คอนโดหรูของมอร์แกน
ครืดๆๆๆเสียงโทรศัพท์ของมอร์แกนดัง มอร์แกนหันไปมองด้วยอารมณ์หงุดหงิด เพราะในตอนนี้คือร่างกายของเขามันต้องการอะไรบ้างอย่างมาก เขาถอนหายใจแรงๆ พลางยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มากดรับ
' ไอ้มอร์แกนมึงทำอะไรอยู่ว่ะ' ไซเฟอร์ถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เขารู้ไม่ค่อยสบายมากๆเลย ครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป็นไข้ แถมคอแห้ง ต้องการดื่มอะไรบางอย่าง
" ........" มอร์แกนไม่ตอบ เขาเงียบเฉยๆ
' ไอ้มอร์แกนได้ยินกูไหม' ไซเฟอร์ยังถามต่อ มอร์แกนดันตัวลุกขึ้นยืนพลางเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัว เขามองตัวเองในกระจก เส้นเลือดมากมายปูดขึ้นมาตามใบหน้า ดวงตา มือ แถมน้ำเหลืองเยิ้มติดตามเสื้อของเขา ปากเริ่มเปื่อยยุ่ย
' ไอ้มอร์แกนตอบกูด้วย ' ไซเฟอร์พยายามพูดให้มอร์แกนตอบ แต่ทุกอย่างก็ยังเงียบ มอร์แกนขบกรามแน่นๆ
" กูติดเชื้อไวรัสว่ะไอ้ไซเฟอร์" มอร์แกนพูดออกมาเสียงแผ่วเบา ไซเฟอร์อ้าปากค้าง ใจหายวาบ เขาลอบกลื
