เมื่อทุกอย่างจบลงฉันก็ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองคุณต้า ไม่รู้ว่าความรู้สึกวูบวาบซาบซ่านที่เกิดขึ้นมันคืออะไร ทั้งที่ไม่ควรรู้สึกเลยแท้ๆ
“เงยหน้าขึ้นมา”
“…….” เพราะว่าฉันเอาแต่ก้มหน้าก้มตาถึงถูกออกคำสั่งแบบนี้
“เมื่อกี้ยังครางเสียงดังลั่นห้องไม่เห็นมีท่าว่าจะอาย”
“……..” คำที่เขาพูดมาฉันไม่มีข้อโต้เถียงใดๆ คิดแล้วก็ยังรู้สึกเกลียดตัวเอง
“ยางอายเพิ่งออกหรือไง”
ปากร้ายที่สุด!! ถ้าไม่ใช่เพราะเงินฉันไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่ๆ คำพูดที่ถูกพ่นออกมานั้นราวกับมีมีดนับร้อยเล่มทิ่มแรงหัวใจฉัน
“ที่เราตกลงกันไว้….”
“แค่ครั้งเดียวก็ทวงสัญญาแล้ว?” คุณต้าจับปลายคางฉันเงยขึ้น ก่อนจะพูดต่อ “คิดว่าทำแค่นี้แล้วจะได้เงินจากฉันหรือไง”
“แต่เราตกลงกันแล้วนะคะ”
ฉันกำหมัดแน่นเมื่อได้ยินที่เขาว่า เหมือนกับถูกหลอกเสียทั้งกายและใจ ไม่น่าไปหลงเชื่อคนแบบนี้เลยจริงๆ
“ใช่ ฉันตกลงกับเธอ”
“แล้วทำไมถึงไม่ทำ
