ความรู้สึกที่แตกต่างไปจากทุกครั้งทำให้ฉันเริ่มกลัว กลัวว่าตัวเองจะเอาหัวใจไปเสี่ยงกับความสัมพันธ์ชั่วคราว
“ถ้าไม่อยากทำ ฉันไปทำกับผู้หญิงคนอื่นก็ได้”
“…”
“เสียเวลา” คุณต้าพูดก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้อง รู้สึกเหมือนว่าตัวเองทำให้เขาไม่พอใจยังไงก็ไม่รู้
ฉันถอนหายใจเบา ๆ แล้วนั่งลงบนเตียง ก่อนที่เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์จะดังขึ้น คนที่ส่งข้อความมาคือคุณต้า
‘ต่อไปนี้เธอไม่ต้องไปทำงานที่คลับ’
ฉันขมวดคิ้วแปลกใจกับสิ่งที่เขาพิมพ์มาบอก รู้สึกว่าตั้งแต่เจอคุณต้าชีวิตของตัวเองนั้นสบายขึ้นมาก ๆ แต่มันเป็นความสบายที่อึดอัดใจเอามาก ๆ
พอไม่ได้ไปทำงานแล้วฉันก็ไม่รู้จะทำอะไรได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ที่ห้อง เพราะลาหยุดไว้แล้วจะไปเรียนก็ไม่ได้ อยากชวนดาบีมาอยู่ด้วยกันจัง ฉันคงจะไม่เหงา แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้
ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไร ตื่นมาอีกทีก็ค่ำแล้วเลยคิดว่าจะลงไปหาอะไรกินด้านล่างสัก
