หนุ่มใหญ่เฝ้ารัก

EP.7 [ทำแผล18+]

EP.7

"โอ๊ย!!"

"จะ เจ็บเหรอ อึก น้องดาขอโทษ เดี๋ยวน้องดาจะทำเบาๆ นะ" พิมพ์ดาทั้งสะอื้นทั้งพยายามทำแผลให้กับพ่อเลี้ยงหนุ่ม ครั้งนี้เธอผิดเต็มๆ แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้เขาต้องเจ็บตัวแบบนี้

ผ่านไปประมาณ 20 กว่านาทีที่พิมพ์ลดาสาละวนทำแผลให้กับพ่อเลี้ยงกวินทร์ โชคดีที่แผลไม่ลึกมากถึงขั้นต้องได้เย็บแต่ถึงยังไงก็ต้องหมั่นทำความสะอาดล้างแผลเพื่อที่จะไม่ให้มันติดเชื้อ หลังจากทำแผลเสร็จเรียบร้อยพิมพ์ลดาก็เอาอุปกรณ์ทำแผลไปเก็บ ก่อนจะเดินกลับมาหาเขาที่เตียง

"เดี๋ยวหนูลงไปทำข้าวต้มมาให้ พ่อเลี้ยงจะได้ทานยา" เขาเพียงพยักหน้ารับแล้วขยับตัวลงนอนเพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกปวดหัวขึ้นมา พิมพ์ลดาเข้าไปประคองร่างใหญ่ให้ล้มตัวลงนอนช้าๆ เพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนถึงแผล เธอจัดการห่มผ้าห่มให้กับเสร็จสรรพแล้วถึงลงไปด้านล่าง

พิมพ์ลดาเดินกลับขึ้นมาอีกครั้งพร้อมชามข้าวต้มและยา เธอวางมันเบาๆ ไว้ที่หัวเตียงก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งลงที่เตียงข้างๆ ร่างใหญ่

"พ่อเลี้ยงตื่นมาทานข้าวแล้วก็ทานยาก่อนค่ะ" เธอแตะที่ต้นแขนของเขาเบาๆ เพื่อเป็นการปลุก

"อื้อออ"

"ตื่นมาทานข้าวทานยาก่อนนะคะ แล้วค่อยนอนต่อ" เขาค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ ใบหน้าหล่อคมเหยเกขึ้นมาทันทีที่ขยับตัวลุกขึ้น มือหนายกขึ้นกุมขมับ พิมพ์ลดารีบถลาตัวเข้าไปช่วยเมื่อเห็นท่าทางไม่ดีของพ่อเลี้ยงหนุ่ม

"วะ ไหวไหม หนูขอโทษนะ พ่อเลี้ยงรีบทานข้าวนะ จะได้ทานยา" เธอบอกเขาเสียงสั่นๆ ที่เขาเป็นแบบนี้ต้นเหตุก็มาจากเธอ

"มาเดี๋ยวหนูป้อน"

"อืม"

พิมพ์ลดาเอื้อมมือไปหยิบชามข้าวต้มมาถือไว้ ก่อนจะค่อยๆ ตักป้อนคนป่วยทีละคำๆ จนเกือบหมดชาม

"อีกคำหนึ่งนะคะ" ใบหน้าคมเข้มเบี่ยงหน้าหลบทันที พร้อมยกมือขึ้นเชิงห้าม

"ฉันอิ่มแล้ว" เขาบอกเธอเบาๆ

"งั้นทานยานะคะ" เธอก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรเขาแล้วหยิบยาแก้ปวดกับยาลดไข้พร้อมกับแก้วนํ้าขึ้นมาให้เขา

"เม็ดนี้ยาแก้ปวด ส่วนเม็ดนี้ยาลดไข้กินดักไว้ก่อนเพราะหนูคิดว่าคืนนี้พ่อเลี้ยงต้องเป็นไข้แน่นอน"

"หึ เธอคิดว่าฉันอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ก็กินดักไว้ก่อน แต่ถึงจะแข็งแรงแค่ไหนพอป่วยขึ้นมาก็กลายเป็นคนอ่อนแอกันได้ทั้งนั้นแหละค่ะ" เธอบอกพร้อมกับยื่นยาไปให้เขา พ่อเลี้ยงกวินทร์ก็ไม่ได้เอ่ยโต้แย้งอะไรเขาเพียงรับยาจากมือของพิมพ์ลดาขึ้นมากิน พิมพ์ลดาเพียงยืนมองยิ้มๆ โดยไม่พูดอะไร

เช้าวันต่อมา

"ก็ขอโทษไง แกนี้เริ่มชักจะเยอะไปแล้วนะไอ้กิมจิ!! " พิมพ์ลดาพูดพร้อมทำหน้าหงุดหงิด เพราะเธอโดนไอ้กิมจิ (ซอนมิน) โทรมาต่อว่า (ด่า) ตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน เรื่องที่เธอเบี้ยวนัดฉลองงานวันเกิดมันและเธอก็ขอโทษมันไปไม่รู้จะกี่รอบต่อกี่รอบแล้วมันก็ยังงอแงไม่เลิก

(ก็แกเบี้ยวนัดฉันอ่ะ ฉันนั่งรอแกเกือบทั้งคืนเลยนะโว้ย ถ้าจะไม่มาทำไมไม่โทรบอกว่ะ)

"ฉันว่าฉันบอกเหตุผลแกไปแล้วนะ ว่าทำไม"

(...เอ่อก็นั่นแหละ แต่ยังไงแกก็ผิดที่ผิดนัดฉัน ผัวแกหายเมื่อไหร่แกต้องมาเปย์ฉันเพื่อเป็นการไถ่โทษโอเค)

"เจ้าคะ ถ้างั้นแค่นี้นะ จะไปดูผัว" ตุ๊ด!! ตุ๊ด!! ตุ๊ด!! แล้วกดวางสาย

"ถ้าไม่ใช่เพื่อนรักแม่จะตามไปถีบถึงที่เลย เอาใจยากยิ่งกว่าผัวซะอีก" พิมพ์ลดาบ่นพร้อมกับมองหน้าจอมือถือ แต่เดี๋ยวนะ ผัวเหรอ?

"นี่ฉันพูดว่าผัวอย่างงั้นเหรอ?" มือเรียวยกขึ้นปิดปากตัวเอง ก่อนจะหมุนตัวกลับไปดูคนที่ยังคงนอนหลับอยู่ที่เตียง

"เฮ้อ ยังไม่ตื่นโล่งอกไปที" ถ้าพ่อเลี้ยงได้ยินเธอเรียกเขาว่าผัว แล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย แสดงท่าทางว่าไม่ชอบเขาแต่กลับมาเรียกเขาว่าผัวอย่างเต็มปากเต็มคำ ดีนะที่พ่อเลี้ยงยังหลับอยู่ ไม่งั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงเหมือนกัน

"ไปอาบนํ้าดีกว่า"

"หึ" พ่อเลี้ยงหนุ่มลืมตาขึ้นมาพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก เขาตื่นตั้งแต่เธอลุกขึ้นไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนของเธอแล้ว และเขาก็ได้ยินที่เธอเรียกเขาว่าผัวเต็มสองหู แต่มันทำให้เช้าวันนี้เป็นเช้าที่เขาตื่นขึ้นมาแล้วมีความสุขที่สุด คำพูดเพียงไม่กี่คำของเธอกลับทำให้หัวใจของเขาพองโตได้อย่างง่ายดาย

แอดดดด

"เอ้า พ่อเลี้ยงตื่นแล้วเหรอคะ" พิมพ์ลดาเอ่ยถามคนที่นั่งพิงหลังเข้ากับหัวเตียงแล้วที่ตอนนี้กำลังจ้องมองมาทางเธออยู่

"อืม"

"เป็นไงบ้างคะ ยังปวดหัวอยู่ไหม" เธอเดินเข้าไปหาเขาก่อนที่มือเรียวบางจะยกขึ้นไปแตะอังที่หน้าผากของพ่อเลี้ยงหนุ่ม

"ไม่แล้ว" การกระทำของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอีกแล้ว

"อืม ดีนะคะที่หนูให้พ่อเลี้ยงทานยาลดไข้ดักไว้ก่อนไม่งั้นเมื่อคืนพ่อเลี้ยงต้องเป็นไข้แน่เลย"

"ว่าแต่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันเหรอ?" เขาถามเพราะตอนนี้เขาสวมชุดนอนอยู่ เพราะเมื่อวานยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเขาก็นอนหลับไปแล้ว ส่วนคนถูกถามก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน

"ว่าไง?"

"กะ ก็ เสื้อของพ่อเลี้ยงมัน ปะ เปื่อนเลือด แล้วหนูก็กลัวว่าพ่อเลี้ยงจะนอนไม่สบาย กะ ก็ เลยเช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนชุดให้ แต่ หนูไม่เห็นไม่ได้แอบดูอะไรเลยนะ" เด็กสาวบอกเสียงตะกุกตะกักพร้อมยกมือขึ้นชูสามนิ้ว

"หนูหลับตาไว้ตลอดเลย จริงๆ นะ"

"ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ขยับมานี่สิ" เขาพูดนิ่งๆ แล้วเรียกเธอให้เดินเข้ามาใกล้ๆ

"คะ?" พิมพ์ลดาทำหน้างงเล็กน้อยแต่ก็ยอมขยับเข้าไปใกล้ชิดขอบเตียง

พรึ่บ

เขาจัดการยึดต้นแขนเล็กเข้ามาหาตัว จนตัวเธอเซถลาลงมานั่งที่ตักแกร่ง

"อ่ะ พะ พ่อเลี้ยง" เด็กสาวขืนตัวพร้อมกับจะขยับตัวลุกออก แต่ก็ถูกท่อนแขนใหญ่กอดรัดเอาไว้

"พะ พ่อเลี้ยง จะทำอะไร ปะ ปล่อยหนูนะ" มือเล็กจับชายเสื้อของตัวเองไว้แน่น พยายามดื้นให้หลุดจากออกแขนแกร่งแต่ก็ไม่เป็นผล

"ลงโทษเด็กดื้อ" เขากระซิบบอกข้างใบหูเล็ก ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดต้นคอทำเอาเด็กสาวถึงกับขนลุก

"อะ ยะ อย่านะ" เด็กสาวสะดุ้งตกใจเมื่อมือใหญ่สอดเข้าไปข้างในเสื้อ สัมผัสกับผิวเนื้อแท้ของเธอ

"พร้อมจะถูกฉันลงโทษหรือยัง?"