"อ้าวๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้น”
“รู้อยู่ว่าชอบ กินให้เหมือนผู้หญิงหน่อย โอยยย น้องกู"
ฉันเอียงคอมองหน้าพี่เบี้ยที่แซะฉันเสียงไม่ดังมากนัก
"ก็คนมันรีบ" ฉันบ่นออกไปคนเดียว แต่พี่เบี้ยดันหูดี
"รีบไปไหน เลิกเรียนแล้วไม่ใช่?" พี่เบี้ยเลิกคิ้วถาม แต่ฉันนี่สิหาคำตอบไม่เจอ
"อ้อ... พอดีจะไปซ้อมบทละครเวทีน่ะ ใช่ไหมตุ๊ด?" ลูกน้ำที่ถูกฉันใช้เป็นโล่กำบังทำหน้าเหรอหราเล็กน้อยก่อนที่สมองอันชาญฉลาดของนางจะปิ๊งขึ้นมา
"อ้อ ใช่ค่ะ พอดียัยนัสได้รับเลือกให้ร่วมละครเวทีของน้ำเอง" ลูกน้ำตอบพี่เบี้ยอย่างไร้พิรุธใดๆ "อย่างแกเนี่ยนะจะแสดงละคร คงไม่พ้นต้นไม้หรือไม่ก็ตัวประกอบ"
โห... ดูถูกน้องจัง พี่ชายใครหว่า?
"พี่เบี้ยทำไมชอบดูถูกนัสห๊ะ!?" ฉันตีแขนกำยำพี่ชายไปหนึ่งที
"อย่างน้องนัสพี่ว่าน่าจะได้เป็นมากกว่าต้นไม้หรือตัวประกอบนะ"
คนที่ฉันไม่อยากได้ยินเสียงที่สุดออกความเห็น
"แกก็พูดได้สิ ไม่รู้หรือไง ตอนอยู่อนุ
