ฮั่นน่าเปิดประตูเข้าไปในห้องเบาๆ เพราะกลัวว่าพี่สาวจะตื่น พอเธอก้าวเท้าเข้ามาในห้อง ไฟกลับเปิดสว่างจ้า พร้อมกับเรยาพี่สาวของเธอที่ยืนทำตาเขม็งมองมาที่น้องสาวด้วยคำถามมากมาย แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่พี่สาวมีให้มา
"พี่โทรไปทำไมไม่รับ รู้ไหมคนรอเป็นห่วงแค่ไหน น้องไปกับใครทำไมถึงกลับดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ ไปลองรถกันถึงไหน อย่าบอกนะคุณอีธานพาน้องไปดินเนอร์แล้วก็ขับรถพามาส่งที่คอนโด...พี่ไม่เชื่อ" น้ำเสียงของเรย่าที่พูดออกมานั้น เต็มไปด้วยความน้อยใจ ที่เธอโทรหาฮันน่าเท่าไหร่ก็ไม่ติด
"โธ่เจ้! น้องขอโทษ พอดีแบตโทรศัพท์หมดน้องไปคุยงานกับคุณเควินมา ถ้าเจ้ไม่เชื่อก็โทรไปถามคุณเควินได้ ดึกแล้วง่วงด้วย...ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ...จุ๊บ! " ฮันน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ้อนๆ เธอได้โอกาสจึงหยิบยกเอาเ
