กว่าคุณต้าจะพอใจก็เกือบเช้าโชคดีที่มินหลับยาวไม่ตื่นมาเห็นอะไรที่ไม่ควร เพราะความเพลียพอฉันตื่นมาอีกทีก็บ่ายแล้ว
“พี่มีนไม่ไปเรียนเหรอ” มินถามฉันที่เพิ่งเดินออกมาจากห้อง
“เพลีย ๆ น่ะ เลยหยุดหนึ่งวัน”
“อือ”
“ไหนบอกพี่ว่าจะมาสอบ ทำไมไม่เห็นอ่านหนังสือเลยแล้วจะไปสอบเมื่อไร”
“อีกสองวัน” มินตอบห้วน ๆ เธอเอาแค่เล่นโทรศัพท์ไม่ได้สนใจคำถามของฉัน
“อ่านหนังสือบ้างไม่ใช่เอาแต่เล่นโทรศัพท์”
“รู้แล้วค่า” มินตอบแบบประชด ดูทำเสียงเข้าสิ ที่ฉันบอกไปก็เพราะเป็นห่วง
“มินตั้งใจหน่อยสิ อย่าทำให้แม่ผิดหวัง ถ้าสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้จะทำยังไง”
“โอ้ยพี่มีนหยุดพูดได้ไหมรำคาญ”
ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อได้ฟังคำพูดของน้องสาวที่ไม่ใส่ใจอะไรเลย
“ตามใจแล้วกัน พี่ช่วยอะไรไม่ได้”
“อื้อพี่มีน คุณต้าเขาอยู่ที่ไหนเหรอมินอยากเจอเขาจัง”
“จะไปยุ่งอะไรกับเขา”
“ก็คนมันอยากเจอนี่นา เขาเป็นเจ้านายพี่ไม่ใช่เหร
