“เธอทำให้อา...ต้องตกนรก” เสียงห้าวแหบพร่า สายตาคมกริบสีดำสนิทจับจ้องอยู่ที่เรียวปากอิ่มเต็มสีหวานของพวงชมพูอย่างเสน่หา มือหนาของเขานั้นกระชับร่างของหล่อนให้แนบแน่นขึ้น สาวน้อยแนบใบหน้ากับแผ่นอกกว้างที่หล่อนรู้ดีกว่าข้างในนั้นล้วนแต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกำยำอย่างเอียงอาย
“ทำไมคะ..” คำถามของหล่อนทำให้ชายหนุ่มอมยิ้มออกมา สองมือหนาประคองดวงหน้างามให้แหงนเงยขึ้นมาประสานสายตากับเขา
“ยังมีหน้ามาถามอีก...” ในที่สุดก็สุดจะห้ามใจไหว เมธาพัฒน์ก้มหน้าลงจุมพิตปากอิ่มของหล่อนหนัก ๆ อย่างหมั่นไส้ระคนโหยหาเนิ่นนานกว่าจะปลดปล่อย และพอชายหนุ่มถอนจุมพิตออกพวงชมพูก็อดครางประท้วงอย่างขัดใจไม่ได้ จนเมธาพัฒน์ต้องหัวเราะออกมาเบาๆ
“แก่แดดจริงๆ เลยสาวน้อยของอา...” เขาโน้มหน้าลงไปจุมพิตหน้าผากมนอย่างเอ็นดู ดวงตาคมกริบกวาดมองใบหน้างดงามของแม่สาวน้อยในอ้อมแขนหวานฉ่ำ เป็นครั้งแรกที่เมธาพัฒน์มองหล่อนอย่างเปิดเผยเช่นนี
