มือของไทเลอร์ยื่นมาจับมือของเธอเอาไว้ เขาพาเธอเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
“ไปเถอะดึกมากแล้ว..”
เหตุใดถึงได้รู้สึกแปลกกันนะตอนที่เธอมองไปยังองค์รัชทายาท ทำไมจะต้องรู้สึกแปลกด้วยวะ! ไทเลอร์ที่ในใจกำลังเกิดความขัดแย้งอย่างหนัก ในขณะที่เขาคิดหาต้นตอของความรู้สึกแปลกๆในใจ เราก็เดินขึ้นบันไดมาจนถึงที่พักแล้ว
“เราจะนอนห้องเดียวกันอย่างนั้นหรือคะ?”
ไทเลอร์ยักไหล่
“อย่าลืมสิว่าที่นี่มีงานเทศกาล ห้องพักเต็มหมดทุกห้องแล้ว นอนห้องเดียวกันก็ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่นา”
ไม่แปลกแต่มันไม่ปลอดภัย ถึงจะคิดแบบนั้นแต่เซียร่าก็มิได้กล่าวคำใดออกไป เธอเดินเข้ามาด้านในก่อนจะถอดเสื้อคลุมที่สวมอยู่ออก ตามด้วยการแกะผมที่เปียเอาไว้
ดวงตาที่กระจ่างใสของเธอปรายตามองไปที่ใบหน้าของไทเลอร์ เรื่องความหล่อเหลาบนใบหน้านั้นเธอไม่เถียงอยู่แล้วเพราะว่าเขา..สมบูรณ์แบบในชนิดที่ว่าหัวใจของเหล่าสตรีจะต้องสั่นคลอนอย่างแน่นอนเมื
