สุดท้ายคนใจลอยก็ได้เข้าเฝือกอ่อนที่ข้อมือซ้ายเรียบร้อย ถึงจะไม่เป็นอะไรมากแต่ก็คงสร้างความรำคาญให้คนชอบทำอะไรว่องไวอย่างเพียงพายไม่น้อยเลย เพราะหลังจากนี้เขาจะหยิบจับอะไรไม่ค่อยสะดวกแล้ว
เพียงพายเดินออกจากห้องทันทีหลังได้รับคำแนะนำจากคุณหมอเสร็จเรียบร้อย เขาชะงักฝีเท้าเล็กน้อยเมื่อสายตาปะทะเข้ากับเพลิงกัลป์ที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามา ก่อนจะขยับสายตามองเตชินท์ที่ถือกาแฟกำลังเดินตรงมาทางเขาพอดี
นัยน์ตาสีสวยหลบวูบ กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พลางสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อควบคุมสีหน้าให้เป็นปกติ
“พี่พาย” เพลิงกัลป์วิ่งถึงก่อนพร้อมหอบหายใจเหนื่อย เขาจับไหล่เพียงพายแล้วพลิกดูร่างกายว่ามีส่วนไหนเจ็บอีกบ้าง พลันใบหน้าคมคายก็ขมวดคิ้วแน่นบ่งบอกว่าเป็นห่วงคนเจ็บขนาดไหน
“ใครบอกนายว่าฉันอยู่ที่นี่”
“พี่ซินโทรบอกผมครับว่าพี่รถล้ม นี่ผมไม่รู้เลยนะว่าพี่ชอบแข่งรถด้วย”
“ไม่ได้จริงจังขนาดนั้นหรอก..” พูดจบก็หลบตาเ
