“กอดเลยเหรอวะเจ๊ โม้ปะเนี่ย” อีหยกย่นคิ้วหงุดหงิดขึ้นมานิดนึงประหนึ่งพี่เซ้นส์เป็นผัวมัน ฉันยืนนิ่งๆ ไม่ได้แสดงอาการอะไรมากแต่ใจนี่ร้อนทะลุร้อยองศา
กอด... กอดเลยเหรอ ยัยนั่นอยากจะโดนฉันถลกหนังมาตากแห้งแทนปลาสลิดนักรึไง
แค่ฟังก็อยากจะจับคอมากรีดเนื้อเถือหนังเค้นเลือดทุกหยดออกมาเททิ้ง
แต่เดี๋ยวก่อน ฉันต้องฟังหูไว้หูเพราะอีพี่ปิ๊งพูดแล้วต้องหารล้านดังนั้นฉันจะรีบไปเดือดตามนางไม่ได้
“โอ๊ย ไม่มีอะไรหรอกเจ๊ พอๆ ไม่เอา หนูไม่ฟังละ”
“จริงๆ นะแก ถ้าแกไม่เชื่อนะ” อีเจ๊เริ่มสวมวิญญาณคนช่างเม้าส์ ขยับมากระซิบกระซาบฉันเหมือนความลับระดับโลก “แกลองตามไปดูพวกมันสองคนตอนเรียนด้วยกันสิ สกินชิพกันสุดๆ”
“ละทำไมต้องกระซิบด้วยเนี่ย -*-“
“เออน่ะ เชื่อเจ๊ สายตาเจ๊น่ะคมอย่างกับมีด ไม่มีอะไรหลุดรอดสายตาเจ๊ไปได้หรอก” เจ๊แกแสดงความพราวในเรื่องที่ไม่ควรนัก ฉันยิ้มให้เล็กน้อย
“โอ๊ย ไม่รู้ๆ” ฉันปิดหูแล้วผละออกจา
