“อ้าว...ได้ไงยาหยี หรือคุณได้ผมแล้วคิดจะไม่รับผิดชอบ ไม่นะผมไม่ยอม” ทำท่ายังกับเด็กชายลูเซียสวัยสามขวบ ที่ไม่ได้ดั่งใจก็งอแง ดีนะที่เขาไม่ลงไปชักดิ้นชักงอเหมือนเด็กน้อยอีก คนบ้าอะไรนับวันยิ่งเอาแต่ใจเหมือนเด็กเข้าไปทุกที
“อ๊ายยย…คนบ้า พูดมาได้ไม่อายปาก” จอมใจร้องเสียงแหลม ก่อนจะส่งค้อนให้วงใหญ่
“ส่วนที่คุณถามว่าผมมีอะไรดี…ผมมีดีหลายอย่างเลยล่ะ โดยเฉพาะที่สามารถทำให้คุณครวญครางได้ทั้งวันทั้งคืน” คนที่ไม่ได้มีดีแค่หน้าตาบอกอย่างเจ้าเล่ห์
“ฮึ่ย…ตาบ้านี่ พูดอะไรก็ไม่รู้” อายแสนอายกับคำพูดที่เขาเปล่งออกมา แต่ก็ทำได้เพียงแหวเบาๆ อย่างหมั่นไส้ คนห่าม
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงคุณก็ต้องแต่งงานกับผม เข้าใจไหมลิงน้อย” ดึงดันตั้งมั่นในเจตจำนงที่ตัวเองวางไว้ ถ้าไม่เต็มใจต้องทำการบังคับกันล่ะงานนี้ ก็นายลูเซียสคนนี้อยากมีเมียนี่นา
“เข้าใจ แต่…ไม่ทำ มีอะไรไหม” จอมใจลอยหน้ายียวนกวนประสาทชายหนุ่มอย่างไม่เกรง
