Ep 4 : สงสัย

1893 Words

“ พี่ลูน่าดูให้ผมหน่อยได้ไหม ทำไมผมถึงถ่ายออกมาเบลอทุกรูปเลย “ “ ไทเกอร์ สงสัยน้องจะถ่ายไม่ได้ตามกรรมพันธุ์จริงๆ กี่รูปก็เบลอ “ ผู้ชายคนนี้เป็นมนุษย์ที่น่าสงสาร เทพเจ้าแห่งการถ่ายภาพไม่รักเค้าเลย เพราะตั้งใจแค่ไหน ก็เบลอมันซะทุกภาพ จนฉันอดจะหัวเราะออกมาไม่ได้ มาดนิ่งๆ ขัดกับฝีมือจริงๆ ฉันสอนไทเกอร์ถ่ายรูปไปพรางๆ เพราะต้องรอพี่ต้นกล้าที่มีเรียนบ่าย เนี๊ยบดีจริงๆ ไม่ว่าจะขยับ ไม่ว่าจะนั่ง หรือเดิน บุคลิกดี เหมือนถูกฝึกมาอย่างดี ชอบนั่งไขว่ห้างเหมือนลุงซันเลยแฮะ “ พี่มองผมทำไมครับ “ “ อ่อ ปะ ป่าว “ หวงตัวซะด้วย ห้ามมองด้วยหรอ “ นายจะมานั่งเป็นคุณชาย สิงที่นี่ไม่ได้นะ เรียนนิเทศก็ไม่ใช่ มานั่งเก๊กอยู่ได้เกะกะ “ เจ้าข๋าพูดขึ้นมา เพราะเห็นไทเกอร์นั่งนิ่งๆอยู่ที่เก้าอี้ ที่ใกล้ๆกับจุดที่เธอกำลังทำงานอยู่ “ เธอต้องสงสารฉัน ฉันถ่ายออกมา 10 รูปเบลอหมด กำลังนั่งทำใจอยู่ “ “ อาจจะเพราะพี่สอนไม่ดีเอง “ ใช่มันเป็นความผิดของฉันจริงๆ สอนยังไงให้ถ่ายออกมา เบลอทุกรูป ฉันเลยสอนเค้าอีกครั้ง ตั้งแต่เริ่มแรก ตั้งแต่ท่าจับ การโฟกัสภาพ รวมไปถึงกดการกดชัตเตอร์เลย “ พี่ทำให้ผมดูหน่อยได้ไหมครับ “ ฉันเลยยืนซ้อนหลังของคนตัวสูงข้างหน้า แล้วสอดมือของฉันเข้าใต้แขนของเค้า สอนให้เค้าทำตามทีละขั้นตอน อธิบายช้าๆ ทำให้เค้าดูช้าๆ แชะ!!! “ นี่ไงไทเกอร์ ชัดแล้ว “ ไทเกอร์หันตัวกลับมาโดยที่แขนของฉันยังสอดใต้แขนของเค้าอยู่เลย มันทำให้ฉันได้เห็นเค้าใกล้ๆ ขนาดนี้เป็นครั้งแรก หล่อจังเลย ผมดำสนิท จมูกโด่ง ตึกๆ ตึกๆ “ พี่จะกอดผมอีกนานไหม “ ฉันต้องรีบดึงแขนกลับ เพราะตอนนี้ก็เหมือนตัวเองกอดเค้าอยู่จริงๆ “ มองพี่ใกล้ๆ แบบนี้ พี่น่ารักมาก “ พอพูดจบ เค้าก็เดินไปถ่ายรูปจุดต่างๆต่อ อะไรวะ ชมแล้วก็ไป สรุปเค้าชมฉันน่ารักงั้นหรอ ฉันมองเค้าที่ถ่ายภาพไปเรื่อยๆ แล้วเดินเอากลับมาให้ฉันดู ซึ่งมันก็เบลออีกแล้ว เค้าดูเซ็งมาก “ ลูน่า รอนานไหม ขอโทษที พี่รีบมาสุดๆแล้ว “ เสียงของคนที่รีบมาจนหอบ ทำเอาฉันต้องหันไปมอง “ นาน แต่ว่าได้ไทเกอร์ มาช่วยฆ่าเวลา คนอะไรถ่ายรูปไม่ได้เรื่องเลย ฮ่าๆ “ พี่ต้นกล้ามองชายหนุ่มที่แทบไม่ได้สนใจฉัน หรือสนใจที่เค้ามาเลย แต่จริงจังกับการถ่ายภาพแบบสุดๆ “ เรากลับกันเลยไหม “ พอได้ยินว่าฉันจะกลับ ไทเกอร์ก็เดินเข้ามา ขอบคุณตามมารยาทที่ฉันสอนเค้าถ่ายรูป “ ขอบคุณครับพี่ วันนี้ผมสนุกมาก สงสัยต้องฝึกอีกยาว “ คนที่ไม่ยิ้ม จู่ๆ ก็ยิ้มออกมาบางๆ ยิ้มสวยจังแฮะ ฉันบอกลาทุกคน ก่อนจะเดินตามพี่ต้นกล้าเพื่อขึ้นรถ วันนี้ฉันมีนัดกับลุงซันที่โรงแรม เพื่อฝึกงาน ถ้าสายต้องโดนดุแน่ๆ “ ไอ้เสือ นายมันร้าย เอาซะพี่ลูน่าเสียอาการเลย “ “ ดูด้วยฉันใคร การจีบสาวอะ มันมาทางกรรมพันธุ์เหมือนกัน “ “ อาเติร์ดเนี่ยนะ ไม่เชื่ออะ ป๊านายนะ ดูเป็นผู้ใหญ่ รักม๊านายมากๆ “ “ เห็นแบบนี้ ป๊าฉันเนี่ย เสือมาก่อนนะ แค่เค้าหยุดเพราะเจอคนที่เค้าจะรักแล้วเท่านั้น ฉันก็เหมือนกัน ฉันรอคนนั้นอยู่ ไม่มาสักที “ ชายหนุ่มตอบหญิงสาวด้วยความภาคภูมิใจ “ ดีเนอะ ป๊านายยังหยุดได้ พ่อฉันเนี่ยหยุดไม่ได้เลย “ “ แต่เค้าก็รักเธอมากนะ อย่ามาทำเป็นหมาหงอยได้ไหม มันทุเรศ “ “ นายสิทุเรศ “ หญิงสาวตัวเล็กกระทุ้งแขนใส่ชายหนุ่มอย่างแรง “ โอ๊ยยย!!!! เธอทำร้ายร่างกายฉันมา 2 ไฟลท์ละนะ ไปดีกว่า สาวไม่อยู่แล้ว เหลือแต่หมาหงอย ไว้พรุ่งนี้จะมาใหม่ “ Jaokha Say....... แชะ!!! เสียงจากจากชัตเตอร์ที่ห่างไปไม่ไกล ทำเอาฉันต้องหันหลังไปมอง อ่าวพี่เต มาถ่ายฉันทำไมอะ “ นางแบบวันนี้สวยนะคะ “ “ พี่เตมีอะไรรึป่าวคะ “ แบบนี้มันกำลังหลีฉันชัดๆ พี่เตเป็นหัวหน้าชมรมถ่ายภาพ ที่สาวๆมากมาย ต่างอยากมาเป็นนางแบบให้เค้าถ่ายทั้งนั้น “ ไม่มีหรอกค่ะ แค่จะบอกว่าเจ้าข๋าสวยทุกวันเลย “ เหอะๆ ให้ตายเถอะจะหนีออกไปยังไงดี อยู่กันสองคนแบบนี้ไม่ดีเลย ไม่ใช่ว่าฉันเล่นตัวนะ แต่คนเจ้าชู้ในชีวิตฉันมีแค่พ่อฉันคนเดียวก็พอ “ เราไปกินข้าวกันดีไหมคะ แล้วพี่จะได้ส่งน้องเจ้าข๋าที่บ้านด้วย “ “ ไม่ดีกว่าค่ะ พ่อของเจ้าข๋าโหดมาก เค้าต้องไม่โอเคแน่ๆเลย ที่มีผู้ชายมาส่ง “ ฉันพยายามจะปฏิเสธ เพราะไม่อยากมีปัญหากับพ่อเรื่องคนที่มาส่งอีก “ แย่จังเลย เจ้าข๋ากับเจ้าเพอร์เฟคแมน คบกันอยู่หรอคะ “ เพอร์เฟคแมน ไทเกอร์อะหรอ คบกัน??? แหวะ!!!! ไม่มีทางอะ ชีวิตฉันจะไม่เอาคนเจ้าชู้เข้ามาในชีวิตเพิ่มอีกเด็ดขาด “ ใช่ที่ไหนล่ะคะ เป็นคนขี้เก๊ก ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กค่ะ อย่าบอกว่าคบกันอีกนะคะ ฉันขนลุก “ “ ถ้าแบบนี้เจ้าข๋าก็โสดใช่ไหมคะ “ “ ฉันไม่เคยคบใครอยู่แล้ว “ ฉันรีบเก็บของแล้วออกจากห้องดีกว่า ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย ฉันเป็นคนปฏิเสธไม่เก่งซะด้วย ทำยังไงดี “ หมาหงอย ฉันลืมกล้อง “ เสียงที่เหมือนเสียงสวรรค์มาช่วยของฉัน แม้จะมาจากคนที่ไม่ได้อยากให้เข้ามาช่วยเท่าไหร่ก็เถอะ “ พี่เต เพื่อนเจ้าข๋ามาพอดีเลย คงต้องไว้คราวหน้านะคะ “ ฉันเดินไปควงแขนคนที่มาเอากล้อง แล้วเดินออกไปทันที ทิ้งให้พี่เตให้ยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้อยากเล่นตัวจริงๆนะ ไม่ใช่ว่าเค้าขี้เหร่ แต่อย่างที่บอก ชีวิตฉันมีคนเจ้าชู้แค่คนเดียวก็พอแล้ว “ เธอติดหนี้ฉันแล้วนะ อย่าลืมช่วยฉันจีบพี่ลูน่าหล่ะ “ เสียงทุ้มๆของคนที่มองมาด้วยสีหน้าเรียบๆ เหมือนกับกำลังจะบอกว่า ที่พูดออกไปเอาจริงนะ ให้ตายเถอะ นายมันแค่คนที่ผ่านมาเท่านั้น ดันเป็นบุญคุณเลยซะงั้น โคตรจะถูกเอาเปรียบเลยว่ะ รับปากส่งๆไปก่อนแล้วกัน ช่วยได้แค่ไหนก็แค่นั้น “ เออ จะช่วยแค่ในระดับที่ไม่ฝืนใจนะ “ “ อื้ม ฉันอะมีความสามารถพอ แค่โทรบอกเวลาที่เค้ามาชมรม คอยบอกว่าฉันมาที่นี่ทุกวันก็พอ แม้ฉันจะไม่มาก็ต้องบอกว่ามา เข้าใจไหม “ หมอนี่มันน่าจะเกิดเป็นลูกพ่อฉันนะเนี่ย “ นายนี่มันเหมือนพ่อฉันจริงๆ เกลียดที่สุด “ ขาของคนที่ฟังหยุดชะงัก “ สาบานเลยว่าไม่เหมือน เพราะถ้าฉันคิดจะรักใคร ฉันรักจริงนะ “ สีหน้าที่พูดออกมาด้วยความจริงจัง มันทำเอาฉันไม่อาจจะละสายตาจากเค้าได้เลย ให้ตายเถอะ คำว่ารักมันเป็นยังไงนะ “ ความรักมันเป็นยังไง เสือ “ “ ไม่รู้สิ มันเป็นความรู้สึกที่ เราจะให้ทั้งชีวิตกับเค้าได้มั้ง “ คนที่ให้ได้ทั้งชีวิต มันมีจริงหรอ?? ขายาวๆของชายตรงหน้าก้าวเดินต่อ แต่ฉันกับเดินต่อไม่ได้เพราะความสงสัย “ จะมาหยุดบ้าบออะไรนี่มันถนน “ มือใหญ่ของคนที่พูดเดินมันจับมือของฉันที่ยืนนิ่งอยู่กลางถนนให้เดินไปต่อ ฉันมองด้านหลังของคนที่ลากฉันให้ตามถนนด้วยความไม่เข้าใจ “ กลับไง ฉันไม่ส่งนะ บ้านเธอกับฉันมันคนละทาง “ “ เออ รู้แล้วล่ะหน่า เดี๋ยวพ่อฉันมารับ นายไปได้แล้วไป “ แล้วเค้าก็ไปจริงๆ สุดยอดเลยผู้ชายคนนี้ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย นี่นะหรอ เพอร์เฟคแมน ที่ทุกคนคลั่งไคล้ ปีศาจแมนละสิไม่ว่า ไม่นานนักรถสีดำคันที่คุ้นเคยก็มารับ “ ทำไมทำหน้าเป็นตูดแบบนี้อะ “ “ พ่อเคยมีความรักจริงๆไหม “ ฉันถามคนเป็นพอที่ทำสีหน้าตอบไม่ถูก “ เคย บ่อยไป “ “ แล้วทำไม พ่อถึงไม่แต่งงานกับใครสักคน “ “ อยากมีแม่ว่างั้น มินิทเป็นไง ฮ่ะๆๆ “ พ่อตอบแกมตลก แต่ฉันไม่ตลก “ เอาจริงๆ พ่อชอบเค้าใช่ไหม คุณน้ามินิทอะ “ “ ไม่ได้ชอบ แต่พ่อชอบแกล้งสามีเค้าไง ตอบไปกี่ครั้งแล้ว “ แค่นั้นจริงๆหรอ คุณน้ามินิทเป็นคนสวยฉันรู้ แต่พ่อไม่ชอบคนมีเจ้าของ แต่การตามแซวคุณน้ามินิทตั้งแต่ฉันเด็กยันโต มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ พ่อฉันไม่ใช่คนขี้เหร่ แม้จะมีอายุ แต่บอกเลยว่าหน้าเด็กกว่าอายุมาก แถมสาวๆที่เป็นนางแบบติดกันเกลียว “ พ่อจะตามขั่วนางแบบรุ่นลูกไปเรื่อยๆไม่ได้นะ หนูอยากให้พ่อมีความสุขมากกว่า “ “ เจ้าข๋า ตอนนี้พ่อแฮปปี้นะ “ “ พ่อไม่เคยคิดจะให้ทั้งชีวิตกับใครบ้างหรอคะ “ พ่อฉันอึ้งและเงียบไปเลย หลังจากที่ฉันถาม ฉันยังคงมองคนเป็นพ่อเพื่อทวงคำตอบ “ มี!!...หนูไง หนูเป็นคนเดียว ที่พ่อยอมแชร์โลกของพ่อทั้งใบ เพราะหนูคือโลกทั้งใบของพ่อ “ คำตอบที่ทำเอาฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ จริงอย่างไทเกอร์ว่า ฉันมีพ่อที่รักฉันมากจริงๆ แบบนี้ไงฉันเลยไม่เคยดื้อกับพ่อเลยสักครั้ง การที่พ่อเลี้ยงฉันคนเดียวได้ดีขนาดนี้ ฉันไม่ได้รู้สึกขาดซะหน่อย “ กินไรดีคะ อยากกินไรยำๆอะ “ “ โอเค ซื้อไปกินบ้านก็ได้ “ นี่คือเหตุผลนึงที่อยากให้พ่อมีเมีย เพราะบ้านเราไม่มีใครทำอาหารเป็นเลย ฉันทำได้นะ แต่รสชาติสามารถฆ่าคนให้ตายได้เลยล่ะ พอเรามาถึงบ้าน พ่อก็ถอยรถเทียบกับรถคันเก่า ที่พ่อยังจอดเก็บเอาไว้ พ่อบอกทิ้งหรือขายไม่ลง เพราะใช้มาตั้งแต่บริษัทเรายังเป็นบริษัทเล็กๆ พ่อจะใช้เวลาในวันหยุดเช็ดมันบ่อยกว่ารถคันที่ใช้ทุกวันซะอีก “ พ่อคะ หนูอยากลองเอารถคันเก่าของพ่อไปหันขับดูได้ไหมคะ “ “ เอาคันใหม่ไปเลย คันนั้นพ่อจะเก็บเอาไว้ในความทรงจำ มันพังไปหาอะไหล่ไม่ได้แล้วด้วย “ อะไรคือความทรงจำนะ รถที่แม่เคยนั่งแบบนี้หรอ จริงหรอ อย่างพ่ออะนะจะรักแม่ขนาดนั้น ไม่มีทางอะ ต้องรู้ให้ได้ซะแล้วสิ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more