"เจ้าจิตใจโหดเหี้ยมอิจฉาริษยา นอกจากจะวางยาเหมยหลิวแล้วยังไม่รู้สึกผิดลงมือกับนางจนพลั้งมือทำให้ฝ่าบาทบาดเจ็บแม้เป็นถึงลูกขุนนางใหญ่ความผิดครั้งนี้ยากอภัย"
"ใครก็รู้ว่าท่านชินอ๋อง ตัดสินใจอะไรเด็ดขาดเสมอเรื่องที่ท่านเห็นว่าผิดแม้ใครจะว่าอย่างไรท่านก็ว่าผิดข้าเหมือนนกปีกหักอย่างไรเสียก็หนีท่านไม่พ้น"
"เจ้าคิดว่าข้ากล่าวร้ายเจ้ารึอย่างไร"
"ข้ามิบังอาจใครจะกล้าเป็นปรปักษ์กับท่านชินอ๋องผู้ยิ่งใหญ่"ชินอ๋องกัดฟันจนเป็นสันนูน
"ทหารโบยนาง20ที"ทหารสองนายจับสนมฮุ่ยกดลงบนพื้นไม่ยาวเกือบวาถูกลากมาข้างหลังโดยทหารร่างใหญ่อีกคน
"โบย"ทหารร่างใหญ่ยกไม้เงื้อง่าขึ้นสุดแรงก่อนจะฟาดลงแผ่นหลังบอบบางของสนมฮุ่ยเลือดซึมออกมาจากเสื้อสีขาวทันตาใต้เท้าจางเดินจนเกือบกลายเป็นวิ่งคุกเข่าลงตรงหน้าชินอ๋อง
"ท่านชินอ๋องกรุณายั้งมือด้วยบุตรสาวข้าคนนี้มุทะลุไปหน่อยท่านอย่าถือสา นึกว่าเห็นแก่ตระกูลจางของเราที่รับใช้แผ่นด
