39 มีของเราเอง

1370 Words

39 มีของเราเอง “ค่า เดี๋ยวน้ามานะคะ” เธอบอกเด็กน้อยทั้งสองก่อนจะตามเข้าไปในครัวด้วย กำลังจะเอ่ยถามว่าเขาต้องการอะไร ร่างกายก็ถูกรวบดันติดผนังข้างประตู “คุณ...” คมคายกระตุกยิ้มมุมปาก ไม่พูดพล่ามมากความ ฉกลงจูบปากอิ่ม สอดลิ้นเข้ารุกไล้ดูดชิมความหอมหวานที่ใจหิวหามาหลายค่ำคืน พลางคิดว่า ทำไมเขาทนอดมาได้ตั้งหลายวันจนแทบจะลงแดงแล้ว “อื้อ” มัลลิกากานต์หยิกอกกว้าง แต่ไม่กล้าเสียงดัง จูบนี้ทั้งร้อนแรง ดุดันและดูดดื่มจนเธอปั่นป่วนไปหมด “สามวันแล้ว สามวัน” เสียงห้าวแหบคำรามติดกลีบปาก ก่อนจะบดเบียดย้ำหนักหน่วงอีกครั้ง ลมหายใจกระเส่าสั่น ปากอิ่มช้ำเห่อสีเข้ม เขาถึงเบี่ยงไปหอมแก้มนุ่มแรงๆ “ฉันจะบ้าอยู่แล้ว” “หื่นกาม เดี๋ยวหลานคุณก็มาเห็นหรอกค่ะ” “หวง มีหนุ่มน้อยมาขอเธอ” “เวอร์ไปค่ะ ลูก้าแค่ไม่กี่ขวบ” เธอหยิกอกเขาอีกครั้งก่อนจะดันกายสูงหนาออกห่าง คมคายยอมปล่อย หากเดินตามเข้าไปยืนซ้อนข้างหลั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD