ปฎิบัติการอ่อย ครั้งที่ 7
1581 Words
Rrr
จากการโทรธรรมดาตอนนี้กลายเป็นพี่เบี้ยเฟซไทม์มาตามที่เพื่อนบอกจริงๆ
[ไอ้นัส เป็นไรของเราวะ อ้าว!?]
และทันทีที่ฉันกดเชื่อมต่อพี่เบี้ยก็ใส่มาเป็นชุดพร้อมใบหน้าที่แสนจะห่วงใยน้องสาวคนนี้
"จ๊ะเอ๋ โดนเขาแกล้ง แบร่" ฉันแลบลิ้นปริ้นตาใส่พี่ชายที่ตอนนี้ทำหน้าเหวอ ที่รู้ว่าโดนหลอก
[นั่นน้องสาวมึงเหรอวะ น่ารักดี] มีพี่ผู้ชายผมบลอนด์แย่งมือถือพี่เบี้ยไปทางตัวเองก่อนจะโบกมือทักทายฉัน
[ไอ้ป๋องเอาโทรศัพท์กูคืนมา / หวงน้องด้วยเว้ย / ผลั้วะ / ไอ้ทิตมึงตบหัวกูทำไม]
ตอนนี้หน้าจอฉันเป็นภาพวิบวับเคลื่อนไหวซ้ายขวาไปมาจนดูไม่รู้เรื่องแล้วนอกจากเสียงคนคุยกันที่ดังแทรกเข้ามาพอให้จับใจความได้
"อ้ะ! พี่คีย์!!" เมื่อกี้ตอนที่กล้องแพลนไปมุมหนึ่ง ฉันเห็นสุดหล่อชายในดวงใจนั่งอยู่ที่ม้านั่งหินด้วยแหละ แต่ถ้าตาไม่ฟาดเหมือนนั่งอยู่ข้างๆ ผู้หญิงเลยอะ
[เอามานี่ พวกมึงนี่เล่นไม่รู้เวลา]
ภาพในจอมือถือฉันกลับมาเป็นปกติอีกครั้งเมื่อพี่เบี้ยแย่งมือถือคืนมาได้
"พี่เบี้ยๆ พี่คีย์ พี่คีย์" ฉันตาโตท่าทางรนรานมากตอนนี้ เมื่อกี้พี่คีย์นั่งกับผู้หญิง
ถึงจะแค่แว้บเดียวแต่มั่นใจมากว่าคือพี่คีย์
[เออไอ้คีย์ แล้วไง?] พี่เบี้ยทำเสียงงอนใส่ฉัน
ก็คงเรื่องที่ฉันแกล้งอำแกตอนแรกนั่นแหละ
"โอ๋ๆ พี่ชายสุดหล่อของน้องโบนัส ไม่งอนเค้าน้า~" ฉันทำตาปริบๆ เสียงออดอ้อนพี่ดอกเบี้ยจนถูกเบะปากใส่
[มาไม้นี้ตลอด] ฉันฉีกยิ้มกว้างเมื่อพี่เบี้ยหายงอนแล้ว
[แล้วโทรมามีไร] พี่เบี้ยถามก่อนจะหันไปส่งซิกอะไรกับใครไม่รู้ทางด้านหลัง ก่อนจะเห็นเงาคนแว้บๆ ที่มั่นใจล้านเปอร์เซนต์ว่านั่นคือพี่คีย์กับผู้หญิงคนที่ฉันคาใจ
"พี่เบี้ย พี่คีย์ไปไหน กับใครอะ" ปากถาม มือก็ตะแคงโทรศัพท์ตามทิศทางที่พี่คีย์เดินไปราวกับว่าถ้ามุดเข้าไปในหน้าจอมือถือได้เหมือนประตูโดเรม่อนก็คงดี
[อ้อ ไปหาไรกิน] พี่เบี้ยตอบท่าทางเรียบๆ แต่ฉันนี่สิร้อนเป็นเจ้าเข้าแล้วตอนนี้
"ไปกินข้าว ทำไมไปกันแค่สองคน"
ไม่ได้ตั้งใจพูดให้พี่ดอกเบี้ยได้ยิน แต่พี่ชายฉันดันหูดีเลยตอบกลับมา
[แล้วจะไปเดือดร้อนอะไรกับมัน ทำเหมือนเป็นแฟนมันงั้นแหละ]
จี้ดเลย! ทำไมพี่ดอกเบี้ยชอบขยี้น้องแบบเน้~
"ไม่คุยด้วยแล้ว แค่นี้นะ" งอนจริงๆ กะจะวางสายด้วยแต่พี่เบี้ยเบรกไว้ก่อน
[เฮ้ย เดี๋ยวดิ! สรุปโทรมาทำไม] นี่ก็ลืมแล้วเหมือนกันว่าโทรไปทำไม
เพราะภาพบาดตาบาดใจของพี่คีย์กับผู้หญิงคนนั้นนั่นแหละ
"ลืมแล้ว"
[โบนัส] พอฉันบอกว่าลืมพี่เบี้ยก็เข้าสู่โหมดโหดเรียกฉันเสียงแข็ง
"ก็ได้ๆ" ฉันไม่ชอบสายตาเวลาพี่เบี้ยจ้องหน้านิ่งๆ มันดูเยือกเย็นแปลกๆ
"นัสแค่จะโทรมาบอกว่าสอบชิงโควตาได้แล้ว"
[เก่งจริงน้องสาวพี่] พี่เบี้ยยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง
[แล้วเราเรียนต่อที่ไหนล่ะ]
นี่อีพี่เบี้ยจำไม่ได้หรือถามเพื่อให้เป็นมารยาทหว่า?
"คิดว่าที่ไหนล่ะ" ฉันถามกลับเสียงกวนๆ [อย่าบอกนะว่า..?]
พี่เบี้ยเลิกคิ้วอ้าปากค้าง ฉันเลยอมยิ้มก่อนจะชูใบโควตาของมหาวิทยาลัยที่ฉันสอบชิงเข้าได้จ่อหน้ากล้องมือถือ
"เป็นไงล่ะ อีกไม่กี่เดือนน้องสาวคนนี้ก็จะได้เป็นรุ่นน้องมหาลัยเดียวกับคุณพี่ชายแล้วนะคะ" ฉันฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับหัวใจที่พองโต
นั่งนับวันถอยหลังรอเลยค่ะพี่คีย์จ๋า โบนัสกำลังจะตามไปล่าจูบแรกของคุณพี่แล้ว ส่วนเรื่องบาดตาบาดหัวใจวันนี้น้องนัสคนใจกว้างจะปล่อยผ่านไป
ตัวจริงเขาไม่โวยวายค่ะ มันเสียลุค
[นี่กูจะปวดกะบาลเพิ่มมั้ยวะเนี่ย] อิพี่เบี้ยบ่นงึมงำจนฉันเบะปากใส่
"นัสจะไม่บอกว่าเราเป็นพี่น้องกันสัญญา" ฉันประชด
[ไม่บอกคนก็รู้มั้ย นามสกุลเดียวกัน] พี่เบี้ยทำหน้าหาว่าฉันโง่อะ
"งั้นเดี๋ยวนัสเปลี่ยนไปใช้นามสกุลพี่คีย์แทน"
[อย่ามาแก่แดด ถามมันหรือยังว่าจะเอาเราไปเป็นดองหรือเปล่า]
โห... อีพี่แม่มแรง
นี่สาบานว่าฉันเป็นน้องสาวแท้ๆ ไม่ใช่พ่อกับแม่ไปเก็บมาจากศาลาริมทาง
"พี่เบี้ยคอยดูเถอะ สักวันนัสจะใช้นามสกุลพี่คีย์ให้ได้ แบร่!!"
ฉันแลบลิ้นใส่พี่ชายท่าทางโกรธนิดๆ ที่พี่เบี้ยชอบปรามาสหาว่าฉันทำไม่ได้ก่อนจะกดตัดสายวิดีโอที่คอลไป
"คอยดูเถอะ พี่คีย์ต้องเป็นของโบญดาคนเดียว" ฉันทำท่าหึกเหิมลำพองใจจนถูกสายตาคนที่เดินผ่านไปผ่านมามองแบบค้อนๆ ปนเหยียดๆ ว่า น้องคนนี้ไม่เต็มเต็งหรือเปล่า ประมาณนี้
"ไม่สน ไม่แคร์ ชีวิตนี้โบนัสแคร์แค่พี่คีย์คนเดียวเท่านั้นจ้า" ฉันบ่นเบาๆ ก่อนจะรีบสาวเท้ากลับบ้าน
คืนนี้มีปาร์ตี้ฉลองเรียนจบมอหกกับพวกแพนเค้ก ต้องรีบไปเตรียมข้าวของเครื่องครัวให้ครบ จากนั้นจะได้รีบๆ ไล่เพื่อนๆ กินแล้วก็ไล่กลับบ้าน
ส่วนตัวเองก็ไปนอนวางแผนการปล้นจูบแรกพี่คีย์ต่อคนเดียว
"กรี้ดดด อินัสเอ้ย!" ขนาดคิดเองยังด่าตัวเองเลย ถ้าเล่าให้ตุ๊ดลูกน้ำฟังคงถูกบ่นหูชาหาว่าสตรีไม่มีมารยาทำได้แค่ในฝัน
ชิ! พูดแล้วก็เสียหน้า ขนาดเป็นหญิงแท้ยังจีบพี่คีย์ไม่ติดเลย หรือจะลองให้ลูกน้ำลองจีบดู? ไม่ได้ๆ ไม่ได้เด็ดขาด!
ถ้าเกิดพี่คีย์ติดใจของแปลกขึ้นมาฉันก็ซวยสิ เรื่องนี้ต้องห้ามปรึกษาตุ๊ด!
#ตกเย็นวันเดียวกัน
"โห.. นี่หมวยขนมาทั้งภัตตาคารเลยมั้ยน่ะ" แพนเค้กถามกิมหมวยที่หอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังเดินเข้าบ้านฉันมา
"นี่คุณแม่ยังบอกว่ากลัวไม่อิ่มเลย แต่หมวยถือไม่ไหวแล้ว" เธอวางของในมือลงท่าทางเหนื่อยๆ
"นี่ต้องไปเรียกทั้งอำเภอมากินแมะ" ตุ๊ดลูกน้ำแขวะ
"ให้พี่โทรเรียกเพื่อนเลยมั้ยคะ" แฟนอิตุ๊ดเอาบ้าง
โอ้ย! อิจฉาอะ นึกว่าลูกน้ำนางจะพูดเล่นว่าแฟนอยากกินหมูกะทะ ที่ไหนได้
ชีหนีบผู้ตัวเป็นๆ มาด้วยค่ะ งานนี้คนที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นน้องโบนัสคนนี้
กุซิกๆ ชะนีแท้แต่แพ้ชะนีเทียม พี่คีย์อยู่ไหน มาช่วยกู้หน้านัสคืนที...
"แล้วนั่นเป็นไรอีก มองแฟนตุ๊ดตาละห้อยเชียว อย่าบอกนะแกชอบแฟนเพื่อน"
เพียะ!
"ตบปากไปเลยยัยแพน คนอย่างโบนัสไม่มีทางนอกใจพี่คีย์ย่ะ!" ฉันตีไหล่แพนเค้กไปหนึ่งที โทษฐานที่นางบังอาจมาใส่ร้ายว่าฉันแอบชอบแฟนเพื่อน
"เคลียร์ให้กระจ่าง ชะนีอย่ามาตีท้ายครัวฉันนะ ขอบอก" ลูกน้ำกรีดนิ้วชี้หน้าฉันราวจะกินเลือดกินเนื้อ
"วางใจย่ะ ฉันไม่ชอบถั่วดำ" ฉันแลบลิ้นพร้อมสะบัดป๊อปใส่ตุ๊ดลูกน้ำก่อนจะเดินไปในครัวเพื่อช่วยกิมหมวยแกะกับข้าว
ส่วนเรื่องจุดเตาหมูกะทะก็ปล่อยเป็นหน้าที่แฟนตุ๊ดไป
"นี่ยัยนัส แกจะเลือกวิชาอิสระไรดี เห็นรุ่นพี่แถวบ้านบอกให้คิดไว้ก่อน" แพนเค้กถามขึ้น "จีบพี่คีย์" ฉันตอบแบบไม่ต้องคิดอะไร
"อีบ้า! มีด้วยเหรอหลักสูตรนี้" ตุ๊ดลูกน้ำแขวะก่อนจะไปกระแซะไหล่แฟนมัน
กรี้ดดดด โบนัสเสียใจ สักวันโบนัสต้องทำแบบนี้กับพี่คีย์ต่อหน้าเพื่อนๆ ให้ได้!!
"อ้าว ไม่มีเหรอ" ฉันแกล้งตีเนียนไป
ตอนนี้ยังไม่รู้หรอกจะลงวิชาเสริมอะไร ในหัวสมองตอนนี้มีแต่ความคิดที่ว่าตามล่าจูบแรกจากคุณสามีในอนาคตให้ได้
"หมวยว่านัสทำกับข้าวเก่งน่าจะเรียนเสริมทำอาหารนะ" กิวหมวยเสนอ
"เออ จะได้เผื่อแผ่มาถึงพวกเราด้วย" แพนเค้กว่ายิ้มๆ
"มีหวังผัวในหัวมันได้อ้วนทีเดียว" ตุ๊ดทำไมชอบแขวะ
แต่สิ่งที่เพื่อนๆ พูดมามันเข้าหูดีนะ ถ้ามีวิชาเสริมเกี่ยวกับทำอาหาร โบนัสจะลงเรียน จะได้ทำขนมจีบไปให้พี่คีย์ทุกวัน อรั้ย!! แค่คิดก็เขินละ >////<
"สงสัยหมวยจะชี้ทางสว่างให้เพื่อนได้สำเร็จ"
"อืม หมวยก็ว่างั้น"
"หน้าแดงขนาดนั้น สงสัยคิดเรื่องลามกอยู่แน่ๆ"
ฉันหันขวับไปจิกตาใส่ตุ๊ดลูกน้ำที่พูดประโยคหลัง ก่อนจะฉีกยิ้มหวานกัดผักในมือบิดไปมา "นี่ใครเอา spy ให้ยัยนัสกินมั้ยวะ" แพนเค้กกึ่งแซวกึ่งประชด
โบนัสโนแอลกอฮอล์ค่ะ ไม่ต้องกิน นัสก็เมาได้ เมาคิดถึงพี่คีย์~
- Writer
