ผมขับรถพาพลอยไพลินเข้ามาในป่าลึก ผมสั่งไม่ให้ใครตามมาสักคน คืองี้คือตรงน้ำตกนั้นน้ำมันใสมากแล้วผมคิดว่าคนข้างหลังผมเนี้ยต้องอยากเล่นแน่นอน ผมก็เลยไม่อยากให้ผู้ชายมาด้วย ผมมองได้เพราะผมเป็นผัวไงจบนะ คนอื่นห้ามมอง
"พี่กวินไกลจังเลยค่ะ"
ผมเอื้อมมือไปจับมือคนตัวเล็กที่กำลังกอดเอวผมอยู่ข้างหลัง
"ใจเย็นๆค่ะบอกแล้วว่ามันอยู่ในป่าลึกค่ะ จริงๆตรงนั้นมีบ้านพักด้วยนะเผื่อหนูอยากจะไปนอนค้าง"
"จริงเหรอคะ อร๊ายย ชักอยากจะถึงไวๆซะแล้วสิ"
ผมยิ้มให้พลอยไพลินผ่านกระจก ผมขับไปตามทางเรื่อยๆ ดีนะผมพกเสบียงมาด้วยพอสมควรใส่รถทิ้งไว้ถ้าเกิดพลอยไพลินนึกครึ่มอยากจะนอนค้างขึ้นมาผมจะได้ไม่ต้องวุ่นหาอาหาร ส่วนในบ้านพักนั้นผมพักหลายครั้งอยู่ มีทุกอย่างครบ อาจจะไม่มีอินเตอร์เน็ตแค่นั้นแหละแต่มีไฟฟ้าพลังงานแสงอาทิตย์ใช้นะ
"ใจเย็นๆสิค่ะอากาศดีจะตาย ขี่รถชมวิวไปสบายออก"
"อื้ม ค่ะ ค่อยๆไปก็ได้"
สาวน้อยข้างหลังผมย
