Triple Treat

Chapter 9

Isang malalim na paglunok na lamang ang nagawa ni Mariella upang subukan pahupain ang walang patid na kabog ng kanyang dibdib. Dala na rin ng kung anong pagkauhaw na dinaranas, dahil sa kakaibang init na lumulukob sa kanya.

Nakadagdag pa roon ang kanyang hiya dulo’t ng nasasaksihan na ginagawa ng kaibigan, at kaba dahil hindi niya pa rin malaman kung paano pangangaralan ang binata sa ganoon sitwasyon.

Minarapat niya na muna ang maupo sa tabi nito, upang kahit papaano ay mapanatag ang sarili. Ngunit naestatwa na lamang siya sa kinalalagyan, nang lukubin siya ng kakaibang panginginig, dulot ng bigla na lamang madikit sa mainit na balat ng katabi.

Ilang minuto rin na katahimikan ang namagitan sa kanilang dalawa ng binata, na nagdulot ng kung anog pagka-ilang.

Nakatapis lamang kasi ito na halos wala na ngang natatakpan sa ibabang parte, habang siya naman ay tila wala na rin itinatago dahil sa nipis ng naturang tuwalya na nakabalot sa katawan.

Bandang huli ay minarapat niya na muna ang kunin ang atensyon nito sa pamamagitan ng pagtapik sa balikat nito, para na rin malihis ang atensyon mula sa nakakagulantang na palabas.

“Adrian?”

Buong lambing niyang saad nang hindi ito kumilos.

Nanatili lang kasi itong tuod at tulala, pero nabatid buta ang matindi nitong panginginig nang lumapat ang kanyang palad sa balikat nito.

Ilang saglit rin ang inabot bago ito nakagalaw. Dahan-dahan ang naging pag-lingon ng ulo nito patingin sa kanya, Ganoon na lamang ang bahagyang pagkunot ng kanyang noo nang mabatid ang kakaibang lalim at talim ng titig nito, na wari mo ba ay naghahanap ng away.

Tila ba nawala ang pagiging maamo ng binata dahil sa pagseseryoso ng mukha, kahit ang kaninang matamis nitong ngiti ay hindi na mabakas.

Pabukas pa lamang ang bibig ni Mariella upang magtanong nang bigla na lang siyang dambahin nito, kaya napahiga na lang siya sa kama ng wala sa oras.

Nahigit na lang niya ang kanyang hininga nang magawang makapatong na ng binata, dahil halos kinakain na nito ang kanyng mukha sa laki ng pagkakabuka ng bunganga, kaya naman hindi niya magawang makapagsalita.

Walang pag-aalinlangan ang naging pagsunggab ni Adrian sa kanya na tila isang mabangis na hayop, kasabay ng gigil na pagsakmal ng mga kamay nito sa kanyang dibdib.

Naroon pa ang higpit ng bawat pisil nito, kaya naman panaka-naka ang kanyang pagngiwi nang madama ang pagbaon ng kuko sa kanyang balat.

“Adrian, sandali lang!”

Hangos na ungol ni Mariella nang magawang makawala sa walang patid na paglaplap ng binata, ngunit agaran rin naman lumipat ang mga labi nito sa kanyang leeg.

Tila ba nawala na sa katinuan ang lalake at tuluyan na itong nalukob ng matinding libog.

Malalim na ang bawat paghinga nito, habang natataranta sa paghatak ng tuwalyang nakapulupot sa katawan ni Mariella. Halos punitin na nga nito ang naturang tela dahil sa pagnanais na makita ang nilalaman noon.

Hindi niya man gusto ay naroon ang kakaibang kiliti at init na dulot ng bawat kadyot, lamas, at halik ng binata, lalo pa at walang patid ang pagtama ng matigas, mahaba, at mataba nitong umbok sa kanyang tiyan.

Batid niya ang matinding pagnanasa at gigil nito sa kanyang katawan, isang bagay na matagal na niyang hindi nararanasan, kung kaya naman ganoon na lang ang kung anong galak sa kanyang kalooban, na siyang nakadagdag sa paglalagablab ng kanyang katawan.

Iyon nga lang, hindi niya magawang tuluyan na malukob ng pagnanasa, dahil pansin niya ang kawalan nito ng karanasan dahil pangangapa at mga ginagawa.

Dala na rin ng pagnanais, gagalaw na sana siya para gabayan ito, nang bigla na lang mapaliyad ang binata, kasabay ng matinding pamamaluktot sa kanyang ibabaw, kaya naman napahinto na lang siya sa kinalalagyan habang pinagmamasdan ito sa pangingisay habang napapatirk ang mga mata.

Ilang saglit pa at napaunat na ito, kasunod ng sagaran na pagdi dikit ang sarili sa kanya, bago magpakawala ng isang malakas at umaalulong na ungol.

Bahagya itong nanginig bago napasubsob, hinang-hina na naghahabol ng hininga habang nakasalampak sa dibdib ni Mariella.

“Are you all right?”

Alala niyang haplos sa ulo pisngi nito.

May ideya man siya kung ano ang nangyari, ngunit hindi niya iyon masiguro dahil na rin sa lakas at tindi ng naging reaksyon nito.

Ilang saglit rin bago nakahupa si Adrian, nakabusangot na ito at nanumbalik na ang malambing na mukha nang magbalik ng tingin sa kanya.

Mabilis namula ang mukha ng binata nang mag-angat ng sarili, kasabay ng pagkukunot ng noo habang napatakip na lamang sa ibabang parte ng tuwalya na ngayon ay mayroon ng basang mantsa.

“s**t!”

Bulalas ni Adrian na agaran na lang tumalikod habang napapayuko sa sobrang hiya.

Muntik na mapatawa si Mariella dahil sa hitsura nito, ngunit agad niya pinigilan ang sarili sa pamamagitan ng pagtatakip ng bibig.

Ngayon niya napagtanto na natapos na nga ito at nakapagparaos na, kahit halos paghamba lang ang nagawa sa kanya.

“Hey, its okay. These things happen, normal lang naman iyan.”

Pilit pagpapalakas loob niya gamit ang pinakamalambing at malumanay niyang boses, habang hinahaplos ang likod nito.

Alam niya naman kung gaano kababa ang kompyansa ng binata sa sarili, kung kaya’t hindi niya nais na lalong manghina ang loob nito.

“So… sorry po. Hindi ko naman po sadya na matapos agad.”

Nanginginig na sambit na lang ni Adrian na hindi pa rin magawang mag-angat ng tingin sa kanya. Nanatili lamang itong nakayuko, nakabaluktot, at pinaglalaro ang mga daliri.

“Isn’t this your first time?”

Paninigurado niya na lang.

Agad naman tumango ang binata para sabihin na oo. Napasapo na lang ito sa mukha habang walang patid sa pagbulong sa sarili.

“Then wala kang dapat ikahiya, lahat naman tayo nagdadaan sa ganyan.”

Alo niya na lang dito muli.

Doon na nagawang mag-angat ng mukha ang lalake, pero hindi pa rin nawawala ang malalim na pagkakasimangot nito.

“Tama po ba iyong mga ginawa ko?”

Halos kumusot na ang noo ni Adrian habang sinasabi ang mga iyon.

Ganoon na lang tuloy ang awa ni Mariella, gusto niya man sabihin na walang mali roon, hindi niya naman nais na magsinungaling rito. Sigurado niya kasing walang madudulot na maganda iyon sa sa mga darating na panahon, lalo pa at nasa edad na ng pagiging mapusok ito.

“You were very aggressive and rough. I’m not saying it’s bad, pero some people just don’t like that.”

Pilit ngiti na lang niya rito.

Lalo lang tuloy bumagsak ang balikat ni Adrian, kasabay ng pagbuga ng malalim na hininga.

“Paano po ba dapat?”

Nanghihinang saad na lang nito, kasabay ng pagtapon sa kanya ng nangungusap na mga mata, na tila ba nagpapaawa.

Ganoon na lang tuloy ang panlalambot ng puso ni Mariella, dahil na rin sa magkahalong tuwa at awa.

Kaya naman kahit naiilang ay pinilit niya na lang mag-isip ng simpleng payo na hindi hahantong sa katulad ng kanina.

“Well, lets start with the kiss. Hindi mo naman kailangan na ibuka ng ganoon kalaki iyong bibig mo.”

Ini-akto niya na lamang ang mga labi, para ipakita rito. Iyon ang unang pumasok sa kanyang isipan, dahil na rin sa isang magandang alaala.

“Parang ganito?”

Ginaya naman ito kaagad ni Adrian, na tila humahalik sa hangin habang ngumunguso. Subalit naroon pa rin ang panaka-nakang labas ng dila nito.

“You could start with a soft and slow smack.”

Tulad kanina ay iniarte ni Mariella ang naturang aksyon, pilit pinipigilan ang tawa dahil sa para siyang nakikipaghalikan sa ere na napapapikit pa ng mata.

Napatango na lang ang binata habang atentibo siyang pinagmamasdan, pero naroon na ang unti-unting paglapit nito ng mukha sa kanya.

Hindi niya iyon pinansin dahil mukhang inaaral lang ng binata ang galaw at porma ng kanyang bibig, kaya ganoon na lamang ang panlalaki ng kanyang mata nang bigla at mabilisan nitong ipagdikit ang kanilang labi na sinabayan pa ng isang matunog na pagsipsip at pagkagat sa parteng iyon.

“Like that?”

Magiliw na turan ni Adrian.

Halata ang tuwa nito nang makita ang agaran na pamumula ng pisngi ni Mariella, kasabay ng bahagyang pagkatulala.

Naroon kasi ang biglaan pagkabog ng kanyang dibdib, kasabay ng kung anong pangingiliti sa kanyang kalamnan dahil sa pakiramdam ng ginawa ng binata.

Napabuka na lamang siya ng bibig, pero walang salitang lumabas roon dahil sa pagkabigla, maliban roon ay nabulabog ang kanilang pagmumuni dahil sa malakas na pagkulingling mula sa kung saan.

Kunot noong napalinga na lang siya sa paligid para hanapin ang pinagmumulan ng tunog, habang napapitlag naman ang lalake sabay dali-daling kumaripas ng takbo papunta sa nakatuping damit nito.

“Hala, lagot!”

Nanginginig na sambulat ni Adrian habang hinahalungkat ang mga kagamitan.

Mabilisan ang naging pamumutla ng binata nang makita ang pangalan na nakalagay sa telepono, parang tumagas na gripo ang pamamawis nito, kasabay ng paglunok ng malalim.

“Mam Mariella, pasensya na po. Kailangan ko na pong umalis. Pwede pong ituloy na lang natin ito sa ibang araw?”

Hindi na ito magkandamayaw habang pilit na pinagsasabay ang pagsusuot ng pantalon at damit. Hindi na alintana na baliktad ang T-shirt.

“Of course, don’t worry about it.”

Wala sa sariling paypay na lang niya ng kamay, para sabihin na ayos lang iyon, pero sa isip-isip niya, imposible naman na maulit pa iyon. Nagpapasalamat na rin siya sa naturang tawag, dahil tila nakaiwas siya sa isang matinding kasalanan.

Kaya namang buong tamis ang kanyang naging ngiti nang makipagkawayan sa binata nang papalabas na ito.

Laking pasalamat na lang rin niya na mukhang masaya naman ito, dahil sa lapad ng ngisi habang nagmamadali na maglakad palabas roon.

Pinagmasdan ni Mariella ang binata hanggang sa makalabas na ito ng silid, hinintay hanggang magsarado ang pinto. Nang tuluyan ng mapag-isa ay napabuntong hininga na lang siya ng malalim.

Maingat na lang niyang pinunasan ang mukha upang tanggalin ang pawis na namuo roon, dulot na rin ng matinding epekto ng mga nangyari.

Doon na niya nadama ang kakaibang kirot ng kanyang puson at paninikip ng kanyang kaselanan dahil sa naudyok na gawain.

Binalingan niya na lang ang kaibigan na nasa kabilang silid ng one-way mirror. Mukhang nagpapahinga na ang mga ito.

Hinihigaan ni Leora ang isa sa mga ito, habang nakayakap naman ang dalawa sa magkabilang gilid niya. Ang bawat isa sa mga lalake ay kanya-kanya ng ginagawang pagmasahe rito habang magkakapulupot sila.

Naroon man ang inggit niya dahil halata ang liwanag at tuwa sa kaibigan, naroon rin naman ang parte na hindi niya alam sa sarili kung kakayanin ng kanyang konsensya ang mga bagay na iyon.

Minabuti na lang niya ang magbalik sa banyo, upang magbabad muli sa ilalim ng malamig na tubig ng shower, para na rin matanggal ang lahat ng nadaramang init at pananakit sa katawan.

Nasa bandang kalagitnaan na siya ng paliligo nang maalala niya na hindi niya pa nga pala nailalagay ang mga basang damit sa dryer dahil sa nangyari sa pagitan nila ni Adrian.

Inis na napasapo na lang siya sa mukha dahil sa inis sa pagkalimot, kaya dali-dali na lang siyang kumaripas ng lakad papalabas, itinakip na lang niya ang tuwalya sa katawan at hindi na nag-abala pa na ipitin ito.

Natigilan na lang si Mariella nang makitang may ibang tao ang naroon. Kabadong napanganga na lang siya sa gulat, kasabay ng pagsasalubong ng kilay nang makita ang prenteng pag-upo nito sa cleopatra chair sa may harapan ng kama, habang nanonood sa kaganapan sa kabilang silid.

Nagsisimula nanaman pala si Leora at mga kasama nito, at sa pagkakataon na iyon ay nakasabit na ang babae sa tila duyan kama habang nakabukaka, habang nakaluhod naman ang tatlong kasama nito at nagsasalo-salo sa kaselanan na inihahain nito.

Tulad kanina ay umaalingawngaw nanaman ang sigaw at ungol ni Leora, habang napapaliyad at tirik mata sa dinaranas na ligaya.

“Excuse me. How’d you get in here?”

Sita na ni Mariella rito nang makitang unti-unti ng bumababa ang mga kamay ng lalake papunta sa pantalon nito. Batid niya kung ano ang gagawin nito, kaya minarapat niya ng pigilan.

Napabalikwas na lamang ang naturang estranghero na kunot ang noo nang lumingon sa kanya, pero agad rin lumitaw ang ngisi nito nang makita siya.

“Oh, If it isn’t the wife with the cheating husband. I didn’t think you’d be in such a place?”

Taas kilay nitong saad.

Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata ni Mariella nang mapagtanto ang mga sinabi nito, isang bagay na nagbigay sa kanya ng pagkakakilanlan sa estranghero.