ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ยิ่งรู้ว่ามีคนอยู่หน้าห้องมันยิ่งไม่กล้าส่งเสียง ไม่อยากให้พี่เจได้ยินแม้กระทั่งเสียงหอบหายใจของฉันในตอนนี้
แต่การที่ฉันพยายามปิดปากตัวเองดูเหมือนมันจะทำให้คุณต้าไม่พอใจอย่างหนัก
“ได้ คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะช่วยอะไรได้เหรอ หึ!” จบคำพูดนั้นร่างฉันก็ถูกลากให้ไปยืนติดกับประตู โดยมีคุณต้ายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง
“ยะ... อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ มีนขอได้ไหม” ฉันต้องกระซิบวิงวอนเพราะกลัวว่าคนด้านนอกจะได้ยิน
“กลัวมันรู้เหรอว่ากำลังเอากับฉันอยู่ แคร์มันมาก?”
“มีนไม่ได้แคร์ใครค่ะ มีนแค่อายคุณเข้าใจไหมคะ”
“แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่เข้าใจ เธอจะทำไม”
“มีนขอแค่ครั้งนี้ไม่ได้เหรอคะ อ๊ะ~” คุณต้าไม่ฟังถ้อยคำอะไรจากฉันอีกทั้งนั้น
มือหนาบังคับสะโพกฉุดให้แอ่นขึ้นแล้วสอดใส่แก่นกายใหญ่เข้ามาในช่องทางคับแคบจากด้านหลัง ก่อนจะกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง
ปึก ปึก ปึก ปึก!!
แรงกระแทกนั้นทำให้
