Not one night คืนเดียวไม่มีจริง

Not one night 01 อยากลอง

ร้านแอล - กอ - ฮอล์

"คุณเจเรมี่!" เสียงของโจเรียกเจเรมี่เสียงดังและยกมือโบกไปมา เจเรมี่เห็นอย่างนั้นเธอก็รีบเดินเข้าไปทันทีเพราะว่าตอนนี้เธอสายแล้วจากเวลาที่นัดเอาไว้เพราะว่าที่ร้านคนเยอะมากเลยทำให้เธอต้องลงไปช่วยพนักงานทั้งทำกาแฟและเสริฟ์ดด้วย

"สวัสดีค่ะ ขอโทษทีนะคะที่มาสาย" เจเรมี่บอกอย่างสุภาพโจมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะเธอนั้นไม่ได้แต่งตัวอะไรเพราะว่าไม่ทันและเธอก็ไม่อยากให้เขารอนานด้วย

"อ่อ ไม่เป็นไรครับผมเข้าใจว่าคุณเจเรมี่งานเยอะก็เป็นถึงเจ้าของร้านคาเฟ่ชื่อดังนิครับเนอะ" โจพูดกับเจเรมี่และไม่ค่อยมองหน้าเท่าไหร่เพราะเขารู้สึกผิดหวังนิดหน่อยแม้ว่าเธอจะหน้าตาดีแต่ว่าไม่แต่งตัวเลยออกแนวป้า ๆ ซะด้วยซ้ำ

"ค่ะ แล้วคุณโจสั่งอะไรมาหรือยังคะ?" เจเรมี่รับรู้ได้ถึงสายตาแต่เธอก็จะทำให้เดทของเธอครั้งนี้จบดีที่สุดแม้ว่าอาจจะไม่ได้ไปต่อ

"ยังเลยครับผมรอคุณเจเรมี่นั่นแหละ ถ้างั้นสั่งเลยนะครับ"

"ค่ะ"

"นี่ครับเมนู" เขาส่งเมนูให้เธอ

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็สั่งอาหารและเครื่องดื่มมาที่โต๊ะทั้งสองก็พูดคุยกันนิดหน่อยและทานอาหารไปด้วยและส่วนมากจะเป็นเจเรมี่ที่ถามเขามากกว่าเป็นการถามคำตอบคำจนทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

"แล้วคุณโจจะกลับเมื่อไหร่คะ?" เจเรมี่เริ่มทนไม่ไหวและถามเขาออกไป

"ครับ? อ่อ เอ่อ ก็คิดว่าอีกสักพักครับคุณเจเรมี่มีอะไรหรือเปล่าครับ?"

"ถ้าจะกลับก็กลับได้เลยนะคะไม่ต้องเกรงใจเพราะว่าฉันไม่อยากคุยกับคนที่ถามคำตอบคำ" เจเรมี่พูดออกไปตรง ๆ

"เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณรู้สึกอย่างนั้น"

"ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะเพราะว่าฉันเข้าใจ...ฉันคงไม่ตรงปกเท่าไหร่ มันเป็นเพราะว่าฉันพึ่งเลิกงานและมาที่นี่ทันทีเลยไม่ได้กลับไปแต่งตัวน่ะค่ะ ไม่อยากให้คุณรอนานแต่เหมือนว่ามันจะทำให้คุณผิดหวัง"

"มะไม่ใช่นะครับ"

"งั้นทำไมคุณไม่เห็นเหมือนในแชทเลยละคะ?"

"ผมแค่ตื่นเต้นน่ะครับคุณเจเรมี่อย่าคิดมากเลยนะครับ"

"หึ!" เจเรมี่ยิ้มมุมปากเท่านั้นไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้นเธอก็ดื่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะรู้แล้วว่าการเดทของเธอวันนี้มันจบลงแล้วและเธอก็ไม่ได้ต้องการสานต่อกับเขาด้วย

"คุณเจเรมี่..."

"เชิญคุณกลับได้เลยนะคะ เดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง...น้องเอาเบียร์ 3 ขวด" เจเรมี่พูดกับโจจบก็หันไปสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานของร้านต่อ

"ผมต้องขอโทษจริง ๆ แต่ผมคิดว่าเราคงไปต่อกันไม่ได้..."

"จุ๊ ๆ ๆ อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะเราไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำและที่ฉันมาวันนี้ก็เพื่อบอกคุณว่า..ฉันไม่ชอบคนที่บอกคิดถึงทั้งที่ยังไม่เคยเจอหน้ากันน่ะค่ะมันเสี้ยวมาก และคงอดทนคุยต่อไม่ได้ต้องขอโทษที่พูดตรง ๆ นะคะ"

"คุณเองก็ไม่ได้สวยนะครับไม่ตรงปกสักนิดเดทครั้งแรกแต่แต่งตัวอย่างกับป้า! ผมคงคุยต่อไม่ได้หรอกอายคน!"

"งั้นเชิญไสหัวไปได้แล้วค่ะ เชิญ..." เจเรมี่ผายมือให้เขาเดินออกจากร้านไป ส่วนโจก็เดินออกมาด้วยท่าทางหัวเสียอย่างมาก

"เบียร์สามขวดได้แล้วครับ" ปึก! เสียงพนักงานเอาเบียร์มาเสริฟ์

"แต๊งกิ๊งน้อง" และหลังจากนั้นเจเรมี่ก็นั่งดื่มคนเดียวไปเรื่อย ๆ เธอชินแล้วละกับการออกมาเดทและเจออะไรแบบนี้ เธองานเยอะมากเพราะงั้นเลยไม่มีเวลาดูแลตัวเองเท่าไหร่มีนัดทีก็ไม่เคยแต่งตัวทันเลยด้วยซ้ำต้องมาสภาพเหนื่อย ๆ ล้า ๆ ผู้ชายคนไหนจะมาชอบเธอ

"ลบมันทิ้งซะดีมั้ง..." เจเรมี่กดโทรศัพท์และมองแอบทินเดอร์

"เฮ้ออ!"

คอนโด JN

ติ๊งง!!เสียงลิฟต์เปิดออกเจเรมี่พาสังขารเมา ๆ ของตัวเองเดินเข้ามาและกดชั้นที่เธออาศัยอยู่ แม้ว่าจะเมาแต่ก็ไม่ได้สติหลุดขนาดนั้นแม้ว่ามันจะเวียนหัวไปบ้างก็เถอะ แต่ก็ยังสามารถพาตัวเองกลับได้หลังจากที่ดื่มคนเดียวไป 6 ขวด

"ฮึก! เมื่อไหร่~~จะถึงว้าาา~" เพราะอยู่ในลิฟต์แล้วมันหัวหมุนไปหมด

ติ๊งงงง!!

"ถึงแล้ววววว อึก!"

"เฮ้ยยยย!!" พรึ่บ!! และขณะที่เจเรมี่กำลังเดินออกจากลิฟต์นั้นก็ดันขาอ่อนแรงขึ้นมาจนลุกไปใส่น้ำเงินที่กำลังยืนรอลิฟต์อยู่เพื่อจะเอาขยะไปทิ้งแต่ก็ต้องปล่อยขยะและรับตัวของเจเรที่แทน

"อือออ~ ครายวะ?" เจเรมี่พยายามมองคนที่กอดเธอเอาไว้

"พี่เจเมาเหรอครับ?" น้ำเงินถามใบหน้าของทั้งคู่ใกล้กันมาก

"นิดหน่อยขอบใจมากที่ช่วยยยยย~" เจเรมี่พยายามดันตัวให้ยืนขึ้น

"ผมไปส่งที่ห้องนะครับ"

"ฮั่นแน่~~หวังอะไรเหรอไอ้หนู??" เจเรมี่ชี้หน้าของน้ำเงินและรี่ตามองอย่างจับผิดเขาแต่เธอก็แค่แกล้งแซวเล่นเท่านั้นเพราะเห็นว่าเขาเป็นเด็ก

"ผมไม่ได้หวังอะไรนะครับแค่เห็นว่าพี่เมาจะพาไปส่งก่อน" น้ำเงินรีบปฏิเสธทันทีอย่างลน ๆ

"ฮ่าๆ ๆ พี่แค่แกล้งเล่น ไป ๆ ส่งหน่อยง่วง"

"ครับ ๆ กุญแจอยู่ไหนครับ?" น้ำเงินแบมือ

"กุญแจ...กุญแจ...อยู่นี่!!" และเจเรมี่ก็ควักกุญแจออกมา

"เดี๋ยวผมพยุงไปนะหรือว่าจะให้อุ้ม?"

"ฮั่นแน่~~ไหนว่าไม่คิ๊ดดดดด!!แล้วมาองมาอุ้มมมม~" เจเรมี่ก็ยังคงติดเล่นอยู่ดี

"ไม่ใช่ครับเผื่อพี่เดินไม่ไหวเดี๋ยวล้มไปจะแย่เอา"

"หยอกเล่นหรอกพยุ่งก็พอแล้ว" และน้ำเงินก็พยุงเจเรมี่ไปห้องของเธอ

ห้องเจเรมี่

แกร็ด! น้ำเงินพาเจเรมี่เข้ามาในห้องและเปิดไฟเปิดแอร์หน้าประตูก่อนจะพาเดินไปที่โซฟาก่อนเพื่อให้นั่งพัก พรึ่บ!

"พี่เจรู้สึกดีขึ้นหรือยังครับ?" น้ำเงินนั่งยอกกับพื้นและเงยหน้าถามเจเรมี่ที่นั่งอยู่

"รู้สึกดี...กับน้องอะเหรอ?" เจเรมี่ยื่นหน้าไปใกล้

"พี่เจ..."

"หึ! ล้อเล่นน่าาา~ดีขึ้นมานิดหน่อยแล้วจะไปไหนก็ไปเถอะขอบคุณมากนะที่พามาส่งในห้องอะ" เจเรมี่แค่แกล้งเด็กเพราะเธอคิดว่ายังไงเด็กอย่างเขาก็ไม่มาสนใจเธออยู่แล้วแต่อีกคนกลับคิดไปไกลแล้ว

"พี่หยอกผมมาก ๆ ผมคิดจริงนะพี่" เขาโดนหยอกแบบนี้ก็ยิ่งคิดไกลจากเดิมที่คิดอยู่แล้ว

"หืม?"

"พี่คิดว่าผมอ่อนไหวไม่เป็นเหรอ?"

"ไม่อ่ะ" เจเรมี่ตอบกลับทันที

"ทำไม?"

"เพราะว่าพี่อายุ 33 ปีเป็นแม่เธอได้"

"แค่ 33 เอง...ผม 19 เป็นแฟนพี่ได้" น้ำเงินเอาคืนบ้างเรื่องอะไรที่เขาจะปล่อยให้เธอแกล้งฝ่ายเดียวละ แต่ว่านั่นเจเรมี่นะประสบการณ์เยอะกว่าเขาเยอะ

"หึ! ยังเป็นแฟนไม่ได้...แต่นอนด้วยกันได้นะ"

"พี่!"

"หยอก ๆกลับห้องตัวเองไปได้แล้วไป..."

"งั้นทำกันไหมครับ?"

"หะ?" เจเรมี่ทำหน้างงเพราะไม่คิดว่าน้ำเงินจะกล้าชวนเธอ

"ทะลึ่งไอ้หนู"

"เอาจริงนะผมอยากลอง...สักครั้ง" น้ำเงินพูดตาใสและนั่นทำให้เจเรมี่รู้ทันทีว่าเขาไม่เคยทำมันมาก่อนและมันก็ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นนิด ๆ

"ซิง?"

"ครับ -//////////-"

"อะแฮ่ม! งั้นขออาบน้ำก่อน"

"ผมเอาขยะไปทิ้งก่อนครับ...เดี๋ยวมาหานะครับพี่เจ....0///0"