7
1611 Words
“โหย... นี่เธอมีรูปพี่ธามของฉันติดเอาไว้ทุกมุมห้องเลยเหรอ” แพรทองเอ่ยถามตาโต ก่อนจะจิกสายตาไม่เป็นมิตรกลับมาหาดาราวดี
“โน่นห้องน้ำ ฉันจะนอนแล้ว” ในเมื่อรู้ถึงขนาดนี้แล้ว ดาราวดีก็ตัดบทเสียเลย อยากทำอะไรทำเลย ยายเด็กบ้าเอ๊ย!!!
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง เธอทำเสน่ห์เล่ห์กลหรือมนตร์ดำใส่พี่ธามหรือเปล่า”
“คิดได้นะ” ดาราวดีกลอกตาไปมา ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงนอนกว้าง เธอได้ยินเสียงดังรบกวนในห้องไม่หยุดหย่อน แต่ก็พยายามนับถึงร้อยเอาไว้
ทนได้ทนไป! แพรทองมองคนบนเตียงอย่างหมายมาด คิดจะมาเป็นแฟนของพี่ธาม ข้ามศพเธอไปก่อนเถอะ คนที่ไม่เคยคิดจะเกรงใจเจ้าของห้องเลยกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียง ดาราวดีแทบกรี๊ดด้วยความโมโห เธอลุกขึ้นนั่งจ้องมองยายเด็กนรกตาเขม็ง
“เตียงแข็งจะตาย ไม่รู้จะนอนหลับหรือเปล่า” คนแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทิ้งตัวลงนอนอย่างมีความสุข ดาราวดีนับหนึ่งถึงสิบในใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบ้าง นี่เธอต้องมานอนเบียดกับยายเด็กเอาแต่ใจตัวเองคนนี้นะเหรอ
นั่นสิ ทำไมธามถึงไม่เอาไปพักที่ห้อง ไม่ได้สิ ชายหญิงจะพักห้องเดียวกันได้ยังไง ก็เขาสองคนไม่ได้เป็นพี่น้องคลานตามกันมานี่นา
ดาราวดีคิดว่ายายเด็กนรกของเธอจะสิ้นฤทธิ์และหลับไป ที่ไหนได้เธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน อีกฝ่ายพลิกตัวไปมา นอนดิ้น แถมยังเตะเธอตกเตียงเสียอีก
“นอนดิ้นแบบนี้ ไปนอนที่โซฟาหรือไปนอนบนพื้นไป” ดาราวดีพูดอย่างเหลืออด
“ฉันจะนอนตรงนี้” คนเอาแต่ใจบอกเสียงแข็ง ดาราวดีนับหนึ่งถึงสิบอีกครั้ง เธอยอมถอยก็ได้ ไปนอนบนโซฟาเองก็ได้
ตื่นเช้าขึ้นมา คนที่ตาเป็นหมีแพนด้าคือคนที่นอนบนโซฟา เธออยากจะนอนหลับต่อ แต่เพราะเสียงวุ่นวายของผู้ร่วมห้อง ทำให้เธอต้องลืมตาตื่น ได้ยินเสียงนอกห้อง เลยไปชะโงกดู เห็นธามอยู่ข้างนอก เธอรีบปิดประตู ล็อกห้องอย่างรวดเร็ว ใจหายใจคว่ำหมดเลย
ดาราวดีรีบเข้าไปจัดการกับรูปภาพต่างๆ ของธามที่เธอแอบถ่ายเอาไว้และพรินต์มาติดเอาไว้ตามมุมห้อง ทั้งกรอบรูปอะไรอีกมากมาย หวั่นๆ ว่าวันดีคืนดียายตัวดีจะเปิดประตูลากธามเข้ามาสำรวจห้องของเธอน่ะสิ
เข้าไปในห้องน้ำแล้วแทบลมจับ นี่คือผลงานของแพรทองใช่ไหม ข้าวของระเกะระกะไปหมด เธอเป็นคนที่จัดเก็บข้าวของเป็นระเบียบ และไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับข้าวของของตัวเองด้วย แทบอยากจะกรีดร้องให้ลั่นห้อง แต่สุดท้ายก็ได้แต่ตามเก็บข้าวของในห้องน้ำให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยเหมือนเดิม
เด็กอะไรไม่เรียบร้อยเอาเสียเลย ให้ตายเถอะ! เสื้อผ้าใช้แล้วทิ้งเพ่นพ่าน ผ้าเช็ดตัวก็กองเอาไว้กับพื้น ให้มันได้อย่างนี้สิ!!!
ดาราวดีแต่งตัวออกมาจากห้อง ความตื่นเต้นของเธอมีเพียงหนึ่งเดียวนั่นก็คือการได้เจอธาม พอโผล่หน้าออกมาจากห้อง เธอก็เห็นเขากำลัง
โยกศีรษะของแพรทองไปมาอย่างเอ็นดู ไม่รู้ทำไมเห็นภาพนั้นแล้วทำให้เธอรู้สึกอิจฉาชะมัดยาดเลย อยากให้เขาทำแบบนั้นกับเธอบ้าง
“คุณดาวมาแล้วเหรอครับ ผมทำอาหารเช้ามาเยอะแยะเลย ขอโทษที่ถือวิสาสะเข้ามาในห้องของคุณนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” แค่เห็นรอยยิ้มของธามเธอก็มีความสุขแล้วล่ะ เรื่องอื่นช่างมันเถอะ
“เมื่อคืนนอนหลับสบายไหมครับ” คำถามของเขาทำให้เธอต้องเหลือบมองยายตัวแสบที่นั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่ใกล้ๆ กับธาม พอทำท่าจะตอบ ยายตัวดีก็ชิงตอบเสียก่อน
“นอนหลับสบายมากๆ เลยค่ะ พี่ธาม คงต้องขอรบกวนพี่ดาวอีกหลายๆ วันเลยค่ะ”
“เอ่อ...” ดาราวดีถึงกับอึ้ง หน็อยแน่ ยายตัวดี ทำมาเป็นเรียกพี่เรียกเชื้อ สนิทกันขนาดไหนล่ะ เมื่อคืนกวนเธอไม่ได้นอนทั้งคืน
“แต่พี่ดาวคงไม่สะดวกหรอกค่ะพี่ธาม ดูทำท่าเข้าสิคะ เหมือนรังเกียจแพรเลย”
“คุณดาวครับ...” ธามจะบอกว่าเขาไม่ได้คิดแบบนั้น แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว แต่ดาราวดีชิงพูดขึ้นเสียก่อน
“ไม่ได้รบกวนหรอกค่ะ แพรเหมือนน้องสาวของคุณ ก็เหมือนน้องสาวของดาวด้วย” ถ้าเธอบอกว่ารังเกียจ อาละวาดโวยวาย ยายตัวแสบก็จะได้มีข้ออ้างไปนอนห้องพักของธามน่ะสิ ใครจะยอมกันล่ะ
“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ” ธามพูดอย่างเกรงใจ
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ” เธอเต็มใจช่วยเขาจริงๆ เพราะเขาก็คงลำบากใจกับยายเด็กแสบเหมือนกัน
“กินอาหารเช้ากันเถอะครับ วันนี้ผมทำข้าวต้มกุ้งครับ”
“หอมจังเลยค่ะ ดาวชอบกินข้าวต้มกุ้งมากๆ เลยนะคะ” ดาราวดีแอบดีใจที่เขาทำเมนูที่เธอชอบ แม้จะบังเอิญก็ตามที แพรทองนึกตงิดๆ ในใจเมื่อเห็น
ธามมองดาราวดีอย่างลึกซึ้ง แต่อีกฝ่ายน่ะสิ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าผู้ชายน่ะเขาลุกขึ้นมาทำข้าวต้มกุ้งให้ เพราะรู้ว่าหล่อนชอบย่ะ นี่โง่จริงๆ หรือแกล้งโง่กันยะ ไม่ได้การล่ะ แบบนี้ต้องป่วนให้ถึงที่สุด ดูสิว่าจะอดทนได้สักกี่น้ำกันเชียว แกล้งทำเป็นดี ใสซื่อ ไร้เดียงสา อาจจะร้ายกาจก็เป็นได้ พี่ชายของเธอยิ่งเป็นคนดีแสนดีอยู่ด้วย อาจตามไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมนังจิ้งจอกเก้าหาง
“วันนี้คุณดาวว่างไหมครับ” ธามเอ่ยถาม
“ว่างค่ะ คุณธามมีอะไรเหรอคะ”
“เราไปว่ายน้ำกันดีไหมครับ วันนี้ผมก็ว่าง” ดาราวดีดวงตาเป็นประกายทันที เขาจะชวนเธอไปหัดว่ายน้ำใช่ไหม
“ดีเหมือนกันค่ะ แพรก็อยากว่ายน้ำเหมือนกัน” ดาราวดียิ้มค้างเมื่อหันไปสบตากับยายเด็กแสบ เธอสังหรณ์ใจว่าแทนที่จะได้ว่ายน้ำกับธามอย่างมีความสุข คงมีมารน้อยอย่างแพรทองมาก่อกวนแน่ๆ เลย
“แต่แหม... พี่ดาวยังว่ายน้ำไม่เป็นหรอกเหรอคะ แย่จังเลย เกิดจมน้ำจมท่าขึ้นมาจะทำยังไงล่ะคะนี่”
“พี่เลยจะสอนให้ไง” ธามเป็นคนตอบเสียเอง
“ทำไมไม่ไปเรียนว่ายน้ำกับครูสอนว่ายน้ำล่ะคะ รบกวนคนอื่นเขา” แพรทองหาเรื่องจิกกัด
“ไม่ได้รบกวนหรอก พี่ก็ไม่ได้ไปทำงานประจำเสียหน่อย มีเวลาสอนครับ อีกอย่างพี่ก็อยากขอบคุณคุณดาวเขาด้วย”
“ขอบคุณเรื่องอะไรคะ” ดูเหมือนว่าสองสาวจะถามพร้อมกัน
“เรื่องที่ช่วยเอาขนมจากคนที่คอยฝากให้ผม มาให้ผมยังไงครับ”
“อ้อ ค่ะ...” ดาราวดีอ้ำอึ้ง เกือบโดนจับได้แล้วไหมล่ะ เขาเกือบรู้ว่าเธอเป็นคนเอาขนมไปให้เขาเอง
“เหรอคะ” แพรทองมองอย่างจับผิด สองคนนี้ต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ เลย สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา คิกๆ
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ รอให้อาหารย่อยอีกประมาณสองชั่วโมง ระหว่างนั้นธามก็กลับห้องไป เหลือเพียงแค่ดาราวดีกับแพรทองอยู่ที่ห้องกันสองคน
“อายุเท่าไหร่แล้วป้า ยังว่ายน้ำไม่เป็นอีก”
“ตอนเด็กๆ เคยจมน้ำ”
“โห... สมัยไหนล่ะนั่น ยังไม่กล้าว่ายน้ำอีก ถามจริง อยากอ่อยพี่ธามใช่ไหม”
“เปล่า” ดาราวดีจัดการข้าวของในห้อง และปัดกวาดเช็ดถูตามนิสัยผู้ที่รักความสะอาด แต่แพรทองมาแย่งไม้กวาดไปจากมือ
“นี่ จะมากเกินไปแล้วนะ” ดาราวดีพูดอย่างเหลืออด
“เธอนั่นแหละจะมากเกินไปแล้ว ฉันคุยด้วยทำเป็นเมิน”
“ฉันไม่ได้เมิน แต่กำลังทำความสะอาดห้อง เธอดูสภาพห้องสิ กินแล้วก็ทิ้งขว้าง พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไงกัน”
“นี่ด่าถึงพ่อแม่ฉันเลยเหรอ” แพรทองปรี๊ดแตก ทนไม่ได้ถ้าใครมาพูดจาก้าวร้าวพ่อแม่ของตน แม้ว่าท่านจะจากไปนานแล้วก็ตามที
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจว่าพ่อแม่ของเธอ แต่ทำไมเธอไม่รู้จักทำตัวให้ดีกว่านี้หน่อย”
“อะไรที่ว่าฉันทำตัวไม่ดี”
“ซองขนมที่เธอกิน ทิ้งลงบนพื้นทำไม ทำไมไม่เก็บไปใส่ถังขยะ”
“ไม่อยากเก็บ มีอะไรไหม”
“นี่แหละ ที่เขาบอกว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน”
“นี่เธอ!”
“เอาสิ กล้าทำอะไรฉัน ฉันจะตีเธอกับไม้กวาด”
“เธอไม่กล้าหรอก เพราะกลัวพี่ธามโกรธ”
“ฉันไม่กลัว เพราะฉันมีเหตุผลที่จะทำแบบนั้น คุณธามเองก็เป็นคนมีเหตุผล หรือเธอจะลองดู” ดาราวดีพูดเสียงจริงจัง แพรทองลดมือลง ก่อนจะยักไหล่ เดินไปนั่งกินขนมหน้าทีวีตามเดิม ดาราวดีผ่อนลมหายใจหนักๆ เหนื่อยใจเหลือเกินกับคนแบบนี้
- Writer
