อย่าขู่กัน

2892 Words

ห้องนอนการ์เซีย การ์เซียนอนนิ่งๆ แต่เขาก็ยังกอดลูกสาวด้วยความเป็นห่วงอยู่ ถึงแม้ว่าเขาจะตัวร้อนมากก็ตาม การ์เซียมองหน้าจิ้มลิ้มของลูกสาวด้วยความสงสาร " แด๊ดรักหนูนะไมส์ เราจะมีกันแบบนี้นะลูก " การ์เซียบอกลูกสาวเสียงแหบแห้ง พลางยื่นมือไปเปิดลิ้มชักออกกว้างๆ เพื่อหยิบยาทานเอง " พี่การ์เซียหยุดนะคะ!" แพลมร้องห้ามการ์เซียเสียงเหี้ยมๆเหมือนเขาเป็นเด็ก การ์เซียมองหน้ของแพลมที่ถือถาดอาหารเข้ามาใกล้ๆ เขามองเห็นไอความร้อนของข้าวต้ม. แต่จมูกของเขากลับไม่ได้กลิ่นเลย การ์เซียขบกรามแน่นๆพลางยัดยาเข้าไปในปาก แพลมวางถาดอาหารลงที่โต๊ะหัวเตียง เพียะ! มือของเธอตีลงที่ปากของเขาแรงพอประมาณ การ์เซียถึงกับสะดุ้งเพราะไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้ " ยัยแพลม!" การ์เซียเค้นเสียงลอดไรออกมาพร้อมทำตาดุส่งให้แพลม มือของเขาจับมือของเธอที่จับแก้มสากของเขาเอาไว้ออก แต่แพลมแสยะยิ้มร้าย เธอบีบแก้มสากเข้าหากันเพื่อปากของ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD