NO HEART :: CHAPTER 1 [70%]
1698 Words
“สุขสันต์วันเกิดนะวิเวียน...”
“ค่ะ อ่ะ!!” วิเวียนที่ได้ยินแบบนั้นก็ขนลุกทันที เบือนหน้าหนีเขาแต่ทว่า ใบหน้าสวยดันหันไปชนเข้ากับใบหน้าหล่อ จนริมฝีปากเฉียดไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างเบาๆ แต่กลับสร้างความตื่นตัวให้ริชาร์ดอย่างมาก ใบหน้าสวยเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ขยับตัวหนีทันที
“ขะ ขอโทษค่ะ วิวตกใจก็เลย...”
“ช่างเถอะ ฉันมีเรื่องจะบอกเธอแค่นี้ล่ะ ฝากไปบอกไวท์ด้วยว่า เขาจะต้องเตรียมตัวรับว่าที่คู่หมั้นด้วย”
“คู่หมั้นเหรอคะ?”
“ใช่ คู่หมั้นของราชันย์ แต่พอดีว่า... ลูกชายตัวดีดันมีแฟนไปแล้ว เพราะงั้นไวท์จึงเป็นทางเลือกสุดท้าย เขาจะต้องรับคู่หมั้นคนนี้ให้ได้ เพราะมันมีผลประโยชน์ต่อธุรกิจของเรา” ริชาร์ดมองวิเวียนที่ตกใจทันที ไวท์ต้องไม่ยอมแน่ เธอรู้นิสัยของน้องชายตัวเองดี
“ไม่ต้องตกใจหรอก ยังไงไวท์ก็ต้องทำตามที่ฉันสั่ง เขาไม่มีทางเลือก”
“ค่ะ”
“ไปพักผ่อนเถอะ เดินทางมาคงเหนื่อย” วิเวียนพยักหน้ารับและเดินออกไปทันที ปล่อยให้ร่างหนาถอนหายใจออกมาทันทีกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ความรู้สึกนี้เคยเกิดขึ้นกับราเชลแม่ของราชันย์ แต่ตอนนี้กำลังจะเกิดขึ้นกับวิเวียน... หญิงสาวที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยงหรือหลานของเขา ถึงแม้จะไม่ใช่ญาติกันจริงๆ เป็นเพียงแค่เด็กเก็บมาเลี้ยง ใบหน้าหล่อคมมองไปที่รูปของเขาและครอบครัว ตั้งแต่ราเชลเสียไปตอนที่ราชันย์เพิ่งได้แค่เดือนเดียว เขาก็โดดเดี่ยวมาตลอด ถึงแม้ว่าจะมีหญิงมาสนองความต้องการเป็นบางครั้งก็เถอะ แต่ความรู้สึกแบบนี้ มันไม่เคยเกิดขึ้นกับใครเลย
“เฮ้อ วิว... ฉันอยากได้เธอ ฉันต้องทำยังไงมันถึงจะไม่ผิด?”
ไวท์ที่นอนอยู่ที่ห้องของตัวเอง ตื่นขึ้นมาในช่วงมืด ร่างหนาเดินตรงเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ก่อนจะออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวที่นุ่งอยู่ มือหนาเสยผมเปียกๆ ของตัวเองขึ้นไป ก่อนจะเปิดกระเป๋าเดินทางออก มองของที่วางอยู่ก็พลันคิดขึ้นมาได้ คว้ามันมาถือไว้และเปิดประตูออกมา เห็นว่าริชาร์ดกำลังเดินออกจากห้องด้วยชุดนอน
“จะออกไปไหน?”
“หาวิเวียน”
“ไปทั้งๆ แบบนี้หรือไง!!”
“หึ ผมคงไม่เอาพี่สาวตัวเองมาทำเมียหรอกครับ คุณอา”
“ไวท์!!”
“ถามจริงเหอะอาริช เรียกชื่อผมแบบนี้บ่อยๆ กลัวจำชื่อผมไม่ได้หรือไง?” ริชาร์ดกัดกรามแน่นทันที มองไวท์ที่เดินแสยะยิ้มเดินสวนเขาไปอีกฝั่งหนึ่งของบ้าน มองร่างหนาที่เปิดประตูห้องวิเวียนเข้าไป ความห่ามและความดิบของไวท์ ทำให้เขาปวดหัวอยู่เสมอๆ แต่จะทำยังไงได้ ถ้าเขาไม่พาไวท์กับวิเวียนมาอยู่ด้วย ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้... ร่างหนาเดินเข้าห้องทำงานที่อยู่ติดกับห้องนอนของตัวเอง มองห้องของราชันย์ลูกชายของตัวเองก็อดยิ้มไม่ได้ หลังจากที่เขาและลูกชายไม่ได้เจอกันมานานถึงสามปีเต็มเพราะราชันย์เลือกที่จะอยู่หอมากกว่า แต่คราวนี้ห้องนี้คงจะไม่มีฝุ่นเกาะแล้วล่ะ
วิเวียนที่กำลังนั่งหวีผมอยู่ ก็มองร่างหนาของไวท์ที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มๆ ใบหน้าสวยหันไปมองน้องชายตัวเองก็ต้องตกใจทันที ที่มือหนายื่นกล่องอะไรมาให้
“อะไรเหรอ?”
“ของขวัญไง สุขสันต์วันเกิดนะวิว” ไวท์นั่งลงที่เตียงของวิเวียน มองใบหน้าสวยที่ยิ้มให้กับเขาก่อนจะแกะกล่องของขวัญก็พบว่ามันคือผ้าพันคอสีดำ ซึ่งวิเวียนไม่เคยเสียใจเลยที่ได้ของขวัญเป็นสีดำทุกปีจากไวท์ เพราะอะไรนะเหรอ? เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไวท์มักจะซื้อของขวัญให้เธอเป็นโทนสีดำมาตลอด
“ขอบคุณมากนะไวท์ พี่ชอบมากเลย...”
“อือ มานั่งนี่ดิ” วิเวียนเดินไปนั่งข้างไวท์ ก่อนจะหอมแก้มไวท์ทันที... เธอกับเขาเหลือกันแค่สองคนพี่น้องเท่านั้น เพราะฉะนั้นเขาถึงได้เป็นห่วงและอยากปกป้องเธอ แต่เธอก็อยากจะปกป้องเขาเหมือนกัน เป็นพี่ก็ต้องปกป้องน้องถึงจะถูก จริงไหม?
“ไวท์...”
“ว่า?”
“คุณริชบอกว่า งานวันเกิดของเขา ไวท์จะต้องดูตัวคู่หมั้น”
“ว่าไงนะ!!” ไวท์ผลักวิเวียนทันทีที่ได้ยินมันออกจากปากของวิเวียน ร่างบางตกใจทันที ก่อนจะจับมือหนามากุมไว้แน่น พยายามทำให้ไวท์อามรณ์เย็นกว่านี้
“ฉันคิดว่ามันพูดเล่น นี่มันพูดจริงงั้นเหรอวะ!!”
“มันเกี่ยวกับธุรกิจนะไวท์ คู่หมั้นคนนี้คุณริชบอกว่า เป็นคู่หมั้นกับราชันย์แต่เห็นว่าราชันย์มีแฟน ก็เลย...”
“เลยซวยมาตกที่กู!!”
“วะ ไวท์...”
“พวกมันสองตัว สักวัน... สักวันนะวิว กูจะฆ่าพวกมัน!!”
“ไวท์ ไวท์ใจเย็นนะ พี่ว่ามันอาจจะมีทางออกก็ได้”
“มันไม่มีหรอกวิว!!” น้ำเสียงเข้มตะคอกวิเวียนทันทีอย่างหงุดหงิด เดินไปที่กระจกมองตรงออกไปที่นอกคฤหาสน์ มองดูค่ำคืนที่แสนจะมืดมิดด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว วิเวียนเดินไปจับมือหนาไว้แน่นอีกครั้ง
“มีสิ เดี๋ยวพี่จะช่วยพูดกับคุณริชให้ ว่าไวท์ไม่อยากแต่งงานนะ”
“ไม่ต้องเลยวิว!! อย่าแม้แต่จะไปขอร้องมัน...”
“แต่ว่า...”
“เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง เหอะ มีแฟนงั้นเหรอ? ไอ้ชัน ได้... มึงจะเล่นกับกูใช่ไหมริชาร์ด!!” สีหน้าหล่อคมจากที่โกรธตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นแสยะยิ้มราวกับตัวเขากำลังมีความคิดอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆ มันไม่ใช่ความคิดที่ดีแน่ วิเวียนได้แต่ภาวนาขอให้ไวท์อย่าทำอะไรที่มันเกินเลยไปมากกว่านี้เลย เพราะเธอไม่อยากเห็นไวท์ต้องทำร้ายใครอีก... โดยที่เธอก็ช่วยอะไรคนๆ นั้นไม่ได้ ใบหน้าหล่อหันมามองวิเวียนอีกครั้ง ก่อนจะช้อนใบหน้าสวยให้สบตากับเขา
“อย่าแม้แต่จะไปขอร้องมัน อย่าแม้แต่จะไปตีสนิทกับมัน เข้าใจไหมวิว!!”
“แต่ว่าคุณริชกับราชันย์ เป็นเหมือนครอบครัวเรานะไวท์”
“ไม่ใช่!!”
“อึก...” มือหนาบีบคางมนของวิเวียนทันทีอย่างแรงจนเธอเจ็บร้าวไปหมด สีหน้าของไวท์ช่างน่ากลัวเหลือเกิน ถึงแม้ว่ามันจะน้อยกว่าครั้งอดีตก็ตาม แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ไวท์ก็น่ากลัวเกินกว่าเธอจะรับมือไหว เพราะชีวิตในตอนนั้นของเธอกับเขา มันสอนให้ไวท์กลายเป็นคนที่แข็งกระด้าง เลวทราม ชั่วช้าและไร้หัวใจ เขาแคร์แค่วิเวียน... และหวังว่าโตขึ้นเขาจะปกป้องและดูแลเธอให้ดีกว่า ที่เธอดูแลเขาในตอนนั้น
“แค่มึงกับกูเท่านั้นวิว แค่มึงกับกู เข้าใจไหม!!”
“วะ ไวท์ พี่เจ็บ...”
“มันสองคนไม่ใช่คนในครอบครัวของกู ครอบครัวของกู... มีแค่มึงคนเดียวเท่านั้นวิว อย่าพูดว่ามันสองคนเป็นครอบครัวเดียวกับเรา เข้าใจไหม?”
“ขะ เข้าใจ พี่เข้าใจแล้ว” ไวท์คลายมือออกมา ก่อนจะมองวิเวียนที่มองเขาด้วยสีหน้าหวาดกลัว จนเขาถอนหายใจออกมา นี่เขาทำอะไรลงไปอีกเนี่ย!! มือหนาดึงร่างบางมากอดทันทีอย่างแนบแน่น
“ขอโทษนะวิว ขอโทษ...”
“พี่ก็ขอโทษที่ปกป้องไวท์ไม่ได้”
“เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะฉันจะปกป้องเธอเองวิว ฉันจะปกป้องเธอเอง ต่อจากนี้ไป... เธอไม่ต้องปกป้องฉันแล้ว ฉันโตพอจะปกป้องเธอแล้ว เหมือนที่ฉันสัญญากับเธอไว้ จำได้ไหม?” วิเวียนพยักหน้ารับ ก่อนจะกอดร่างหนาแน่น เพราะไวท์เป็นคนแบบนี้ไง เวลาดีก็ดีจนใจหาย เวลาร้ายแม้แต่เธอเองก็ไม่สามารถควบคุมเขาได้
“เรื่องทั้งหมดที่ไอ้ริชมันทำ ฉันจะสั่งสอนมันเอง... ส่วนไอ้ราชันย์ เพราะมันทำให้ฉันต้องกลายเป็นเครื่องมือของพ่อมัน... มันไม่จบแค่นี้แน่”
“ไวท์พี่...”
“เงียบไปเหอะวิเวียน มีหน้าที่อะไรก็ทำไป มันสองตัวไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก หรือถ้ามันทำ... ฉันก็จะทำมันให้เจ็บเหมือนตายทั้งเป็น!!”
ใบหน้าหล่อใสยิ้มให้กับคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะกระชับกระเป๋าที่สะพายอยู่ตอนนี้ มือหนาอีกข้างก็กอบกุมมือบางของหญิงสาวข้างกายที่มีหน้าตาจิ้มลิ้ม ขาว ผมยาวสีดำ รูปร่างสมส่วน ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้ชิดกับใบหน้าของเธอจนเธอตกใจ
“ชะ ชัน ทำอะไรเนี่ย!! อายคนของนายนะ”
“อายทำไม? คนของพ่อฉัน ไม่เอาไปฟ้องพ่อหรอกน่า...”
“แต่มันน่าเกลียด”
“งั้นทำในบ้านก็ไม่น่าเกลียดใช่ป่ะ?” หนุ่มหน้าใส มีสีผมน้ำเงินเข้มกำลังยิ้มหยอกกับแฟนสาวที่เพิ่งคบกันได้ราวอาทิตย์กว่าๆ แต่ก่อนหน้านั้นเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันมาก่อน เพราะฉะนั้นความสนิทสนมมันมีอยู่แล้ว ทั้งคู่เพิ่งจบจากไฮสกูลอายุเพิ่งจะสิบแปดปีหยกๆ เท่านั้น แต่ทว่า... “ราชันย์” ไม่อยากให้แฟนสาวของตัวเองไปอยู่กับป้าใจยักษ์ เขาจึงขอให้เธอมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน เวลาสอบเข้ามหาลัยเสร็จก็ค่อยเช่าหอให้เธออยู่ ซึ่งตอนแรกเธอก็ปฏิเสธลูกเดียวว่าจะไม่มา มันไม่เหมาะสม แต่ก็โดนลูกตื้อของเขาจนได้ อีกอย่างไม่มีใครมองว่าไม่ดีหรอก
“นี่ “อีฟ” เดี๋ยวเจอพ่อฉัน อย่าตกหลุมรักพ่อฉันล่ะ”
“เอ๋? ทำไมล่ะ”
“ห้ามตกหลุมรักพ่อฉันและก็พี่ชายฉันนะ”
- Writer
