“นายคิดจะรังแกฉันหรือไง” แพรวาตัวสั่น กลิ่นไอของผู้ชายแท้ ๆ กำลังก่อกวนหัวใจของหล่อนให้วุ่นวาย
“ผมไม่เคยทำร้ายผู้หญิง และก็ไม่คิดจะเริ่มทำกับคุณด้วย ออกไปซะก่อนที่ผมจะหมดความอดทน และฆ่าคุณหมกห้องนี้”
“คิดว่านายต้องอดทนคนเดียวหรือไง ฉันก็แทบจะอ้วกอยู่แล้วที่ต้องอยู่ใกล้ๆ นายน่ะ ออกไปให้พ้น ฉันจะกลับแล้ว แต่อย่าคิดว่าฉันกลัวนายก็แล้วกัน ที่ฉันจะกลับเพราะมันมืดแล้วต่างหาก” แพรวายังไม่วายแก้ตัวเพื่อรักษาหน้าของตัวเองเอาไว้ หญิงสาวเห็นเขาเลิกคิ้วดกดำขึ้นสูง พร้อมทั้งมองหล่อนด้วยสายตาเยาะหยันจนหล่อนอยากจะตบสักฉาดให้หายเจ็บใจนัก เขาเหมือนกิ้งก่าที่จองหอง อวดดี ไม่มีใครเกิน แต่ขณะเดียวกันก็หล่อเร้าใจจนหล่อนต้องตะลึงตะลาน
“ผมจะพยายามเชื่อก็แล้วกันนะ...” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดูหมิ่นเหยียดหยาม นัยน์ตาสีสนิมเต็มไปด้วยความชิงชัง เด็กสาวหน้าชาดิกรีบลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อคนตัวโตปลดปล่อยให้เป็นอิส
