“อะแฮ่ม...” เสียงกระแอมที่ดังมาจากข้างหลัง ทำให้คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาดูสปริงเกอร์ที่เสียสะดุ้งโหยง เงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมองสำรวจผู้มาใหม่อยู่เงียบๆ ท่าทางดูภูมิฐานและน่าเกรงขามของชายแก่ตรงหน้า ทำให้จอมใจรู้สึกกริ่งเกรงได้อย่างน่าประหลาด
“เอ่อ…สวัสดีค่ะ คุณเป็นใครคะ” น้ำเสียงหวาดระแวงอย่างเห็นได้ชัด จอมใจไม่รู้ว่าชายแก่ผู้นี้เป็นใคร เพราะยังไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน แต่เธอก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำทักทายและเอ่ยถามผู้มาใหม่ด้วยความข้องใจ อีกทั้งยังแปลกใจด้วย ว่ามีคนอยู่ในบ้านหลังนี้อีกเหรอ ไหนลูเซียสบอกว่ามีแค่พวกเธอสองคน
“ฉันชื่อลูเบอร์ต็อป มาร์ติอาน่า เป็นปู่ของผู้ชายที่พาหนูมาที่นี่” ผู้เฒ่ายิ้มให้สาวน้อยตรงหน้าอย่างมีเมตตา น้ำเสียงสุขุมนุ่มลึกเอ่ยแนะนำชื่อเสียงเรียงนามตัวเองอย่างไม่ถือตัว
“สวัสดีค่ะท่าน หนูชื่อจอมใจ ยอดหญิง ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ยกมือไหว้พร้อมทั้งกล่าวทำความเคารพ ด้วยความนอบน้
