ตอนที่ 29 : ไม่ยอมให้คนอื่น
"ห้าหมื่นปอนด์ครั้งที่หนึ่ง..." มาเบลล์ประกาศกร้าวบนเวทีด้วยรอยยิ้มที่ยั่วยวน ฉันไม่ได้สนใจว่ายอดประมูลจะมากหรือน้อย เพราะยอดประมูลพวกนี้ก็คือเงินที่ฉันเหมือนได้ฟรี นอกเหนือจากรายได้อื่นๆของร้าน
"กระจอกฉิบหาย" เอลิกซ์พึมพำคนเดียว สายตาคมมองหญิงสาวร่างอรชรที่ยื่นอยู่ตรงหน้า ยอดประมูลที่ต่ำเลี่ยดินแต่เธอยังคงยิ้มได้อย่างภูมิใจ สู้นอนแหกขาให้เขาเอาไม่ได้ด้วยซ้ำ
ในสมองกำลังคิดไปต่างๆนานา แต่สายตาคมดันเหลือบไปเห็นคนที่เขาสั่งให้มาหา พลางยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์และพยักหน้าให้กันเป็นเชิงเข้าใจ
"ห้าหมื่นปอนด์ครั้งที่สอง..."
"หนึ่งแสนปอนด์" เสียงชายหนุ่มคมเข้มสไตล์เอเชียดังขึ้นและยอดประมูลเกทับครึ่งต่อครึ่ง
ดวงตาเฉี่ยวมองบุคคลที่ไม่คุ้นหน้ากับยอดประมูลที่สูงลิบ และปรายตามองชายหนุ่มหน้าเวทีที่จ้องมองฉันด้วยความสงสัย แต่เขากลับนิ่งเฉยไม่ได้แสดงอาการอะไร
‘หวังว่
