ปราบพยศนายแบดบอย

EP 18 : ยอมไม่ได้

ตอนที่ 18 : ยอมไม่ได้

ค่ำคืนของวันเสาร์ ณ ร้านเหล้าเอ็มบีของมาเบลล์

ผู้หญิงที่ฆ่าไม่ตายก็คือฉันเอง ต่อให้คืนนั้นฉันจะโดนเขากระแทกด้วยจังหวะที่ดิบเถื่อน แต่เมื่อพักร่างกายในวันต่อมาฉันก็กลับมาทำงานได้อย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น และไม่เคยคิดที่จะเรียกร้องอะไร เพราะทั้งฉันกับเขาได้สิ่งที่ตัวเองต้องการกันหมดแล้ว ฉันยังกลับมายืนอยู่ในฐานะผู้หญิงที่ผู้ชายทั่วลอนดอนอยากได้เป็นเจ้าของเหมือนเดิม และหลังจากคืนนั้นฉันก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย ซึ่งมันเป็นเรื่องดีที่เขาไม่เข้ามาวุ่นวาย

ถือว่าเป็นการเสียตัวที่คุ้มค่าไม่น้อย แต่ก็ไม่คิดที่จะนอนกับผู้ชายอื่น ต่อให้ภาพการเคลื่อนไหวภายในรถสปอร์ตคันนั้นยังไม่เลือนหายไป

การประมูลเป็นไปอย่างดุเดือดถึงยอดประมูลจะไม่สูงเหมือนของเอลิกซ์แต่ฉันก็ไม่เคยเอาเขามาเปรียบเทียบกับใคร ฉันยังปรนนิบัติลูกค้าที่ประมูลได้เหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่ได้แบ่งชนชั้นว่าใครจ่ายให้ฉันมากหรือจ่ายให้ฉันน้อย

ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มอย่างยั่วยวนเมื่อชายหนุ่มตาน้ำข้าวประมูลเพิ่ม ร่างอรชรเดินนวยนาดลงจากเวทีเพื่อไปหาชายหนุ่มผู้ที่กล้าประมูลแข่ง นิ้วเรียวยาวลูบไล้ตามแผงอกแกร่งและส่งสายตาดั่งเสือสาวยั่วสวาท

"วันนี้ชุดมาเบลล์แม่งสุด และดูไอ้หน้าผู้ชายคนนั้นดิ แทบจะกลืนมาเบลล์ไปทั้งตัวอยู่แล้ว" ไทเกอร์ไม่ลืมที่จะยกมือถือขึ้นมาถ่ายความยั่วยวนของมาเบลล์ ชุดของเธอเป็นชุดเดรสลายเสือแหวกกลางหน้าอกยันหน้าท้องแบนราบ ความสั้นเพียงคืบที่แทบจะเห็นแพนตี้ตัวจิ๋วด้านใน ทุกสัดส่วนทำเอาผู้ชายซูดปากไปตามๆกัน

"มึงลองส่งเข้ากลุ่มดิ กูอยากเห็นอะไรบางอย่าง" ออสตินกระตุกยิ้มเล็กน้อย

LINE

ไทเกอร์ : (คลิปวิดีโอ)

ไทเกอร์ : แม่เสือสาวสมชื่อ กูฝากคลิปไว้หน่อยเผื่อไอ้เหี้ยออสตินอยากชักว่าว

ไทเกอร์ส่งเข้าไปในกลุ่มเพียงแค่นั้นและเก็บโทรศัพท์เพื่อมาสนใจกับหญิงสาวที่ทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวย

มาเบลล์เดินผ่านหน้าทุกคนขึ้นไปยังเวทีด้วยใบหน้าสดใส

"หกหมื่นปอนด์ครั้งที่สอง..." เสียงหวานประกาศกร้าว

"สงสัยคืนนี้เบลล์จะได้ดูแลคุณนะคะสุดหล่อของเบลล์" มาเบลล์ส่งสายตาหยาดเยิ้มไปที่หนุ่มคนเดิมที่ดูท่าทางจะไม่มีใครประมูลต่อแล้ว

"หกหมื่นปอนด์ครั้งที่…"

"หนึ่งแสนปอนด์"

ฮือ ฮา...

เสียงผู้คนพูดคุยกันทันทีเมื่อมีเสียงหนึ่งตะโกนลั่น ปกติแล้วเวลาช่วงประมูลของมาเบลล์เสียงเพลงจะเคล้าคลอไปเบาๆ ทำให้ได้ยินเสียงของผู้คนชัดเจน ไม่นานเจ้าของเสียงนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทุกคน ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาภายในโซนของการประมูลตัวมาเบลล์

"เอลิกซ์" ฉันพูดชื่อเขาเบาๆ ไม่ได้แสดงท่าทางแปลกใจอะไร แต่ข้างในมันกำลังตั้งคำถามมากมาย มันเป็นสิทธิของผู้ที่จะประมูลแข่งแต่แค่คาดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมาและยังประมูลฉันในราคาที่สูงลิบเหมือนเดิม

นายจะเอายังไงกันแน่ แค่คืนนั้นยังไม่พอใจอีกเหรอไง

สายตาคมมองหญิงสาวร่างสวยที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่บนเวทีและปรายตาหาเพื่อนสนิทที่โต๊ะตำแหน่งเดิมก่อนจะเดินเข้าไปหาทั้งสองคนนั้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"เร็วดีนะ"

"หรือมึงรออยู่หน้าร้าน"

ไทเกอร์กับออสตินยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เห็นเพื่อนปรากฏตัวแถมยังประมูลแข่งที่แพงหูฉี่

"ประมูลเป็นครั้งที่สาม แต่ถ้าได้อีกก็ถือว่าซ้ำครั้งที่สอง" ออสตินพูดอย่างรู้ทัน พลางส่งสายตาไปที่ไทเกอร์

"กูอยู่แถวนี้พอดีก็แค่แวะมาหาเหล้าแดก ก็แค่อยากหาผู้หญิงเอาไว้ปลดปล่อย"

"อ่อเหรอ..." ไทเกอร์ลากเสียงยาวเมื่อฟังเอลิกซ์พูดจบ

เอลิกซ์นิ่งเงียบและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำแบบนี้ทำไม อันที่จริงเขามาจอดรถอยู่หลังร้านของเธอได้สักพักแล้ว ตัดสินใจอยู่นานว่าจะเข้าไปหาเพื่อนด้านในหรือเปล่า แต่พอเห็นวิดีโอนั้นก็ตัดสินใจที่จะเดินเข้ามาและความปากไวของตัวเองทำให้พูดประมูลตัวเธอ

"ฉันรอนานแล้ว ไม่คิดจะนับเหรอไง ดึงเชิงไปถึงไหน เห็นๆกันหมดแล้ว" เอลิกซ์ตะโกนขึ้นไปบนเวทีย่ิงทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นพูดคุยกันเสียงดัง ริมฝีปากหนายกยิ้มอย่างชอบใจ

"นั่นมันผู้ชายที่เคยประมูลไปสองรอบแล้วนิหว่า"

"อะไรวะ แม่งจะแดกคนเดียวเลยเหรอไง"

"เห็นกันหมดแล้วงั้นเหรอ เห็นอะไร?"

เสียงของผู้คนพูดไปต่างๆนานากับคำพูดที่กำกวมของเอลิกซ์

ฉันอยากจะเขวี้ยงไมค์ในมือใส่หน้าเขาให้รู้แล้วรู้รอด จงใจมาป่วนประสาทฉันชัดๆ อุตส่าห์โล่งหูโล่งตาไปถึงสองอาทิตย์สุดท้ายเขาก็กลับมา

"ได้ค่ะ แต่คงไม่ต้องนับแล้วเพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องการเอาชนะ ก่อนที่เบลล์จะลงไปปรนนิบัติแบบเนื้อๆเน้นๆคุณเอลิกซ์ เบลล์ขอประกาศตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีการประมูลซ้ำด้วยผู้ชายคนเดิม เริ่มต้นตั้งแต่เสาร์หน้าเป็นต้นไป จะได้ทั่วถึงทุกคนที่อยากได้ตัวเบลล์ไปนั่งดื่มเป็นเพื่อน" มาเบลล์เน้นย้ำประโยคหลังพร้อมกับส่งสายตาไปที่ชายหนุ่มโต๊ะตรงกลางพร้อมด้วยรอยยิ้มมุมปาก

แปะ แปะ แปะ

เสียงปรบมือกันเกรียวกราวหลังจากมาเบลล์ประกาศจบ ทุกคนต่างชอบใจในความเป็นกลางของมาเบลล์ ยกเว้นแค่คนเดียวที่นั่งกัดสันกรามแน่นด้วยความไม่พอใจ การที่เธอประกาศแบบนี้ก็แสดงว่าต่อไปเขาจะไม่มีทางที่ประมูลตัวเธอได้อีก

"คนที่เหนือกว่าไอ้ลิกซ์ก็มาเบลล์นี่แหละ รอบหน้าถ้าพิศวาสมาเบลล์อีกมึงก็อดดิวะ"

"หลายครั้งก็น่าเบื่อ ได้แค่รอบนี้เท่านั้นแหละ กูแค่ไม่รู้จะไประบายความเงี่ย_ของตัวเองที่ไหน ยังไงรอบหน้ากูก็ไม่คิดที่จะมาเหยียบที่นี่อยู่แล้ว คนอย่างกูเบื่อง่าย เอาซ้ำๆมีแต่ของเดิมๆไม่น่าตื่นเต้น" เอลิกซ์พูดเสร็จก็ลุกออกจากโต๊ะมุ่งหน้าไปที่โต๊ะวีไอพีที่คุ้นเคยทันที

"แม่งมาไวเคลมไวของแท้" ไทเกอร์พูดไล่หลัง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

มาเบลล์เดินเข้ามาในโต๊ะวีไอพีในรูปแบบเดิม แต่สีหน้าไร้ซึ่งความยิ้มแย้มต่างจากแขกคนอื่น ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มที่นั่งยิ้มอย่างเหนือกว่าอยู่ที่โซฟาตัวเดิม แต่แล้วร่างสูงก็ลุกขึ้นเหมือนตั้งใจจะออกไป

ฝ่ามือหนาเอื้อมไปกระชากข้อมือเรียวเล็กและตั้งท่าจะพาเธอเดินออกแต่คนตัวเล็กกำลังยื้อไม่ยอมไปตามเขา

"จะพาฉันไปไหน ฉันทำงานแค่ในนี้ ถ้านายอยากจะออกไปข้างนอกถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะถ้าฉันไม่เต็มใจออกไปกับนาย"

"เธอคิดว่าฉันจะเสียเงินหลักแสนปอนด์เพื่อมานั่งแค่บีบนวดเหรอไง ของมันเคยๆทำเป็นสะดีดสะดิ้ง"

"ฉันแค่สะดีดสะดิ้งกับคนที่เคยๆแบบนายไง บ่งบอกว่าเซ็กส์ของนายไม่ได้เรื่องและฉันก็ไม่อยากไปต่อเรื่องแบบนั้น ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงเต็มใจมันเร้าใจเวลาเจอคนไม่คุ้นเคย"

"มาเบลล์" เอลิกซ์กัดฟันแน่นเรียกชื่อหญิงสาว มือหนาบีบข้อมือเธอแน่นด้วยความโกรธแต่เธอกลับนิ่งเฉยเหมือนไม่มีความรู้สึก

สายตาคมมองประตูห้องห้องหนึ่งที่น่าจะเป็นห้องทำงานของเธอ และกระชากตัวเธอให้เดินตามมาได้จนสำเร็จ

แกร่ก

ปัง

เสียงเปิดและปิดประตูดังในช่วงเสี้ยววินาที ภายในห้องทำงานของมาเบลล์เป็นสไตล์เรียบหรู มีเครื่องดื่มมึนเมาหลากหลายชนิดตั้งโชว์ราวกับพิพิธภัณฑ์แอลกอฮอล์ และปลอดเสียงจากด้านนอกได้เป็นอย่างดี

"นายไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องทำงานของฉัน"

"ช่วยไม่ได้ในเมื่อเธอบอกว่าทำงานแค่ในบริเวณร้านนี้ ห้องนี้ก็น่าจะเหมาะกับเป็นห้องที่ฉันจะได้เอาเธอ หรือเธออยากเอาโชว์ลูกน้องข้างนอกก็ได้นะ เวลาเล่นหนังสดให้ลูกน้องได้เห็นมันคงเร้าใจดี แต่อาจไม่ใช่แค่ลูกน้อง น่าจะพวกผู้ชายหื่นกามที่อยากเห็นเธอถูกกระแทกจะได้ถ่ายวิดีโอเอาไว้ชักว่าว"

"หึ" มาเบลล์หัวเราะในลำคอเบาๆ ไม่ได้คิดจะหนีเขาออกไปข้างนอก และไม่ได้คิดจะตะโกนให้ใครได้ยิน ริมฝีปากสีแดงสดยกยิ้มอย่างเหนือกว่าและกลายเป็นฝ่ายเข้าไปหาร่างแกร่ง นิ้วเรียวยาวลูบไล้แผงอกแกร่งและส่งสายตายั่วยวน

คิ้วหนาขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางของมาเบลล์เปลี่ยนไปอย่างกับหน้ามือเป็นหลังมือ

"นายกำลังหวงฉัน ติดใจฉันขึ้นมาละสิ"

"อย่าปากเก่ง"

"ไม่งั้นนายคงไม่ยอมเสียเงินขนาดนี้เอาตัวฉันมาที่นี่หรอก ทำไมไม่ปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นประมูลฉันไปละ กำลังจะเข้าได้เข้าเข็มเลยนะ"

แคว่ก

เอลิกซ์ไม่ได้ตอบแต่กลับกลายเป็นกระชากเดรสลายเสือที่ทำให้เขาหงุดหงิดออกจากร่างกายเธอจนไม่สามารถกลับมาอยู่ในรูปแบบเดิมได้ ฝ่ามือหนาดันคนตัวเล็กอย่างเร็วให้ชนกับผนังห้อง

"ฉันไม่ได้หวงเธอ แค่เวลานี้ฉันเงี่ย_และอยากระบายความเงี่ย_ของตัวเองก็เท่านั้น เธอก็แค่ผู้หญิงที่ฉันซื้อกินไม่ได้มีอะไรน่าหลงใหล แหกขาทำหน้าที่ของเธอจะดีซะกว่า เก็บเสียงไว้ร้องครางเวลาโดนฉันกระแทก"

"นายเสียอาการนะรู้ไหม ร้อนตัวเหรอ"

"เธอต่างหากที่กำลังติดใจดุ้นของฉัน เพราะตอนนี้มันแฉะหมดแล้ว" ริมฝีปากหนายกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เพราะมือแกร่งวนไปที่กลีบกุหลาบถึงแม้จะมีแพนตี้ตัวจิ๋วบดบังจุดสงวนไว้แต่ก็รับรู้ได้ถึงความเปียกชื้นที่ร่างกายเธอผลิตออกมา