บัญชารักซาตาน (ซีรีส์ชุดซาตานร้ายรัก ลำดับที่ 2)

ลิ้มรสของแปลก (80%)

“อือ…” จอมใจเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว ลูเซียสไม่รอช้ารีบชักนิ้วเข้าออก ภายในกล้ามเนื้ออันอ่อนนุ่มอ้อยอิ่ง พร้อมซุกไซ้ปากลิ้นดูดเลียที่เม็ดเชอรี่ จนมีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมา ร่างน้อยเสียววาบทุกขุมขน ฝ่าเท้างองุ้ม ร่างเกร็งกระตุก กล้ามเนื้อร้อนผ่าวภายในบีบรัดนิ้วยาวใหญ่เป็นจังหวะรุนแรง และหวีดร้องออกมาสุดเสียง พร้อมปล่อยน้ำรักออกมาให้เขาได้ดื่มกิน

“ฮึก…ไม่นะ เอานิ้วออกไปนะ คนบ้า ฮือ” พูดออกมาทั้งน้ำตา สะอื้นอย่างน่าสงสาร จนเขาต้องโน้มหน้าไปจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน 

“คุณไม่ชอบมันเหรอที่รัก แต่ผมว่าร่างกายคุณชอบมันนะ ดูสิ” มือใหญ่โน้มลำคอเรียวระหงลงมามองภาพน่าอายนั้น พร้อมชักนิ้วเข้าออกภายในช้าๆ กล้ามเนื้ออ่อนนุ่มบีบรัดดูดดึงตามติด สะโพกกลมกลึงก็กระดกเด้งรับอย่างไม่อาจห้ามได้ สร้างความขายหน้าให้เธอยิ่งนัก 

“เห็นไหมที่รัก ว่าร่างกายคุณ ตอบสนองผมดีขนาดไหน ดูสิมันดูดดึงนิ้วผมไม่ปล่อยเลย” ตอนนี้ความเป็นชายของลูเซียสแข็งขึงจนแทบปริแตก อยากจะกระชากเธอลงใต้ร่าง แล้วโจนจ้วงเข้าไปร่วมอภิรมย์อย่างไม่มีที่สิ้นสุด 

“ไม่นะ ฉันไม่เคยต้องการคนอย่างคุณ ไอ้คนทุเรศ” ปฏิเสธด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น เริ่มปั่นป่วนเพราะนิ้วยาวที่ไม่ยอมถอยห่าง แถมยังตั้งท่าจะบุกตะลุยอีกรอบ

“สมใจคุณแล้วนี่ ที่เอาคืนฉันอย่างเจ็บแสบ ปล่อยฉันได้แล้ว” น้ำเสียงเจือสะอื้นอย่างแค้นใจ ดิ้นขลุกขลักออกจากวงแขนแกร่ง

“ยังหรอกที่รัก ยังไม่พอ ผมยังกินน้ำผึ้งคุณไม่อิ่มเลย ขอผมกินอีกครั้งนะ คราวนี้คุณต้องหลั่งออกมาให้ผมกินเยอะๆ นะ ไม่งั้นผมไม่ปล่อยคุณแน่” ขอเธอออกมาอย่างหน้าไม่อาย

“อื้อ…กรี๊ด!” จอมใจทั้งกรีดร้องและครางออกมาพร้อมกัน มันทั้งคับข้องใจและเสียวซ่านในคราวเดียวกัน เมื่อเขาชักนิ้วเข้าออกในตัวเธอเร็วรี่ กระหน่ำใส่ไม่ยั้ง ลิ้นอันร้ายกาจฉกไปดูดเลียที่เม็ดเชอรี่อย่างดูดดื่ม ดูดดึงไม่ยอมปล่อย เมื่อเห็นน้ำหวานเธอเริ่มซึมออกมาก็ไม่รอช้า เร่งจังหวะเข้าออกจนเกิดเสียงดังเสียดสีและเสียงดูดดึงจากกล้ามเนื้อภายใน มันช่างปั่นป่วนอารมณ์เขายิ่งนัก เล่นเอาแก่นกายแทบร้อนเป็นไฟ 

“อ๊าย!” ร่างบางดิ้นรนส่ายสะบัดหน้า กรีดร้องออกมาอย่างแสนทรมานกับไฟพิศวาสที่กำลังเล่นงานเธอ ที่สุดน้ำหวานของหญิงสาวก็ทะลักล้นออกมา ใบหน้างามบิดเบี้ยว ร่างบางเกร็งกระตุกอย่างแรงติดกันถึงสองครั้ง ปากหนารีบผวาอ้ากว้างไปรอบปากถ้ำสวาท ดื่มกินน้ำผึ้งของเธออย่างตะกละตะกลามเหมือนคนอดอยากหิวโซ 

จนพอใจจึงแหงนหน้าขึ้นมาหาหญิงสาว เห็นเธอสะอื้นไห้ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาอย่างน่าสงสาร จึงเอื้อมปากไปจูบนุ่มนวลปลุกปลอบ แต่ไม่นานจอมใจก็หมดสติลง เพราะตกใจกับสิ่งที่พานพบ ความเป็นชายในกางเกงของเขามันโป่งพอง แข็งขัน มาทักทายโดยไม่ได้นัดหมายจนเธอช็อคหมดสติ ทำให้เขาต้องข่มความหื่นกระหายของตัวเองเอาไว้ก่อนอย่างยากลำบาก

“หึ หึ ยัยลิงน้อยจอมแสบ ถึงกับเป็นลมเลยเหรอ นี่มันแค่เริ่มต้นเองนะที่รัก ถ้าฉันจัดเต็มเธอไม่สลบเลยหรือไร”

พึมพำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะรีบอุ้มหญิงสาว เข้าไปวางที่เตียงในห้องนอนของห้องทำงาน แล้วแก้มัดที่มือ หาผ้าชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะที่ถ้ำสวาทของเธอ ทำไปทำมาเจ้าลูกชายที่เริ่มสงบก็กลับมาคึกคักอีกครั้ง จนเขาต้องปลอบใจมัน

“ใจเย็นไว้ไอ้ลูกชาย วันนี้คงไม่ได้ เห็นไหมทำยัยลิงน้อยของฉันเป็นลม เลยอดเลยแก” ได้แต่ข่มอารมณ์ความต้องการ ที่มีมากขึ้นอย่างไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน พยายามไม่มองภาพเย้ายวนตรงหน้า รีบเช็ดทำความสะอาดเนื้อตัวให้เธอ แล้วกระชากผ้าห่มมาคลุมร่างกลมกลึงอย่างกระแทกกระทั้น เพราะอารมณ์เสียที่ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาเสียการควบคุม 

ลูเซียสเดินออกไปเก็บเสื้อผ้าของเธอ ที่เขาทำขาดกระจุยกระจาย และไปสั่งให้ลูกน้องหาชุดใหม่มาให้หญิงสาว เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมชุดใหม่ เธอก็งัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ มองเขาอย่างหวาดระแวง แต่เขาไม่เดือดร้อนยังคงเดินยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดี มานั่งลงข้างๆ กายนุ่มนิ่ม ร่างน้อยพยายามกระถดตัวหนีพร้อมกระชับผ้าห่มไว้แน่น แต่เขาก็ไม่ยอมยังคงตามติดกอดรัดไว้

“ปล่อยนะ ไอ้คนฉวยโอกาส รังแกคนไม่มีทางสู้” ดิ้นรนฮึดฮัด ปากจิ้มลิ้มก็ส่งเสียงด่าทอด้วยความคับข้องใจ

“จะรีบไปไหนล่ะที่รัก ใส่เสื้อผ้าแล้วกินข้าวเป็นเพื่อนผมก่อนสิ เมื่อกี้ผมยังไม่อิ่มเลย คุณดันเป็นลมซะก่อน” ยังมีหน้ามาโทษเธออีก หน้าไม่อาย หญิงสาวระดมทุบที่อกหนาทันที ด้วยความหมั่นไส้ปนกรุ่นโกรธ ที่เขาทำลายศักดิ์ศรีของเธอ

“โว้ย…ใครเป็นที่รักของคุณไม่ทราบ ไอ้ฝรั่งเน่า” จอมใจตะเบ็งเสียงจนหน้าดำหน้าแดง ทนไม่ไหวก็โถมตัวเข้าไปทุบตีร่างใหญ่อย่างขาดสติ

“ผมให้คุณกินข้าวด้วยนะ ไม่ได้ให้มาทำรัก ถึงได้ร้องเสียงดังลั่นแบบนี้” ชายหนุ่มรวบมือเรียวที่กำลังประทุษร้ายตัวเองอย่างนึกรำคาญมากกว่าที่จะเจ็บ แล้วลอยหน้าลอยตาต่อปากต่อคำอย่างนึกสนุกที่ได้ยินเสียงโวยวายนั่น

“ไม่กิน แค่ฉันเห็นหน้าคุณก็จะอ้วก” แม่จอมแสบทำท่าดื้อแพ่ง ไม่ยอมที่จะฟังคำสั่งอันแสนจะเอาแต่ใจของผู้ชายที่ทำจาบจ้วงกับเธอ

“ให้โอกาสตอบอีกครั้ง จะกินดีๆ หรือจะให้ผมกินอย่างอื่นแทน” พูดไปพลางมองโลมเลียทั่วร่างบาง ด้วยสายตาหื่นกระหาย จนหญิงสาวสั่นสะท้าน

“กะ…กินก็ได้ ไอ้คนหื่นกาม เผด็จการ” รีบตอบรับเพราะกลัวเขาทำอย่างที่พูด

“ผมไม่ได้ หื่นกาม เผด็จการเฉยๆ นะลิงน้อย ผมยังชอบสาธิตด้วย จะลองไหมล่ะ ถ้ายังไม่รีบแต่งตัวล่ะก็ ไม่รอดแน่” จอมใจรีบคว้าถุงเสื้อผ้ามาเพื่อที่จะแต่งตัวทันที คนเผด็จการได้แต่หัวเราะอย่างชอบใจ ไม่วายหันไปแย่งถุงเสื้อผ้าจากมือหญิงสาว พร้อมกระชากผ้าห่มหนาออกจากร่างขาวโพลนอย่างรวดเร็ว 

“กรี๊ด!” หญิงสาวตกใจหวีดร้องสุดเสียง

“มานี่ใส่ให้ ชักช้า ผมหิว เดี๋ยวก็กินแทนข้าวซะเลยนี่”

“ไม่นะ ไม่เอา เอ๊ะ…บอกว่าไม่ไงเล่า”

“เอาหน่อยน่า จะอายอะไรนักหนาผมเห็นหมดแล้ว แถมยังทั้งดูดทั้งเลีย ถ้าไม่ก็ไม่ต้องไปไหนล่ะวันนี้ รบกันบนเตียงทั้งวันดีไหม” สายตาคมขู่ด้วยเลศนัย

“ฮึ่ย…ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ” จอมใจได้แต่กระทืบเท้าอย่างขัดใจ ยอมยืนแข็งเป็นหุ่นให้เขาแต่งตัวให้ ใบหน้างามแดงเป็นลูกตำลึงเพราะความอาย มีแต่เขาแหละที่หน้าด้านหน้าทน ทั้งชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำเซ็กซี่แบบที่เขาชอบ ทั้งชุดเเซกและเสื้อคลุมตัวเล็กน่ารัก เขาเป็นคนสั่งลูกน้องทั้งหมด

“อืม…พอดีทุกตัวเลย ไม่เสียแรงที่วัดขนาดทั้งตา ทั้งมือและปาก” ดวงตาแพรวพราวไหวระริก ไม่พูดเปล่าพ่อเสือปืนไวยังฉวยไปบีบหมับเข้าที่อกอิ่ม

“บ้า!!!” จอมใจถลึงตาใส่คนหน้ามึนจนแทบถลน อายจนหน้าแดง ปัดมือใหญ่ที่กำลังขยำหน้าอกของตัวเองออกพัลวัน