“พี่เซ้นส์อ่ะ” ฉันเถียงไม่ออกตอนที่หันไปสบตากับคนตัวสูงกว่า พี่เซ้นส์ไม่ค่อยดุฉัน ส่วนใหญ่จะเป็นฉันที่เหวี่ยงเขามากกว่า เออ ไม่ทำก็ไม่ทำวุ้ย ฉันก็แค่ลังเลไขว้เขวไปตามกูลเกิ้ลอ่ะ ฉันจะแบกหน้าด้านๆ นี่ต่อไปก็ได้ “ที่พูดเนี่ย เข้าใจมั้ยเนี่ย” พี่เซ้นส์ยู่ปากพลางดึงแก้มฉันจนแทบจะติดมือเขาไปด้วย ฉันมองบนแล้วตีมือคนซนแรงๆ “เออ เข้าใจแล้วน่า” “เข้าใจจริงอ่ะ” พี่เซ้นส์ทำตาปริบๆ แล้วเบียดหน้าเข้ามาใกล้ ทำท่ากุ๊งกิ๊งประหนึ่งตัวเองน่ารักมากใส่ฉัน “ทำไมพี่ต้องแรดใส่หนูด้วยอ่ะ” “ก็หนูเป็นแฟนพี่ไง” “แหวะ จะอ้วก” “เฮ้ย อ้วกไร แพ้ท้องเหรอ?” “แพ้คนหล่ออย่างพี่เซ้นส์ไง” “โคตรเน่าเลย” “เน่าเหมือนพี่อ่ะ” ฉันกับพี่เซ้นส์สบตาในจังหวะที่ตบมุขแซวกันไปมาก่อนจะหัวเราะออกมานิดๆ พี่เซ้นส์ยิ้มหวานเหมือนอย่างเคย แต่จากการที่ฉันคบกับเขามาเป็นปีๆ ฉันก็รู้ดีว่าพี่เซ้นส์ไม่ได้อารมณ์ดีอย่างที่เขาแสดงออก เขาก็แค