ปฏิบัติการอ่อย ครั้งที่ 2
1533 Words
หลังจากใช้เวลากินก๋วยเตี๋ยวแบบรวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาดเสร็จฉันก็เดินดุ่มๆ ออกมาจากร้านโดยไม่รอสองผู้ที่ยังกินไม่เสร็จเลยสักนิด
โป๊ก!
"เอ๊ง เอ้ง เอ๊ง!"
"แกซวยเองนะที่มานอนใกล้ตีนอะ" ฉันนั่งยองๆ ลูบหัวเจ้าหมาสีขาวที่นอนอยู่ข้างถนนตรงฟุตบาธ เมื่อกี้อารมณ์เสียเลยเตะกระป๋องน้ำอัดลมแถวๆ นั้นใส่หัวหมา ไม่ได้ตั้งใจให้โดน แต่หมามันคงมีเวรมีกรรมกับฉันเลยรับเคราะห์ไป
"อิ๋งๆ" เป็นหมานี่ก็ดีเนอะ
โดนลูบหัวให้ขนมหน่อยมันก็หายโกรธเป็นมิตรเฉยเลย
"ไว้พรุ่งนี้จะซื้ออาหารมาไถ่โทษ" ฉันพูดกับหมาน้อยตรงหน้าไปลูบหัวมันไป
"บ้า" คำๆ เดียวแต่เสียวไปถึงหัวใจ
พี่คีย์คนบ้า มาจากไหนเนี่ย จู่ๆ ก็เดินมายืนอยู่ด้านหลังฉันแล้วมาหาว่าฉันบ้า แต่ทำไมโบนัสฟินวะ แบบว่า เสียงพี่คีย์ช่างบาดนุ่มหูจนโบนัสอยากจะฟังอีก
"ยัยนัส นัส โบนัส!!"
"อะไรอิพี่เบี้ย หูจะแตกแล้วเนี่ย" ฉันหันไปมองค้อนพี่ชายตัวแสบที่มาขัดจังหวะการฟินเสียงคำว่า 'บ้า' ของพี่คีย์
"เป็นบ้าอะไร นึกจะกลับก็กลับ ไม่รอใครแบบนี้"
ฉันยู่ปากย่นจมูกเมื่อคิดถึงสาเหตุที่ทำให้มานั่งปลอบหมาอยู่ตรงนี้
ก็จะอะไรล่ะ...
ฉันกลัวจะได้อาละวาดน้องเอื้องยังไงล่ะ รู้ไหม ตอนนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ เด็กนั่นเดินเฉียดพี่คีย์ไปเฉียดพี่คีย์มา เดี๋ยวก็น้ำส้มสายชูโต๊ะนู้นหมด มาขอจากโต๊ะฉันไปเสริมแทน ตอนก้มเอาน้ำส้มสายชูนะ นมแทบจะทิ่มหน้าพี่คีย์อยู่แล้ว
รายนั้นก็เป็นผู้ชายที่ไม่สนรอบข้างจริงๆ นั่งกินสบายใจชิวล์ๆ
อ้อ ตอนกินพี่คีย์ไม่ได้ถอดแมสออกนะ เขาแค่พับครึ่งไปค้างไว้ตรงสันจมูก พอให้เห็นปากอิ่มน่าจุมพิตดูว่าจะนุ่มนิ่มแค่ไหน
แพร่บ...
"อี๋ ไอ้ขาวบ้า มาเลียปากฉันทำไมเนี่ย" งื้อๆ มัวแต่เคลิ้มถึงริมฝีปากอวบอิ่มน่าจูบของพี่คีย์จนปล่อยตัวให้ไอ้ขาวหมาที่ฉันประทุษร้ายเลียปากเข้าให้
"สงสัยน้องกูจะบ้าว่ะ"
ฉันได้ยินพี่เบี้ยพูดเหมือนปลงตก ก่อนจะตบบ่าพี่คีย์ที่มองมาทางนี้
มองทางนี้? พ..พี่คีย์มองฉัน กรี้ดดด
หรือว่าหึงไอ้ขาวที่มันเลียปากฉันนะ โอ้ยยย โบนัสจะบ้า
"ไอ้นัส ยัยนัส โว้ย! โบญดา!!"
"จะตะโกนไมไอ้พี่เบี้ย เสียงพี่นี่ดังแปดบ้านเดี๋ยวก็ได้ครกกับสากลอยมา" .
ฉันว่าให้พี่ชายจอมทำลายฝัน คนยิ่งกำลังกรี้ดพี่คีย์อยู่
วันนี้ทำไมพี่คีย์ของน้องนัสถึงได้ทำตัวให้เค้าเกือบหัวใจวายแบบนี้กันนะ
Rrrr
ตอนที่กำลังเขม่นกันกับพี่ดอกเบี้ย เสียงโทรศัพท์พี่คีย์ก็ดังขึ้น ก่อนที่พี่แกจะเดินไปข้างหน้าแล้วค่อยกดรับ
"อิพี่เบี้ย"
"อะไร?"
แหม อย่าบอกนะงอนน้องสาวที่ประชดให้เมื่อกี้ ดูสิ หน้าบูดเป็นตูดลิงเลย
"ตกลงพี่คีย์นี่โสดใช่ไหม" เริ่มไม่ค่อยแน่ใจแล้ว
พอได้เริ่มคลุกคลีกับพี่คีย์วันนี้ฉันเริ่มจะใจฝ่อ
ดูพี่แกติดโทรศัพท์มากเป็นพิเศษ ฉันกลัวว่าหัวใจพี่เขาจะไม่ว่างเอาน่ะสิ
"ถามทำไม" พี่ดอกเบี้ยน่าจะรู้นะว่าน้องสาวคิดอะไรอยู่ ไม่น่าถามโง่ๆ เลย
"พี่ลืมที่นัสขอแล้วเหรอ?" ฉันถามนิ่งๆ ไอ้พี่บ้าขมวดคิ้วทำท่านึกก่อนจะตอบ
"อ้อ นี่ยังไม่เลิกคลั่งมันเหรอ"
หน้าฉันนี่ส่ายไปมาจนกลัวคอจะหลุดจากบ่ากลิ้งเป็นลูกฟุตบอลให้ไอ้ขาวคาบไปเล่นแก้แค้นอยู่แล้ว
"ไม่อะ โบนัสรักเดียวใจเดียว" ปากตอบพี่เบี้ย แต่ตานี่มองแต่ผู้ชายสวมเสื้อฮูดสีดำแมสปิดปากที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ไม่ไกล
"เผื่อใจไว้บ้างก็ดี ม้าดีดกะโหลกอย่างแกคงไม่อยู่ในสายตาไอ้คีย์"
"..." เตะปากพี่ชายตอนนี้จะเป็นน้องอกตัญญูมั้ย?
เป็นพี่พูดทำร้ายจิตใจน้องแบบนี้ได้ยังไง
"ไม่ช่วยก็อย่ามายุให้เค้าเลิกถอดใจ" ฉันทำเสียงงอนใส่พี่ชาย
ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจยาวๆ เหมือนเอือมสุดๆ กับอีน้องบ้าคนนี้
"เท่าๆ ที่สังเกตมันก็ไม่ได้ควงใครเป็นตัวเป็นตน"
เสียงเรียบๆ ของพี่เบี้ยทำฉันหูผึ่ง "แต่ถามว่ามันคุยมั้ย ก็มีบ้าง"
ฉันพยักหน้าเข้าใจ มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้หล่อแบบพี่คีย์ที่จะมีสาวๆ มาติดพันบ้าง แต่ฉันคิดสภาพตอนพี่คีย์คุยกับผู้หญิงพวกนั้นไม่ออกเลยจริงๆ
ดูอย่างฉันสิ ทั้งสวย น่ารัก พี่คีย์ยังแทบไม่มองไม่คุย
"พยักหน้านี่คือ?" พี่เบี้ยหันมาถามก่อนจะมองไปทางพี่คีย์ที่ทำท่าทางเบื่อโลก
อะไรคือคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเตะลมเตะฝุ่นแบบนั้นหว่า
"นัสรับได้ คนมันหล่อนัสต้องทำใจ" ฉันทำเสียงเล็กเสียงน้อยสะอื้นนิดๆ จนถูกพี่ชายบัดเหนี่ยวเข้าให้
"น้อยๆ หน่อย ทำยังกับว่าไอ้คีย์จะเอาแกงั้นแหละ" ขอถอนตัวออกจากการเป็นสายเลือดเดียวกันกับพี่เบี้ยทันไหม? คนอะไรไม่เคยอวยน้องตัวเอง
"พี่คีย์ไม่เอา นัสเอาเอง โอ้ย!"
เจอบีบปากเลยทีนี้ แรงควายจริงๆ พี่ฉัน ปากเจ่อหมดแล้วมั้ง
"เป็นผู้หญิงยิงเรือ พูดจาให้มันเป็นกุลสตรีหน่อย"
โบนัสเป็นผู้หญิง แต่ไม่ยิงเรือค่ะ จะยิงพี่คีย์~
"ไปดีกว่า เบื่อคนแถวนี้" ฉันก้มลงไปลูบหัวไอ้ขาวก่อนจะปรายหางตามองจิกพี่ดอกเบี้ยแล้วเดินผ่านแกไปแบบไม่พูดไม่จา
"อุ้ย! สะดุดรัก" อร้ายยย เล่นเองชงเอง เขินเอง
เมื่อกี้แกล้งทำเป็นขาสะดุดตรงหน้าพี่คีย์ เห็นจากหางตาพี่คีย์มองฉันแวบหนึ่งด้วยล่ะ ก่อนจะเดินย้อนกลับไปหาพี่ดอกเบี้ย
ไม่เป็นไร วันนี้อ่อยนิดนึงก่อนแล้วกัน เห็นพี่เบี้ยบอกพี่คีย์ต้องค้างที่บ้านเราอีกสองวัน เดี๋ยวเวลาที่เหลือ โบนัสจะจัดให้ชุดใหญ่ชนิดที่ชะนีร้องหาผัวยังอาย
สมัยนี้ไม่มีหรอกค่ะ จะมาเหนียมๆ อายๆ ผู้ชายเขานิยมกินกันเยอะ ไม่แรดไม่แรง จับผู้ไม่ได้แน่ๆ อ้อ แรดได้ แรงได้ แต่นัสไม่นิยมร่านนะคะ
แบบว่า อ่อยได้แต่ไม่ง่าย(ยกเว้นกับพี่คีย์ คิกๆ)
"ฮึม ฮัม ลั้ลลา~"
"แม่เจ้าโว้ย!”
“สงสัยปีนี้ประเทศไทยจะฝนตกต้องตามฤดูกาล โบญดาตื่นเช้าเว้ยยย"
ฉันที่กำลังฮัมเพลงสบายอกสบายใจอยู่จิกตามองไอ้พี่เบี้ย ที่ปากหมาแต่เช้า
"อะไรพี่เบี้ย นัสก็ตื่นเช้าแบบนี้ประจำแหละ" ฉันทำนิ่งๆ ไม่ตอบโต้พี่ชายเมื่อเห็นว่าพี่คีย์เดินลงมาจากบันได บนไหล่มีผ้าขนหนูผืนเล็กพาดบ่าไว้ด้วย สงสัยเพิ่งอาบน้ำเสร็จเพราะผมยังเปียกอยู่
อร้ายยย นัสใจบาง ทำไมขาพี่คีย์สวยจัง ขนขามีปะปรายไม่ได้ดูรกรุงรังจนเกินไป แขนกำยำมีกล้ามแต่ไม่น่ากลัวเหมือนพวกนักมวย
ฮื่อๆ นัสทนไม่ไหวแล้ว พี่คีย์แต่งตัวแบบนี้ตั้งใจจะมาอ่อยเค้าชิมิ
"ไข่ไหม้โว้ย!"
"ห๊ะ!? ว้าย ไอ้พี่เบี้ยทำไมไม่กลับไข่ให้เนี่ย" มัวแต่มองสุดหล่อเพลินลืมไปเลยว่ากำลังทำไข่เจียวอยู่ ไข่เจียวแห่งความรักของโบนัสเกรียมไปข้าง ไม่เป็นไรไข่บ้านนัสเยอะ เดี๋ยวทอดใหม่
"พอเลยๆ ไปๆ อาบน้ำแต่งตัว ไปกินข้าวข้างนอก วันนี้ไอ้คีย์จะพาเข้าเมือง"
ได้ยินแบบนี้หูผึ่งเลย
บ้านฉันอยู่ค่อนออกมานอกเมืองกรุงหน่อยๆ เรียกว่าแถวชาญเมืองเลยก็ไม่ผิด มันออกจะกันดารนิดๆ ไม่ได้มีร้านหรูหราเหมือนแถวในเมืองที่มีห้างดังเยอะแยะเต็มไปหมด
อีกเรื่องที่ไม่ได้บอกคือ มหา'ลัยที่พี่เบี้ยเรียนเป็นมหา'ลัยดังในเมือง ดังนั้นนานๆ ทีแกถึงจะกลับมาหาฉันที่บ้าน
"ไปร้านหรูจริงเปล่า เตี๋ยวข้างทางอีกนัสงอนนะ" ฉันมองจิกพี่ชาย เดี๋ยวได้กลายเป็นเหมือนเมื่อคืน แต่งตัวอย่างสวย พาไปกินเตี๋ยวป้าแช่ม
"ไอ้คีย์ ยัยนัสไม่ไป เดี๋ยวมึงไปแต่งตัวเลยเราไปกันสองคน"
"เฮ้ยพี่เบี้ย!" รีบดึงแขนพี่ชายตัวดีที่ตะโกนบอกพี่คีย์ทั้งๆ ที่ฉันยังไม่ได้บอกว่าไม่ไปสักคำ "หัวก็ไม่ล้านทำไมใจน้อย"
"ยังอยากไปมั้ย?"
"อยากจ้า~" ลากเสียงยาวก่อนจะรีบวิ่งขึ้นชั้นสองเตรียมอาบน้ำแต่งตัว
- Writer
