เหอว่านเซียงจึงเดินกลับเข้าครัวไป โดยทิ้งให้ลูกสาวตัวน้อยเล่นกับหวงเหยียนหลงและพี่ชายของเธอ
“นายเองก็รักเด็ก ดูสิทำให้หลิงหลิงคิดว่านายเป็นพ่อในเวลาไม่ถึงสองสัปดาห์” เหอโจวเว่ยเอ่ยแซวเพื่อนสนิท
“ทำไมนายไม่มองอีกมุมล่ะ หลิงหลิงอาจจะไม่เคยได้รับความรักและความอบอุ่นจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ แต่พอมาเจอฉันที่เล่นกับเขาคอยหยอกล้อและตามใจ หลิงหลิงจึงเข้าใจผิด เรียกฉันว่าป๊าแทนที่จะเป็นลุงเหมือนกับที่เธอเรียกนาย”
หวงเหยียนหลงคิดไปอีกแบบ และคิดว่าที่ผ่านมาเด็กน้อยคนนี้คงจะมีเพียงแม่แค่คนเดียวเท่านั้น เพราะถ้ามีความรักและความอบอุ่นจากคนเป็นพ่อ เขาเชื่อว่าอย่างไรหลิงหลิงต้องเข้าใจว่าใครคือพ่อที่แท้จริง ในเมื่อตากับลุงเด็กน้อยยังเข้าใจ อีกทั้งหลิงหลิงก็ขวบครึ่งแล้ว ต่อให้ยังพูดไม่เป็นคำเท่าไรที่น่าจะแยกแยะออกว่าใครเป็นใคร
เหอโจวเว่ยคิดตามคำพูดของหวงเหยียนหลง และคิดว่าที่ผ่านมาหลานและน้องสาวใช้
