เช้าวันต่อมา...........
"อื้ออ"ฉันขยับตัวบิดขึ้เกียจ มันรู้สึกตึงและเจ็บตรงกลางกายมากเวลาขยับตัว ฉันพยายามลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงด้วยความยากลำบาก.......ฉันก้มมองสภาพตัวเองและหว่างขาของฉันมีคราบเลือดและคราบน้ำเต็มไปหมด
"ฉันไปทำอะไรผิดหนักหนา"พะพายพูดด้วยความน้อยใจทำไมเค้าต้องทำกับฉันขนาดนี้.....ทำไมชีวิตของฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย......พะพายสบัดหัวไล่ความคิดและเดินไปอาบน้ำด้วยความยากลำบาก.......พะพายอาบน้ำเสร็จก็เดินมาหาเสื้อผ้าใส่ซึ่งเสื้อผ้าที่ใส่เมื่อคืนมันใส่ไม่ได้แล้วแม้กระทั้งชุดชั้นในฉันหยิบเสื้อแขนยาวสีดำมาใส่มันยาวถึงเข่าพอดี
"โทรศัพท์"เมื่อพะพายนึกขึ้นได้ก็เดินหาโทรศัพท์ทันทีเพราะไม่ได้ติดต่อใครเลย
"มันอยู่ไหนเนี้ย"เดินหาทุกซอกทุกมุมก็ไม่เจอ.......ก็ไม่ได้ลืมไว้ไหนนะ
"หานี่อยู่หรอ"พะพายหันหน้าไปตามเสียงข้างหลังเห็นนิวเคลียร์ยื่นถือโทรศัพท์ของเธออยู่
"เอามา"พะพายเดินเข้าไปแย
