หลายวันถัดมา ขณะนี้เป็นเวลาเลิกงานของเหอว่านเซียง ช่วงนี้ใกล้จะปิดกล้องแล้ว คิวถ่ายจึงค่อนข้างแน่น พอถ่ายฉากของตัวเองเสร็จเธอก็ต้องรีบเก็บข้าวของแล้วมายืนรอรถที่บริเวณลานจอดด้านใน แต่รอแล้วรอเล่าคนขับรถก็ยังไม่มาเสียที
“เอ๊ะ! นี่มันดาราสาวคนดังนี่ ลืมกันหรือยังคะ อดีตพี่สะใภ้”
ทันทีที่ประโยคดังกล่าวสิ้นสุดลง เหอว่านเซียงก็ถึงกับต้องพ่นลมหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย น้ำเสียงที่คุ้นเคย ไยจึงจะไม่รู้ว่าใครคือเจ้าของต้นเสียงเหล่านั้น
“ทำไมต้องจำด้วย ในเมื่อไม่ได้มีอะไรดี ๆ ให้จำเลยสักอย่างเดียว”
“อย่าเป็นเก่งกับฉันหน่อยเลย ระวังชีวิตในวงการจะดับลงเพราะปาก”
“ฉันคิดว่า ฉันก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อนนะ ทำไม รับความจริงไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?”
ถึงแม้ว่าจะได้อยากพบเจอเป็นการส่วนตัวเช่นนี้ แต่เมื่อได้บังเอิญเจอกันแล้วได้พูดคุยกันหน่อยก็คงจะดีไม่น้อย เพราะเหอว่านเซียงมีเรื่องที่กำลังคับข้องใจอยู่หลายเ
