เงากากี

บทที่ 14 กลิ่นไม่ดี sense มันบอกเราได้ว่าอีกคนเริ่มเปลี่ยนไป

หลังจากที่แพรวพรรณพยายามปรับเปลี่ยนลุคของตนเองเสียใหม่เพื่อมัดใจสามีแต่ก็ไม่เป็นผล เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้แพรวพรรณรู้สึกท้อใจและสูญเสียความมั่นใจเป็นอย่างมาก อายุก็เยอะขึ้นจึงคิดอยากจะมีลูกสักคน ตัวเองก็เป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน แต่งงานแล้วก็อยากจะมีลูกไว้ให้พ่อแม่ได้ชื่นชมมีหลานกับเขาสักคน ตอนดึกก่อนเข้านอนของวันหนึ่งแพรวพรรณจึงบอกกับอชิระวัตรว่า ตนเองนั้นอยากมีลูกมากขอมีลูกสักคน ลองไปหาหมอเพื่อเข้าสู่กระบวนการทำเด็กหลอดแก้วกันอีกสักครั้งดีมั้ย

"พี่บาสแพรวอยากมีลูก เราไปหาหมอทำเด็กหลอดแก้วกันดีมั้ยคะ"

"แพรวมั่นใจเหรอว่าอยากไปทำ มันเจ็บตัวนะ ต้องฉีดยาต้องวางยาสลบเก็บไข่นะ อีกอย่างค่าใช้จ่ายมันก็แพงมากด้วย พี่ยังไม่พร้อมเรื่องเงินนะแพรว แพรวก็รู้พี่เป็นหนี้เยอะ" อชิระวัตรบอกแพรวพรรณน้ำเสียงแบ่งรับแบ่งสู้เหมือนไม่เต็มใจจะมีลูกในตอนนี้

"แพรวรู้ว่าพี่บาสไม่มีเงิน พี่บาสมีหนี้เยอะ แต่ถ้ารอให้พี่บาสมีเงิน หมดหนี้แล้วมันเมื่อไหร่ละคะ แพรวอายุมากขึ้นทุกวันและยิ่งอายุมากขึ้นโอกาสที่จะมีก็ยิ่งยากตามไปด้วย" แพรวพรรณพูดบอกเหตุผลของตัวเองให้อชิระวัตรเข้าใจ

"พี่ไม่มีเงินนะแพรว พี่ว่ารออีกสักปีสองปีมั้ยครับแพรว แพรวเพิ่งจะอายุ 30ปีเองนะ" อชิระวัตรพูดต่อรองกับภรรยาน้ำเสียงฟังดูจะหนักใจและฟังดูออกว่าพาให้นึกรำคาญแพรวพรรณที่เอาเรื่องลูกขึ้นมาพูดทั้งๆ ที่รู้ว่าปัญหาเรื่องไม่มีลูกเกิดจากตัวของเขาเอง แล้วพอจะไปทำลูกเงินส่วนที่ไปทำก็ควรจะเป็นเงินของเขา แต่ตอนนี้เขาไม่มีเงินเลย หนี้ก็เยอะหนี้เก่าที่ยืมแพรวพรรณไปปิดหนี้ธนาคารก็ยังไม่ได้คืน ไหนจะไปกู้ก้อนใหม่มาลงทุนเล่นหุ้นเพราะอยากสู้และอยากเอาชนะหุ้นให้ได้ ตอนนี้ก็เป็นหนี้ธนาคารเต็มอัตรา อชิระวัตรได้แต่เก็บความทุกข์ใจอันเกิดจากการกระทำของตนเองเอาไว้ ไม่สามารถบอกเรื่องนี้กับแพรวพรรณไปตามตรงได้เพราะแพรวพรรณได้เคยเตือนนักเตือนหนาว่า "อย่ากู้เงินมาเล่นหุ้น มีคนฉิบหายกันมานักต่อนักแล้ว" 

"พี่บาสพูดว่าแค่ 30 ปีเหรอคะ แพรวแต่งงานกับพี่มา5ปีแล้วอายุ30ยังไม่มีลูกนี่มันแก่แล้วนะ มันผิดด้วยหรือคะที่แพรวอยากมีลูก แพรวก็รอให้พี่บาสทำให้มี แต่พี่บาสก็ทำเหมือนเบื่อแพรว ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใส่แพรว หนึ่งปีมานี้แพรวพยายามมาโดยตลอด ปรับเปลี่ยนตัวเอง แต่งตัวให้ดูดีสดใสเอาใจพี่สารพัด แต่มันก็ไม่ได้ผล แพรวว่าเราต้องยอมรับว่าเราทำลูกกันเองไม่ได้แล้วเราก็ควรหาหมอให้หมอทำให้เถอะนะคะ เรื่องเงินแพรวจะขอที่บ้านมาเองเพราะพ่อกับแม่ของแพรวเขาก็อยากมีหลาน พี่บาสไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" แพรวพรรณพูดบอกเหตุผลกับสามีในมุมของเหตุผลของตัวเองออกไปบ้าง

"แพรวขอเงินที่บ้านมาแบบนั้น แล้วพ่อแม่ของแพรวเขาจะมองว่าพี่เป็นคนยังไง ปัญหาเรื่องไม่มีลูกก็เป็นเพราะตัวพี่ แล้วพอจะไปทำลูกก็ขอเงินที่บ้านแพรวมาอีก" อชิระวัตรพูดบอกแพรวพรรณออกไปด้วยความหนักใจ

"งั้นก็เอาอย่างนี้ พี่บาสขายที่ดินที่พี่ไปลงทุนไว้กับพี่เกรียงไกรแล้วเอาเงินห้าแสนที่พี่บาสยืมแพรวไปมาคืนแพรวได้มั้ย แพรวจะได้ไม่ต้องเอ่ยปากขอเงินจากที่บ้าน" แพรวพรรณพูดเสนอทางออก

"พี่ถอนมาได้บางส่วนนะแพรว เพราะถ้าพี่ถอนคืนหมดไอ้ไกรมันก็แบกรับไว้คนเดียวไม่ไหว เอาอย่างนี้พี่จะถอนทุนคืนมาก่อนสักแสนห้าให้แพรวทำลูกก่อน ตอนนั้นที่คุยกับหมอ ค่าPackage ทำเด็กหลอดแก้วมันสองแสนห้าแบบไม่ต้องตรวจโครโมโซมใช่มั้ย อีกหนึ่งแสนใช้เงินเก็บของแพรวก็แล้วกัน พี่มีให้แพรวแค่นี้ก่อนแล้วแพรวก็ไม่ต้องไปขอเงินที่บ้านมาแบบนี้ได้มั้ย" อชิระวัตรพูดสรุปแนวทางว่าจะหาเงินมาคืนเมียบางส่วนเพื่อให้ได้ทำลูกก่อน ซึ่งจริงๆ แล้วเงินก้อนนี้เป็นก้อนสุดท้ายแล้วที่อชิระวัตรจะสามารถถอนหุ้นคืนมาจากเกรียงไกรได้ เพราะก่อนหน้านี้เกรียงไกรก็ได้ให้คืนมาแล้วแต่อชิระวัตรเอาไปละลายลงไปในหุ้นหมดแล้วต่างหากแค่แพรวพรรณยังไม่รู้เรื่องนี้ก็เท่านั้น

หลังจากที่ตกลงกันได้แพรวพรรณกับอชิระวัตรก็กลับไปปรึกษาหมออีกครั้ง คุณหมอได้แนะนำให้แพรวพรรณกินยาเพื่อปรับฮอร์โมนโปรแลคตินให้ลดลงอีกเล็กน้อย ปรับรอบประจำเดือนให้เหลือ 28 วันแทนที่จะเป็น 32 วันโดยแนะนำให้กินยาเป็นระยะเวลาสามรอบเดือนก่อนที่จะเข้าสู่กระบวนการทำเด็กหลอดแก้ว

หลังจากไปหาหมอและกินยารอก่อนจะเริ่มเข้าสู่กระบวนการทำเด็กหลอดแก้ว ก็ได้มีเหตุการณ์ต่างๆ ค่อยๆ ทำให้แพรวพรรณเริ่มมีความสงสัยในตัวของอชิระวัตรมากขึ้นเรื่อย ๆว่าอชิระวัตรเริ่มเปลี่ยนไป ดูห่างเหินไม่ได้ใส่ใจดูแลแพรวพรรณเหมือนเมื่อก่อน คนอยู่ด้วยกันทุกวันมันดูออกว่าอีกคนเริ่มเปลี่ยนไป

"พี่บาส ตกลงว่างานบวชของน้องชายแพรวพี่บาสจะกลับต่างจังหวัดไปงานบวชน้องชายกับแพรวได้มั้ย" แพรวพรรณถามอชิระวัตรที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาตัวยาวในห้องรับแขก

"ไปวันไหนนะแพรว วันหยุดนี้พี่ต้องตามเจ้านายไปดูไซน์งานที่ขอนแก่นนะ ว่าจะบอกให้แพรวจัดกระเป๋าให้อยู่พอดี" อชิระวัตรบอกแพรวพรรณทั้งที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่หน้าจอมือถือ

"แพรวก็ไปช่วงวันหยุดนั่นแหละค่ะ ลางานไปตั้งแต่วันพฤหัสบดีเลย แพรวก็บอกพี่บาสไว้ทั้งหลายวันแล้วนะคะ" แพรวพรรณพูดขึ้น น้ำเสียงไม่พอใจอชิระวัตรสักเท่าไหร่ที่ไม่สนใจจะฟังเรื่องของแพรวพรรณเลย

"พี่ลืมเองแหละ แพรวไปเองแล้วกันพี่คงไปด้วยไม่ได้จริงๆ"

"แล้วตามเจ้านายไปเนี่ย พี่วัตรเพื่อนของพี่ที่เป็นวิศวกรเหมือนกันไปกับนายด้วยมั้ยคะ" แพรวพรรณซักถามสามีถึงเพื่อนของเขาด้วยว่าไปด้วยหรือเปล่า

"ยังไม่รู้เลย คงต้องไปด้วยมั้งหรือนายอาจจะให้แยกกันลงไซน์ก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน" อชิระวัตรตอบแพรวพรรณส่งๆ ไป แล้วขอตัวไปอาบน้ำ

เป็นอันสรุปว่างานบวชในครั้งนี้แพรวพรรณต้องเดินทางไปร่วมงานบวชของน้องชายลูกพี่ลูกน้องเพียงคนเดียว บรรดาญาติพี่น้องต่างก็พากันรุมถามว่าอชิระวัตรไปไหน ทำไมไม่มาด้วยกันปกติเห็นตัวติดกันเสมอ ๆ 

"บาสไม่มาด้วยล่ะลูกน้องแพรว" อาสาวของแพรวพรรณถามถึงหลานเขย

"พี่บาสติดงานที่ขอนแก่นค่ะอา แต่ฝากมาอนุโมทนาบุญด้วยนะคะ" แพรวพรรณตอบอาสาว

"บาสไม่มาขับรถมาคนเดียวหรือน้องแพรว" ป้าของแพรวพรรณถามหลานสาวอีกคน

"แพรวนั่งเครื่องมาค่ะป้า แล้วก็นั่งรถตู้มาจากสนามบิน" แพรวพรรณตอบป้าและอีกหลายคนที่ถามคำถามเดียวกันว่าทำไมอชิระวัตรไม่กลับมาด้วย

หลังจากกลับมาจากงานบวชคราวนั้น อชิระวัตรก็ต้องเดินทางไปดูไซน์งานต่างจังหวัดอีกบ่อยๆ โดยเฉพาะการเดินทางไปจังหวัดกาญจนบุรีและราชบุรีไปบ่อยมาก เขาให้เหตุผลกับแพรวพรรณว่าไปดูความคืบหน้าและควบคุมการก่อสร้างโรงงานน้ำตาลที่นั่น

"แพรวเก็บกระเป๋าเดินทางให้พี่ด้วยนะ พี่ไปสามวันนะครับตั้งแต่วันศุกร์แล้วจะกลับมาวันอาทิตย์เย็นๆ" อชิระวัตรบอกกับแพรวพรรณเมื่อกลับถึงบ้านและกำลังนั่งกินข้าวมื้อค่ำด้วยกัน

"ไปอีกแล้วหรือคะ ไปกับรถตู้ที่ทำงานหรือว่าพี่บาสขับรถไปเองคะ" แพรวพรรณถามขึ้น เริ่มสงสัยในท่าทีของสามีว่าทำไมต้องออกไปไซน์งานต่างจังหวัดบ่อยมากขนาดนี้ ไปทุกอาทิตย์เลย ที่บริษัทของเขาไม่มีวันหยุดให้เลยหรือยังไง

"ไปรถพี่นะ ออฟฟิศเขาออกค่าน้ำมันให้"

"งั้นแพรวขอไปเที่ยวด้วยคนได้มั้ยพี่บาส พอดีวันศุกร์นี้แพรวไม่ได้ติดงานอะไร แพรวลางานวันหนึ่งได้" แพรวพรรณพูดขอไปกับอชิระวัตรด้วยเพราะอยากไปดูให้เห็นกับตาว่าอชิระวัตรนั้นได้ไปทำงานจริงๆ หรือไม่

"แพรว แล้วแพรวจะไปกับพี่ได้ยังไงพี่ไปทำงานนะ จะตามไปเหรอ พี่อายคนงานมันนะ ไปทำงานยังต้องมีเมียตามไปคุม" อชิระวัตรพูดอธิบายด้วยท่าทีไม่ค่อยจะพอใจ แสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากให้เมียไปด้วย

"ค่ะ แพรวไม่ไปก็ได้" แพรวพรรณพูดน้ำเสียงอ่อนลง ทั้งน้อยใจและเข้าใจความต้องการของอชิระวัตร เข้าใจแบบพยายามที่จะเข้าใจนะว่าเขาไปทำงาน

"โกรธพี่เหรอ เอาอย่างนี้ขากลับพี่ซื้อเมล่อนญี่ปุ่นร้านที่เราเคยไปเที่ยวกันมาฝากแพรวดีมั้ยครับ เพื่อยืนยันว่าพี่ไปราชบุรีไปทำงานจริงๆ นะ" อชิระวัตรพูดกับเมียเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นว่าแพรวพรรณหน้าเสีย ตกใจกับอาการที่ไม่อยากให้เมียไปด้วยเบอร์แรงขนาดนั้นของเขา

"ขอบคุณค่ะ ไม่ต้องซื้อมาหรอก แพรวไม่ได้โกรธพี่ เข้าใจค่ะว่าไปทำงาน แพรวแค่อยากไปเที่ยวไปเปิดหูเปิดตากับพี่บาสบ้างก็เท่านั้น หลายเดือนแล้วที่พี่ทำแต่งาน แพรวก็แค่เหงาค่ะ ไม่เป็นไรวันหยุดแพรวค่อยไปนั่งเล่นร้านCafeหากาแฟดื่มคนเดียวก็ได้ ยังไงวันอาทิตย์พี่บาสก็กลับมาบ้านอยู่ดี" แพรวพรรณพูดพยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติมากที่สุด

หลังจากที่อชิระวัตรกลับมาจากต่างจังหวัด แพรวพรรณก็เป็นคนรื้อกระเป๋าด้วยตัวเอง เพราะสงสัยและคิดว่าด้วยความละเอียดลออตามประสาผู้หญิงเผื่อว่าตนเองจะเจออะไรที่เป็นหลักฐาน แต่ก็กลับไม่เจออะไรเลย แพรวพรรณรื้อกระเป๋าเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องเห็นอชิระวัตรนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่

"น้ำค่ะพี่บาส กลับมาเหนื่อยๆ อาบน้ำก่อนมั้ยคะ" แพรวพรรณรินน้ำมาวางให้สามีแล้วพูดไถ่ถามไปตามประสา

"ขอบคุณครับ เดี๋ยวแป๊บหนึ่งนะพี่เหนื่อย ขอนั่งให้หายเหนื่อยก่อน พี่ซื้อเมล่อนกับเทียนหอมมาฝากแพรวด้วยนะ" อชิระวัตรพูดขอบใจเมียที่รินน้ำมาให้แล้วบอกเรื่องของฝากแต่สายตายังมองที่โทรศัพท์ไม่ได้หันมาสนใจแพรวพรรณเลย แพรวพรรณจึงลุกขึ้นเอาเมล่อนญี่ปุ่นลูกใหญ่สีเหลืองสวยเดินเข้าไปเก็บในห้องครัว กลับออกมาก็เห็นโทรศัพท์ของตัวเองมีสายเข้าซึ่งก็เป็นที่บ้านโทรมา แม่กับพ่อของแพรวพรรณโทรเปิดกล้องหน้ามาหาเพื่อถามถึงความคืบหน้าในการไปทำเด็กหลอดแก้ว

"แพรวลูก เป็นยังไงบ้างลูกกินยาปรับร่างกายอยู่ยังมีอาการเวียนหัว ใจสั่นอยู่มั้ยลูก" นางปรีดาถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

"ก็ยังมีอาการนอนหลับไม่สนิท ใจสั่นอยู่บ้างเล็กน้อยค่ะแม่ แต่กินมาเดือนกว่าก็เริ่มดีขึ้นแล้ว"

"อดทนหน่อยนะแพรว แม่จะได้มีหลานกับเขาสักคน" นางปรีดาพูดให้กำลังใจลูกสาวหลังจากนั้นผู้เป็นพ่อจึงพูดถามถึงลูกเขยว่าวันนี้อยู่บ้านหรือเปล่า

"แล้วนี่บาสอยู่บ้านหรือเปล่ากลับมาแล้วยัง แพรวอยู่กับใครลูก" นายวิชัยถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

"พี่บาสเพิ่งกลับมาถึงค่ะพ่อ ไปดูไซน์งานที่ต่างจังหวัดเพิ่งกลับมาถึงนอนพักอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี พ่อจะคุยกับพี่บาสเขาหรือเปล่าคะ"

"ไม่หรอก ไม่มีอะไรจะคุยแค่ถามดูเฉยๆ พ่อแค่เห็นว่าเวลาแม่โทรหาแพรวทีไรก็ไม่เคยเห็นว่าบาสจะอยู่บ้านพ่อเลยถามดูน่ะลูก แล้วนี่กินข้าวแล้วยังพ่อกับแม่คิดถึงแพรวนะ ก่อนจะไปทำเด็กหลอดแก้วกลับบ้านมาหาพ่อกับแม่ก่อนสิ" นายวิชัยพูดบอกลูกสาวน้ำเสียงดูคิดถึงและเป็นห่วงเป็นใยลูกเป็นอย่างมาก

"แพรวขอดูวันลาก่อนนะพ่อ คือแพรวต้องลาหยุดอยู่บ้านช่วงที่ต้องใส่ตัวอ่อนกลัววันลาจะไม่พอนะคะ แพรวยังไม่ทานข้าวเลยค่ะ พี่บาสเพิ่งกลับมา" แพรวพรรณบอกพ่อของตัวเอง

"อย่างนั้นเหรอ งั้นก็ไปหาข้าวหาปลากินเสียก่อนเถอะนะ ไว้ค่อยคุยกันวันหลัง ตอนแพรวจะย้ายตัวอ่อนเดี๋ยวจะให้แม่ขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อน" พ่อของแพรวพรรณพูดสรุป

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อแพรวอยู่ได้ แม่ปวดเข่าอยู่ให้แม่เดินทางไกลๆ แพรวก็ไม่สบายใจ ที่บ้านก็มีพี่บาสอยู่" แพรวพรรณบอกพ่อกับแม่ด้วยความเกรงใจ จนเป็นที่สรุปว่าดูสถานการณ์ก่อนตอนใกล้ๆ ถึงวันย้ายตัวอ่อนแล้วค่อยตัดสินใจ

เวลาผ่านไปหลายวัน อชิระวัตรก็ยังกลับบ้านดึก อ้างว่าทำโอทีบ้าง ไปแตะบอลกับเพื่อนบ้าง ออกไปกินเลี้ยงสังสรรค์กับเพื่อนบ้าง จนวันหนึ่งแพรวพรรณเล่น Facebook แล้วมีชื่อผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาในรายชื่อคุณอาจจะรู้จัก เพราะเป็นเพื่อนร่วมกันกับอชิระวัตร แพรวพรรณไม่คุ้นหน้าคุ้นตาผู้หญิงคนนี้เลย ไม่น่าจะเป็นบรรดาเพื่อนสมัยเรียนมัธยมหรือมหาวิทยาลัยของอชิระวัตร เพราะเพื่อนๆ โดยส่วนใหญ่ของอชิระวัตรแพรวพรรณก็รู้จักเกือบจะทุกคน ผู้หญิงคนนี้หน้าตาดูรู้ว่ามีอายุแล้ว น่าจะประมาณสี่สิบปลายๆ แต่แต่งตัวดี ใส่นาฬิกายี่ห้อ Patek Philippe ขับรถBM ดูจาก accessory บนร่างกายแล้วเข้าขั้นว่าเป็นคนรวยมาก แพรวพรรณคลิกเข้าไปดูโปรไฟล์ แล้วสอบถามกับอชิระวัตรว่าเขาคือใคร

"พี่บาส ผู้หญิงคนนี้ที่เป็นเพื่อนกับพี่ในFacebookนี่ใครกันคะ แพรวไม่ค่อยจะคุ้นหน้าเขาเลย"

"ไหน ใครกัน" อชิระวัตรชะโงกหน้าเข้ามามอง

"คนนี้ค่ะ เขาดูแต่งตัวแพงแต่อายุน่าจะเยอะแล้วนะคะ" แพรวพรรณชี้รูปให้อชิระวัตรดู

"อือใช่ เป็นลูกค้าที่บริษัทน่ะ เขาให้ทางเราช่วยออกแบบและสร้างอาคารพาณิชย์ ตึกแถวให้เช่าให้เขา เขาทำธุรกิจเกี่ยวกับอาคารให้เช่าน่ะไม่มีอะไรหรอก"

"ลูกค้าบริษัทแล้วทำไมต้องเป็นเพื่อนกับพี่ในFacebook ด้วยคะ"

"ก็เขาขอมาพี่ก็แค่รับเป็นเพื่อน ไม่มีอะไรหรอกแพรว ว่าแต่แพรวเถอะอย่าลืมกินยาก่อนนอนนะ"

"ค่ะ ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร แพรวกินยาปรับฮอร์โมนแล้วค่ะ"

"แล้วยังแพ้อยู่มั้ย ใจสั่นหรือเปล่า พี่ว่าแพรวไปพักผ่อนเถอะนะ พี่จะนั่งดูทีวีสักหน่อย" อชิระวัตรพูดถามเมียไปตามหน้าที่ที่ต้องถาม ถามเสร็จก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเท่าไหร่ หันหน้ากลับไปมองหน้าจอมือถือต่อในทันที

"อ้าว แล้วไม่ไปนอนด้วยกันละคะพี่บาส เราต่างคนต่างนอนแบบนี้โดยที่พี่ไม่สนใจแพรวเลยมาหลายเดือนแล้วนะคะ พี่เป็นอะไรไปหรือแพรวทำอะไรให้พี่ไม่พอใจหรือเปล่าคะ" แพรวพรรณพูดแย้งขึ้น ถามสามีด้วยความไม่เข้าใจว่าตนเองทำอะไรผิด อชิระวัตรถึงทำทีเป็นไม่สนใจไม่ใส่ใจตนเองเลย

"เปล่า แพรวไม่ผิดอะไร แต่แพรวเตรียมตัวจะไปทำลูก พี่เองก็แก่แล้วเราไม่จำเป็นต้องมีอะไรกันก็ได้ พี่เหนื่อยอยากพักมากกว่า" อชิระวัตรหันมาพูดบอกเหตุผลของตนเองกับเมีย แพรวพรรณได้ฟังก็รู้สึกหน้าม่านไปเล็กน้อย

"30 นี่เราแก่แล้วเหรอวะ"

"นี่เราแก่จนผัวไม่มีอารมณ์อยากเอาแล้วเหรอวะ"

แพรวพรรณได้แต่คิดในใจไม่ได้พูดสิ่งใดออกมา รู้สึกว่าตัวเองเริ่มไร้ค่าและด้อยค่าลงไปต้องมางอนง้อให้ผัวมานอนด้วยเชียวหรือ คิดแล้วแพรวพรรณก็ไม่พูดสิ่งใดออกมาอีก ตัดสินใจเดินเข้าห้องนอนไป

หลังจากเหตุการณ์มากมายที่ทำให้แพรวพรรณรู้สึกได้ว่าอชิระวัตรเปลี่ยนไป ดูไม่รักไม่สนใจแพรวพรรณเท่ากับเมื่อตอนยังไม่ได้แต่งงาน เหมือนความรักของอชิระวัตรมันเริ่มต้นจากร้อย อดทน รอคอย ทำดีเพื่อหวังให้ได้แพรวพรรณมาครอบครอง จนแพรวพรรณเริ่มมีใจที่พอกพูนมากขึ้นและมากขึ้นจนเกินร้อยและตัดสินใจแต่งงาน นับวันความรักความใส่ใจที่แพรวพรรณมีให้กับอชิระวัตรเพราะต้องการทำเพื่อครอบครัวมีความสุขมันก็เริ่มพอกพูนขึ้น ในขณะที่อชิระวัตรกลับมีน้อยลงไปทุกวัน แพรวพรรณรับรู้ได้ดีว่าความสัมพันธ์ในชีวิตคู่ของตัวเองเริ่มมีปัญหา แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าอะไรคือปัญหา ด้วยพื้นฐานทางจิตใจของอชิระวัตรจากที่รู้จักคบหาอยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปีเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ เขาไม่ใช่คนที่จะนอกใจแพรวพรรณได้เลย 

"พี่บาสเป็นอะไรไป หรือว่าเครียดเรื่องหนี้สิน หรือว่าเขามีคนอื่น แต่เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ เขาไม่น่าจะเป็นคนที่นอกใจเราได้ ลูกก็กำลังจะไปทำ เขาไม่ทำแบบนั้นหรอก"

"หรือว่าจะมีใครจริงๆ ใจคนมันแปรเปลี่ยนได้ตลอดนะ" แพรวพรรณได้แต่คิดวนไปวนมาจนเผลอหลับไปในที่สุด

        ***ภาวะโปรแลคตินสูงเกินไปจะทำให้ไข่ไม่ตก โปรแลคตินเป็นฮอร์โมนตัวหนึ่งที่สร้างขึ้นจากต่อมใต้สมอง ถ้าผลิตออกมามากเกินไปจะไปรบกวนการตกไข่ในเพศหญิง บางคนก็เรียกว่าฮอร์โมนความเครียด หรือฮอร์โมนน้ำนม