จำเป็นต้องเข้ามาช่วยผู้หญิงที่เปรียบเสมือนยืนอยู่ตัวคนเดียว ท่ามกลางหมู่มารแสนร้าย
“มันเรื่องของฉัน ให้มันรู้ซะบ้างว่าที่นี่ใครใหญ่” ป้าเยาว์คู่อริตลอดกาลของป้าหวายเท้าเอวพูดอย่างเอาเรื่อง
“พ่อเลี้ยงไงล่ะใหญ่ที่สุดหรือใครจะเถ
