กิ้ง เสียงข้อความเข้าในโทรศัพท์ของไดน่า มาจากผู้จัดการผู้มีพระคุณนั่นเอง ‘เก็บของในห้องให้พี่หน่อย’ ไดน่ามองไปยังห้องทำงานส่วนตัวของผู้จัดการ เรื่องแค่นี้ทำไมเธอจะทำให้ไม่ได้ แม้ทันทีที่เธอเดินเข้าห้องผู้จัดการ สายตาทุกคู่จะจับจ้องเธอก็ตาม
‘ท่าน ท่านอาเธอร์’ ไดน่าพลันนึกบางอย่างได้ เธอมีมารวิเศษที่เอาแต่ฉกฉวยกินเธอสามเวลาหลังอาหาร จะให้เขาช่วยเหลือบ้างก็คงไม่เป็นอะไรมั้ง
‘นี่เจ้าส่งกระแสจิตรถึงข้าก่อนอย่างงั้นเหรอ’
‘ใช่’
‘ช่างกล้าหาญ’
‘ต้องการความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆของท่าน’
‘เจ้ากล้าขอมา ข้าก็ยินดี...ว่ามาสิ’
‘ช่วยพรางกายฉันหน่อยได้มั้ย’
‘ได้สิ ตอนนี้เลยมั้ย’
‘เดี๋ยวสิ นั่งๆอยู่แล้วหายตัวไป คงแตกตื่นทั้งห้องแน่’ กึกึกึ ไดน่าลุกไปห้องน้ำทันที ‘ที่นี่แหละ...’
‘เจ้าจะไปที่ใดกัน’
‘เข้าห้องผู้จัดการ เก็บของ’
‘ทำไม’ ไดน่าจำต้องเล่าเรื่องราวเท่าที่รู้ที่เกิดขึ้นกับผู้จัดการ และบอก
